Ik wist niet dat ik zwanger was
Gladys is 28 jaar en werkt als pedagogisch medewerkster. Ze woont samen met haar vriend en is in blijde verwachting van hun eerste kindje. In eerste instantie was er wel een kinderwens, maar dat was meer iets voor de toekomst. Totdat Gladys een positieve zwangerschapstest in haar handen had. De schrik werd nog groter toen ze op de echo zagen dat ze al 24 week in verwachting was.
Inmiddels is Gladys bijna 35 weken zwanger en in het derde trimester van haar zwangerschap. Dat betekent dat de bevalling niet lang meer op zich zal laten wachten. Ik was natuurlijk wel heel erg benieuwd hoe ze dit wonder heeft kunnen missen en ze vertelde me haar verhaal.
Geen zwangerschapskwaaltjes
“Vlak voordat ik erachter kwam dat ik in verwachting was, was ik erg gehumeurd en had steeds een raar gevoel in mijn buik. Zwanger kon ik niet zijn, want ik had tussentijds bloedingen gehad, wat ik toen aan zag voor menstruatie. Bovendien heb ik een onregelmatige cyclus en gevoelige darmen. Collega’s grapten dat ik wel eens zwanger kon zijn, waarop ik zei: ‘nee, ga weg!’. Daarnaast had ik ook totaal geen last van kwaaltjes. Achteraf was ik heel erg moe, maarja, iedereen is wel eens moe toch?”
Zwangerschapstest
“Op dinsdagochtend 9 augustus werd ik wakker met een paar donkeren vlekken in mijn lichtgrijze T-shirt. Er bekroop mij een gevoel dat het hier niet om een griepje ging. Het eerste wat ik dacht was ‘niet goed’, helemaal omdat meerdere mensen hadden gezegd dat ik zwanger leek. Ik ben gelijk naar de Etos gegaan en heb daar een zwangerschapstest gekocht. Daarna deed ik wat boodschappen en ben op mijn gemak weer terug naar huis gegaan. Thuis aangekomen deed ik de test en die liet niet bepaald op zich wachten. Vrijwel gelijk stonden er twee dikke strepen op de test. Totaal verbaasd keek ik naar de uitslag en mijn vriend stelde voor om nog één te doen. Maar, ik zei dat ik niet twijfelde over de uitslag. De test was hartstikke positief, het kon niet anders, ik ben zwanger!”
Hoe nu verder?
“We keken elkaar aan en ik begon van schrik te huilen. Allebei wel blij en het kindje is hartstikke welkom, maar ik was vooral in shock. Alleen maakte ik me gelijk om alles zorgen. Hoe zit het met het werk? De babyuitzet? Maar als belangrijkste zorg: hoe lang ben ik zwanger? Wat moest ik nu gaan doen en wie moest ik bellen? Ik heb mijn buurvrouw geappt en ben naar haar toe gegaan. Zij gaf mij het advies de huisarts te bellen. De assistente van de huisarts gaf me een lijst met nummers van de verloskundigen. Nadat ik een met een verloskundige praktijk mijn verhaal had besproken, stelden ze voor dat ik die middag langs kon komen in het echocentrum voor een echo.”
De eerste afspraak in het echocentrum
“Om 16:00 uur zat ik daar, heel gespannen. De vrouw vroeg aan mij hoe lang ik zwanger kon zijn. Mijn vermoeden was ongeveer tien weken, misschien wel twaalf, geen idee eigenlijk. Ik mocht gaan liggen en daar zagen we ons kindje voor het eerst. Heel bijzonder en gek tegelijk. De baby was vrolijk aan het rond bewegen in mijn buik en ineens besefte ik me dat het rare gevoel in mijn buik dus ons kindje was.”
“De vrouw gaf gelijk al aan dat het een flinke baby en ze ging meten om te kijken hoever ik was. We kwamen uit op 23 weken en 6 dagen. Ik wist niet wat ik moest zeggen en lag daar met mijn mond open naar het beeldscherm te staren en naar mijn vriend. We wilden graag het geslacht van de baby weten, vooral omdat het zo’n korte tijd is tot de uitgerekende datum. Het is een meisje, we krijgen een dochter!”
I didn’t know I was pregnant
“Ik was na de ‘ontdekking’ aardig in shock, hoe heb ik dit al die weken kunnen negeren? Ik heb zo vaak het programma I didn’t know I was pregnant gezien op TLC en dan nog overkomt het me. In mijn geval groeide ik niet en ben ik zelfs zeven kilo afgevallen. Toch merkte ik achteraf natuurlijk dat er al bepaalde seintjes waren.”
Het bekend maken van de zwangerschap
“Ik heb drie weken lang erg moeten wennen aan het idee en heb dan ook meer rust genomen. In het begin hebben we het onze ouders, broers, op het werk en andere belangrijke mensen vertelt. Verder wilden we het toch nog even stilhouden. In week 28 heb ik het toch maar bekend gemaakt omdat er meer vragen kwamen. Ik was namelijk in week 24 en 25 tijdens mijn vakantie behoorlijk gegroeid. Er was opeens een buik.”
Reacties
“Mijn ouders waren heel erg geschrokken. Mijn moeder had wel eens gedacht, die buik van Gladys is anders, maar verwachtte niet dat ik zwanger zou of überhaupt met kinderen bezig was. Gelukkig was iedereen heel erg blij voor ons en kregen we veel hulp aangeboden.”
Klaar voor de bevalling
“Over vijf weken ben ik uitgerekend en alles is zo goed als klaar. Mijn moeder was erg fanatiek met het wassen van kleertjes en zorgen dat alles in orde komt. Die heeft zoiets van, als je dan verlof hebt, kan je het rustig aan doen. Gelukkig was er in huis een extra kamertje die we in vrij korte tijd hebben kunnen omtoveren tot een babykamer. De zorgen die ik in het begin heel erg had waren snel verdwenen door alle hulp die we kregen. Ik voel me nu ook heel goed en zijn dolgelukkig met de komst van onze dochter. Nog steeds heb ik geen last van kwaaltjes, maar wel veel moe. Ook onze dochter groeit goed volgens de richtlijnen, ondanks de weekjes die ik gemist heb. Ze is welkom in ons leven en we verlangen naar haar komst.”
Advies voor andere onverwachte zwangere mama’s
“Je staat er niet alleen voor. Laat het rustig tot je bezinken. In het begin zit je in een shock, maar als je ziet hoeveel lieve reacties en hulp wij hebben gehad, dan weet je dat je niet alleen bent. Nog een tip voor de mensen eromheen: ik had bijvoorbeeld heel erg veel moeite om het te vertellen aan mensen in het begin, omdat ik bang was voor reacties. Maar, steun degene die jou dit vertelt en verplaats je in haar situatie.”
Stay connected