Hoe mijn zwangerschap nu al verschilt met de eerste
Ik ben alweer bijna 13 weken zwanger en ik merk nu al grote verschillen met mijn eerste zwangerschap. Ik heb bij Maxime ook een dagboekje bijgehouden en als ik dat nu teruglees zie ik zeker wel overeenkomsten (lees de misselijkheid en de moeheid), maar ik ontdekte dat deze tweede zwangerschap ook weer heel erg verschilt. Ik som vandaag op welke dingen er nu al anders zijn. Benieuwd wie dat ook zo ervaart of ervaren heeft!
Verschillen tussen de eerste en tweede zwangerschap
Zwangerschapsklasjes
De eerste keer toen ik ontdekte dat ik zwanger was wilde ik gelijk overal bij. Ik schreef me in voor een zwangerschapscursus, een sportklasje voor zwangeren en het liefste had ik ook nog een zwangerschapsyoga gedaan, maar die bleken allemaal vol te zitten in Maastricht. Ik vond het geweldig om ander moeders te ontmoeten en onze zwangerschap te kunnen delen. Op de zwangerschapscursus kon je ongegeneerd blijven doorpraten over je zwangerschap en dat deed ik maar al te graag. Over hoe ik me voelde, wat er nog zou gaan komen en natuurlijk niet het allerminste: de voorbereidingen op de bevalling.
Dit keer is dat heel anders. Ik blijf gewoon lid van van mijn vertrouwde sportschool en blijf mijn billen-benen-buik klasjes zolang mogelijk volgen, al dan niet op een wat rustiger tempo. Die zwangerenstempel hoeft voor mij nu niet meer zo. Toen de brief in de brievenbus viel met de informatie over de zwangerschapscursus heb ik deze eigenlijk gelijk verscheurd. Heerlijk, dacht ik, dat hoeven we niet meer te doen. Voorbereiden op de bevalling….yeah right;)
Ook heb ik helemaal niet meer zo de behoefte om het er met andere zwangere vrouwen over te hebben. Ik heb het er wel met jullie over, veel leuker! Mijn blog is mijn uitlaatklep en mijn klankbord, dat besef ik nu ik zwanger ben nog maar eens al te goed. De reacties en tips van iedereen vind ik geweldig!
Boeken en zwangerschapsliteratuur
Met een peuter heb je bijna geen tijd meer om eens een tijdschrift te kopen en lekker een uurtje languit met een kop thee te gaan liggen. Laat staan dat er boeken gelezen worden hier. De afgelopen weken was ik moe en misselijk en het enige dat telde was mijn krachten sparen om voor Maxime te zorgen. Over mijn zwangerschap dacht ik maar één ding: dat weet ik allemaal wel al en wat zo mooi in de boeken geschreven staat klopte toch vaak niet met mijn werkelijkheid. Gelukkig heb ik voor nu genoeg aan de dagelijkse tip van de dag van de ouders van nu. Dat vind ik wel heel leuk om te volgen!
Omgaan met de eerste zwangerschapssymptomen
Tijdens mijn eerste zwangerschap was ik ook de eerste weken misselijk en moe. Ik weet nog goed dat ik weekenden lang op de bank lag en lekker tv-series keek. Ik genoot er zelfs van. Ik was zwanger en doordat ik moe en misselijk was wist ik zeker dat het echt zo was. Ik onderging het allemaal maar al te graag. Ik maakte potten thee, had standaard een dekentje op de bank liggen en ging zo vaak in bad als ik dat wilde. Achteraf denk ik nu, hoe heerlijk was dat! Nu staat er om half 7 ’s ochtends een vrolijke peuter naast mijn bed die verwacht dat ik samen met haar de dag ga beginnen. Vooral de dagen dat ik vrij was en Maxime dus thuis was, waren de afgelopen weken niet ideaal. Ik vroeg me vanaf de eerste minuut al af hoe ik de dag weer zou doorkomen. Als ik haar vertelde dat mama zich niet zo lekker voelde dan vroeg ze iedere 5 minuten: “voel je je nu weer wat beter, mama?” En omdat ze dat zo schattig vroeg, zeg je uiteraard, “ja, schatje het gaat alweer”. Maar ondertussen dacht ik…ohh nee wanneer is het 5 uur en komt JP thuis???? De middagdutjes van Maxime waren nu wel ideaal. Ik deed gezellig mee. Gelukkig voel ik me nu weer beter en heb ik mijn energie weer terug. Je merkt dan wel hoe snel je de afgelopen weken weer achter je kunt laten. Het was niet fijn, maar nu denk ik weer…ach, het is alweer voorbij, gelukkig. Zoveel stelde het niet voor…
