HELP: Hoe krijg ik mijn kind zindelijk?

Iedere mama krijgt er vroeg of laat mee te maken: het leed dat zindelijkheidstraining heet. Waar het bij de één bijna vanzelf gaat is het bij de ander een langdurig gevecht. Drie keer raden hoe het bij mij thuis ging… Vandaag beschrijf ik onze lange weg naar een leven zonder luier oftewel naar een zindelijk leven.

Vorige maand heb je kunnen lezen dat Liam naar de peuterschool (preschool) gaat. Zijn Engels gaat met grote sprongen vooruit. Ik hoor hem in het Engels spelen met zijn autootjes en hij zingt de hele dag liedjes die hij op school geleerd heeft. Echt heel schattig 🙂 Vorige week sprak een van de andere moeders mij aan. Ze was met de klas mee geweest naar de speeltuin en had Liam die ochtend volop horen kletsen. Het verraste haar hoe goed en duidelijk Engels hij al spreekt. En hij heeft volgens haar ook al een Ozzie accent! ‘I totally forgot he didn’t speak English two months ago. It’s amazing.’, aldus de Australische mama. Wat een compliment! Dat Liam door school snel Engels leert is natuurlijk geweldig, maar preschool heeft ons nog iets moois gebracht: onze zoon is zindelijk!

 ‘Maar toen werd zijn zusje geboren. Op het potje poepen zat er niet meer in.’

Toen Liam ruim 1 jaar was zette ik hem al op het potje om te poepen. Toen hij klein was kon je namelijk heel duidelijk zien (rood hoofd) en horen (veel gekreun) wanneer hij een grote boodschap moest doen. Vanaf het begin vond hij het allemaal prima. Hij speelde wat en deed ondertussen wat hij wat moest doen.

 

 

Rond zijn tweede verjaardag ging hij zelf aangeven dat hij moest poepen, dus deze mama was vol vertrouwen. Maar toen werd zijn zusje geboren. Op het potje poepen zat er niet meer in. Nee, Liam deed zijn behoefte liever onder de tafel of in een stil hoekje. Als ik dan vroeg of hij iets gedaan had ontkende hij met een stalen gezicht, maar de aroma in de kamer vertelde mij toch echt iets anders 😉 .

Ik heb vorig jaar een paar pogingen gedaan om hem zindelijk te krijgen. Toen duidelijk werd dat we naar Australië zouden verhuizen ben ik er mee gestopt. Ik had gelezen dat zindelijkheidstraining in combinatie met een grote verandering vaak geen succes is. Kinderen die al langere tijd zindelijk zijn kunnen door een ingrijpende gebeurtenis (zoals het krijgen van een broertje of zusje of een verhuizing) zelfs spontaan weer in hun broek gaan plassen. Daar had ik geen zin in.

‘Mijn smoes dat er in hier geen luiers te koop waren geloofde meneertje niet.’

Mijn laatste dappere poging was afgelopen december/januari, net nadat we aangekomen waren in Australië. Mijn smoes dat er in hier geen luiers te koop waren geloofde meneertje niet. En terecht. Ik moest het dus anders aanpakken. Zo kocht ik een Australisch potje (de onze zat nog in de zeecontainer en voer ergens op een van de grote wereldzeeën) en een bril verkleiner zodat Liam kon kiezen. Regelmatig zette ik hem op de wc, maar dan werd hij meestal hysterisch. Een onderbroek wilde hij niet aan en als ik het wel probeerde dan plaste hij gewoon in zijn broek. Eén keer heb ik hem ruim een uur op de wc laten zitten omdat ik zeker wist dat hij moest. Maar mooi dat hij niets deed, hij hield het gewoon tegen. Vijf minuten nadat hij van de wc af was zat zijn luier vol… Ik heb stickers uitgedeeld, cadeautjes beloofd en ben heel boos geworden maar het deed hem helemaal niets. Om gek van te worden!

 

 

 

Mijn frustraties werden nog groter als ik van andere moeders hoorde dat hun kind van de één op andere dag zelf geen luier meer wilde dragen en pats boem zindelijk was. Waarom had mijn kind die wijsheid niet?

‘Een kind mag alleen naar preschool als het helemaal zindelijk is. Houston we’ve got a problem!’

