Van student naar alleenstaande mama
Wauw, wat een onwijs leuke verassing en eer dat ook ik mag gaan bloggen voor Mama to the Max!
Ik was onwijs blij verrast toen ik een mailtje ontving dat ook ik deel mag uitmaken van het bloggersteam. Jullie kunnen van mij onder andere blogs verwachten over alleenstaand zijn tijdens de zwangerschap.
In mijn eerste blog zal ik me even voorstellen.
Mijn naam is Juliette, 23 jaar en alleenstaande mama van mijn twee maanden oude dochtertje, Beau. Het moment dat ik hoorde dat ik zwanger was veranderde mijn leven compleet. Ik ging van onbezorgde (feestende) student naar single mama. Veel twijfel, relatie die net over is en een studentenkamer, zijn niet de ideale omstandigheden voor een kindje.
Als je me vorig jaar zou hebben verteld dat ik over een jaar single mama zou zijn en weer bij mijn moeder zou wonen, zou ik keihard zijn gaan lachen.
Toen ik van de huisarts te horen kreeg dat ik geen nierfalen had, maar ik al drie maanden zwanger bleek te zijn, stortte mijn wereld even in. Dit kan niet, dit overkomt iedereen, maar niet mij. Ik zat gewoon aan de pil en mijn menstruatie bleef wel vaker uit als ik stress had.
De week daarop zijn in een roes voorbij gegaan. Iedereen gaf me goed bedoeld advies (hoe vaak ik die week wel niet heb gehoord: ‘Juul, je kan het beter weg laten halen, het komt nu niet uit’.). Op een gegeven moment ging ik er zelfs in geloven, terwijl mijn gevoel keihard riep dat ik dit niet zou kunnen.
Na de eerste echo werd ik wakker geschud, uit die twee doperwtjes, die voetjes bleken te zijn op het scherm haalde ik een mini mensje. Mijn mini mensje van al 7,5 cm.
Ik was om. Ik ga dit doen! Alleen moest ik het m’n moeder nog vertellen. De gevreesde zin ‘mam, ik moet je wat vertellen’, heb ik anderhalf uur voor mijn verjaardagsvisite zou komen laten vallen. Natuurlijk schrok m’n moeder heel erg, maar ze zei gelijk: het komt goed.
Een ding was duidelijk, ik kon niet op mijn studentenkamertje blijven met dit mini mensje onderweg. Gelukkig vroeg mama of ik weer thuis wilde komen wonen. Mijn kamer thuis van 32m2 werd compleet vernieuwd door familie en vrienden, zodat ik samen met m’n doperwtje een nieuwe start kon maken.
Van mijn zwangerschap zelf heb ik totaal niet kunnen genieten. Niet door de zorgen die deze verandering met zich mee bracht, maar omdat ik mijn hele zwangerschap onwijs ziek ben geweest (hyperemesis gravidarum). Ik heb negen maanden lang dag én nacht alleen maar lopen spugen. Ik heb meerdere keren in het ziekenhuis gelegen hierdoor.
Ik was bij 28 weken lichamelijk echt helemaal op. M’n spieren deden pijn en schoten om de haverklap in de kramp. Ik kwam het huis bijna niet meer uit hierdoor.
De lange dagen thuis zitten waren heel zwaar. Ik was veel bezig met hoe ik dit allemaal moest gaan doen alleen. Mijn schuldgevoel naar het kleine krummeltje in mijn buik werd steeds groter. Ik had ook altijd het perfecte plaatje van een gezinnetje in mijn hoofd en wilde pas kinderen als ik samenwoonde en m’n studie had afgerond.
Uiteindelijk ben ik op 7 september 2015 mama geworden van Beaudine Charlotte.
Tijdens m’n zwangerschap dacht ik dat ik nooit meer ergens heen zou kunnen of zelfs niet eens even zou kunnen douchen, omdat er niemand was die op Beau kon letten. Ik maakte me daar echt heel druk over. Ook omdat heel veel mensen tegen me zeiden dat het heel zwaar zou worden alleen. Nu ze er is, valt me dit 100% mee, Beau gaat overal mee naartoe en gaat gewoon mee onder de douche of ze ligt in de box. Het is een hartstikke vrolijk en vooral makkelijk meisje!
Stay connected