Voorbereiding
Bij Maxime was ik vanaf dag 1 bezig met de babyuitzetlijst. Alles wat ik tegenkwam bleef plakken aan m’n handen. Van spuugdoekjes tot aan babysokjes, alles nam ik vanaf de eerste weken mee. Dat is nu wel anders. Ik heb echt even in de overlevingsmodus gezeten de eerste weken. En als ik al iets wilde doen was het bloggen voor MAMA to the max. Ik ben al in geen weken meer in de stad geweest en spulletjes kopen voor ons klein grummeltje komt nog wel. Ik wil eigenlijk eerst heel graag weten wat het geslacht is. Dan kan ik gericht gaan kopen en dat vind ik veel leuker én veel praktischer. Ook heb ik natuurlijk nog heel veel spulletjes bewaard voor Maxime en ik kan niet wachten de dozen te gaan openen en te kijken wat ik nog allemaal heb♡
Kijk ik nu op tegen de periode na de bevalling
Waar ik de eerste keer helemaal niet opzag tegen de bevalling, heb ik dat nu wel merk ik. Ik had de eerste keer nog de illusie dat ik dat allemaal wel aan zou kunnen. Hoeveel pijn kan het doen, dacht ik. Iedereen doet het toch, dus mij moet dat zeker ook lukken. Ik dacht altijd dat ik een hoge pijngrens had, maar daar ben ik sinds de bevalling wel van teruggekomen, haha. Ik schreeuwde na mijn eerste weeënstorm heel hard voor de ruggenprik. Ik vond de pijn echt niet dragelijk. Nu weet ik natuurlijk nog niet wat me deze keer te wachten staat, maar ik weet inmiddels wel hoe een wee voelt. Ik heb er maar 3 woorden voor…..ai, ai, ai! Ik ben misschien een sissy haha, so be it. Geef het graag toe. Ik hoorde bij mijn eerste gesprek met de gynaecoloog dat ik geen bevalling meer mag doen onder begeleiding van een verloskundige. Ik moet onder toezicht blijven van een gyneaolcoog. Dat was wel een kleine opluchting voor me, want dat bevestigde dat ik een zware bevalling heb gehad. Ik heb onder andere twee liter bloed verloren nadat Maxime eruit was en dat vinden ze blijkbaar toch wel heftig. En om dit een tweede keer te voorkomen willen ze me goed in de gaten houden. Ik heb nu aangevraagd of ik misschien wel de tussencontroles mag gaan doen bij een verloskundige, maar daarover meer in een aparte blog.
Weet wat je eet
Waar ik de eerste zwangerschap nergens op gelet heb, ben ik er nu wel heel bewust mee bezig. Ik wil absoluut niet meer zoveel kilo’s aankomen dus let nu wel goed op mijn eten. Ik kan het niet helpen om ijsjes te laten staan, maar voor de rest probeer ik zo gezond mogelijk te eten. Dat was tijdens mijn eerste zwangerschap, dus echt niet het geval haha. Ik kocht gewoon vlaaien voor al het bezoek dat in het weekend zou komen, maar ondertussen at ik zelf meer dan de helft op;). Ook was ik toen echt heel erg verslaafd aan zoetigheid wat ik nu (nog) niet heb. Opt dit moment maak je me heel bij met fruit. Ik koop een paar keer per week een verse bak fruit bij de groenteboer…jammie. ’s Avonds eet ik nog altijd mijn soepjes.
Dikke buik, nu al!
Ik ben er eigenlijk wel trots op dat mijn buikje zich nu veel eerder begint te laten zien. Bij Maxime kreeg ik pas een buikje vanaf 20 weken. Dat vond ikzelf best wel jammer. Je wilt het zo graag laten zien, maar dat kan maar op één manier. Als dat buikje dan niet zo hard groeit, dan liggen de zwangerschapskleren te wachten en vind je het jammer dat je ze nog niet aankunt. Nu is dat wel anders. Mijn buikje groeit aardig goed. Ik krijg nog maar één normale broek fatsoenlijk dicht. De eerste zwangerschapsbroeken zijn dus al besteld en krijg ik hopelijk een dezer dagen binnen.
Grappig hoe de zwangerschappen zo kunnen verschillen. Toch blijft het gevoel van geluk precies hetzelfde. We hebben nu twee echo’s gehad en ik schoot allebei de keren vol toen ik ons kleintje zag bewegen. Ik ben nu al helemaal verliefd en kan niet wachten ons tweede wondertje in mijn armen te sluiten.
Liefs,
Stay connected