Ik deelde mijn frustratie met een Britse mama tijdens een speeldate in een park. In datzelfde gesprek kwam toevallig mijn zoektocht naar een preschool ter sprake. Naar aanleiding daarvan attendeerde mijn vriendin mij op een regel die op bijna iedere preschool in Australië geldt: een kind mag alleen naar preschool als het helemaal zindelijk is. Houston we’ve got a problem! Straks vind ik een school, maar mag Liam er niet heen omdat hij nog een luier draagt. Volgens mij moet je in Nederland zindelijk zijn als je naar de kleuterschool gaat. Hoe krijg ik hem binnen twee weken (want dan begint het nieuwe schooljaar) van de luier af???

 ‘Geloof het of niet, maar op dat moment ging een knop bij hem om.‘

Liam is een slimme jongen, hij praat heel duidelijk en is erg wijs (noem het bijdehand) voor zijn leeftijd. Hij wilde heel graag naar school en ik was er 100% van overtuigd dat hij prima aanvoelde wanneer hij een plas of poep moest doen. Toen ik ‘s middags met hem aan tafel zat heb ik hem rustig en duidelijk verteld hoe de vork in de steel zit. ‘Met luier mag je niet naar school. Dus wil je op school met andere kindjes spelen dan moet je vanaf nu plassen en poepen op de wc. Ok?’ Geloof het of niet, maar op dat moment ging een knop bij hem om. Hij deed niet meer hysterisch als ik hem op de wc zette. De luier mocht af en hij gaf het zelf aan als hij naar de wc moest. Hij heeft sindsdien nauwelijks ongelukjes gehad en binnen no time was hij zindelijk. Blijkbaar had Liam een goede reden nodig om afscheid te nemen van de luier en school was die reden. Ik zei toch dat ‘ie bijdehand was?!

 

 

Hoe het nu gaat? Soms moet ik hem dwingen om naar de wc te gaan omdat hij zichzelf er geen tijd voor gunt, maar ik hoef er verder niet achteraan. Op school heeft ‘ie het in het begin wat lastig gehad. Niet dat hij daar weer in zijn broek plast hoor, maar ze verlangen hier van hem dat hij helemaal zelfstandig naar de wc gaat. Dus broek openen, op de wc gaan zitten, afvegen, broek optrekken en handen wassen. Persoonlijk vind ik dat erg veel gevraagd voor een drie-jarige. Maar aan een oplossing wordt gewerkt. ‘s Nachts draagt Liam nog een luier. Af en toe wordt hij wakker omdat hij moet plassen, maar meestal slaapt hij de hele nacht door. De keren dat er ‘s ochtends een plasje in zijn luier zit is op één hand te tellen. Dus eigenlijk moeten we de luier ‘s nachts ook achterwegen laten, maar dat vind ik zelf nog een beetje spannend. Ik zie er zo tegenop om midden in de nacht met mijn duffe kop een kind én bed te moeten verschonen ;). We zullen er een keer aan moeten geloven, maar je begrijpt dat ik super blij en opgelucht ben.

 ‘Wees geduldig’

Heb jij thuis ook een kindje dat zindelijk moet worden? Ik ben zeker geen expert op dit gebied, maar misschien heb je wat aan mijn tips van mama to mama.

Tips om je kind zindelijk te krijgen

1. Neem een luier die minder absorbeert en trek je kind een onderbroek aan onder de luier

Stop met het kopen van dure pampers of een ander goed merk. Een goedkopere luier absorbeert vaak minder en zit dus sneller vol. En het loopt natuurlijk niet zo lekker met een zware klamme prop tussen de benen. Door de onderbroek voelt je kind sneller en beter dat hij nat is. Verschoon niet direct maar laat je kindje dat ongemak even ervaren…

2. Lees samen boekjes over zindelijkheid

Voorlezen is natuurlijk altijd leuk. Maar met een boekje over zindelijkheid kan je je kind op een losse manier kennis laten maken met dit onderwerp. Je kindje leert aan de hand van het verhaal dat naar de wc gaan heel normaal is. Zelf heb ik geen boekjes over dit onderwerp voorgelezen (geen idee waarom niet), maar ik hoor positieve geluiden van mama’s in mijn omgeving.

3. Wees geduldig

Ik weet het, de pot verwijt de ketel… Maar ik heb ondervonden dat het kind zelf bepaalt wanneer hij/zij er aan toe is om zindelijk te worden. Hoe graag jij ook van de luiers af wilt, een kind laat zich niet pushen. Houd er rekening mee dat in het algemeen jongens er wat langer over doen om zindelijk te worden dan meisjes.

 

 

Hoe heb jij de zindelijkheidstraining aangepakt? En hoe oud was jouw kindje toen hij/zij uiteindelijk zindelijk werd? Ik kijk uit naar jullie reacties. Succes met trainen en tot volgende maand!

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!

Houd mij op de hoogte!