Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Update Milou! MAMA & voetbalvrouw in het buitenland


28 juli 2015


<

Kennen jullie Milou nog? In maart was zij onze mama in het buitenland. Ze vertelde over haar emigratie naar Nieuw-Zeeland en waar ze inmiddels hun draai hebben gevonden samen met dochtertje Ivy-Mae. Op dit moment is Milou in blijde verwachting van spruit nummer 2. Super leuk dat ze ons vandaag een update geeft van haar leven in het buitenland. Lees het hele verhaal snel hier.

Off-season is voorbij en wij mogen weer een jaar genieten in Wellington, Nieuw-Zeeland! ‘Vakantie’ hield dit jaar voor ons in; huis opzeggen, koffers inpakken en terug richting Nederland om onze familie en vrienden te verrassen en de partnerschapsregistratie van mijn zus bij te wonen. Een aantal weekjes voor de vakantie hebben wij iedereen al mogen verrassen met het nieuws dat wij begin november ons tweede kindje verwachten. HOERA! Iedereen was dus extra blij om ons -inclusief bolle baby buik- in Nederland te zien. Bij de aankondiging van baby nummer twee wisten wij nog niet dat we een paar weekjes terug naar Nederland zouden gaan. We gingen op zoek naar een originele en persoonlijke manier om het nieuws te vertellen en dat was nog best lastig, zulk groot nieuws vertel je het liefst face-to-face! Uiteindelijk hebben we een gek filmpje gemaakt en dat kwam bij iedereen gelukkig ontzettend goed aan. Bekijk het filmpje hier!

 

foto 1

 

foto 2

 

Na de aankondiging mocht ik voor het eerst trots mijn buikje showen tijdens de Wellington Phoenix Awards, waar mijn man ook nog eens uitgeroepen werd tot speler van het jaar. Onze avond kon niet meer stuk, zelfs ondanks het feit dat ik achteraf de neiging had om op handen en knieën naar de auto terug te kruipen omdat mijn voeten zoveel pijn deden. Ik blijf me verbazen hoe snel de beruchte kwaaltjes opspelen bij een tweede zwangerschap!

 

Voordat wij lekker op vakantie gingen heb ik nog een korte stedentrip gemaakt met mijn vriendin Rachel, mama van Max (bijna 2) en Annabel (8 maanden). We hadden al heel lang in gedachten om voor het eerst zonder kindjes een paar dagen naar Auckland te gaan (een korte vlucht van zo’n 45 min) en besloten dat nog snel te doen. In Auckland waren we eventjes geen mama en genoten we van massages, cocktails/mocktails, uitgebreid uiteten en shoppen. In Wellington bleek het ineens heftig te stormen waardoor veel vluchten werden gecanceld. Ik voelde de bui al hangen, letterlijk. Wij hadden de laatste vlucht richting Wellington geboekt en deze ging als een van de weinigen wel door. In eerste instantie was ik blij dat ik toch nog diezelfde dag bij mijn gezinnetje zou zijn maar dat gevoel veranderde als snel toen wij in de lucht zaten en het leek of we midden in een aflevering van aircrash investigation terecht waren gekomen. Zoals ik vorige keer al vertelde is Wellington de ‘most windy city in the world’ en dat hielp in dit geval natuurlijk ook niet echt mee. Met een windkracht van 50 km p/u en een flinke storm gaande, kwamen wij tijdens de landing terecht in een ‘negative windshear’ waardoor de piloot genoodzaakt was het vliegtuig weer recht omhoog terug de lucht in te sturen. En dat verliep alles behalve relaxed! Rachel raakte flink in paniek en ik zat mezelf te vervloeken dat ik zo nodig naar Auckland moest! Heb ik het leuk gehad? Super. Was deze hele scene die paar dagen kind-vrij zijn waard? Absoluut niet! Terwijl de rij voor mij al klaar zat a la ‘brace for impact’ zat een onbekende man naast mij met een kleine grijns op zijn gezicht ‘The pilot must be loving this’ zei hij, en vervolgens kreeg ik een uitgebreide uitleg over negative windshear procedures.. Gek genoeg kalmeerde zijn houding mij (voor zover dit mogelijk was). De tweede poging om te landen was net zo verschrikkelijk maar wel succesvol. Ik heb mijn gezinnetje heel stevig geknuffeld toen ik eindelijk thuis was en de volgende dagen belachelijke YouTube filmpjes bekeken van landingen die net zo ‘gemakkelijk’ verliepen als die van ons.

 

foto 7

 

Eenmaal terug in Wellington verbleven wij weer een paar weken in ons tweede thuis, het Distinction Hotel. Hoe gezellig het ook was om iedereen weer te zien (we hebben al zo’n groot deel van onze tijd in Nieuw-Zeeland daar doorgebracht vanwege de eindeloze huizenzoektocht), was ik blij om een nieuw huis gevonden te hebben en daar zo snel mogelijk in te kunnen trekken. We wonen nu in Kaiwharawhara (wat je uitspreekt als kai-fara-fara), een wijk in de bergen net buiten de stad. Met de auto ben je binnen 5 minuten in het centrum en mijn man doet er gemiddeld 15-20 minuten over om bij het trainingscomplex te komen aan de andere kant van de stad. Mensen uit Wellington vinden Kaiwharawhara ‘ver’. Alles wat meer dan 10 minuten rijden is vinden ze hier overigens ‘ver’. Ik zie het als een luxe dat alles zo dichtbij is, en vertel ook regelmatig dat ik vroeger bijvoorbeeld klasgenoten had die anderhalf uur moesten fietsen om op school te komen. Dat vinden ze maar shocking!

 

Nog zoiets geks vinden ze kraamzorg, want dat hebben ze hier ook niet. Wat zijn wij in Nederland toch ontzettend verwend! Het vooruitzicht van nog een keer zo’n geweldige kraamverzorgster kon ik dus weer snel uit mijn hoofd zetten!

Ik heb het gelukkig wel erg getroffen met mijn verloskundige ‘Gee’, die bijna alle kinderen van de spelersvrouwen bij Wellington Phoenix ter wereld heeft geholpen en mij naast de standaard controles ook helpt met al het papierwerk omdat wij hier buitenlanders zijn. Nadat mijn vriendin Rachel was bevallen van Annabel sprak ik met Gee en we grapten dat er iets in het water zat omdat er zoveel dames zwanger waren ‘I hope our paths will be crossing soon’ maar gezinsuitbreiding leek voor mij nog heel ver weg! Toen ik haar een paar maanden later liet weten dat onze paden sneller zouden gaan kruisen dan verwacht, stuurde ze vrolijk terug ‘Yellow sister (uitleg: de kleuren van Wellington Phoenix zijn zwart met geel) !boom! you have been tapped with the kiss of the Nix (afkorting voor de Phoenix)’ en ook ik mocht me aansluiten bij Gee’s preggers club. Wat betreft zwanger zijn en bevallen in het algemeen krijgen wij vrouwen in Nederland toch wel meer begeleiding dan de vrouwen hier. Dat heeft wel wat vind ik, want je bent sneller geneigd om lotgenoten op te zoeken en informatie uit te wisselen. Je krijgt standaard echo’s bij 12 weken en 20 weken, mocht je daarnaast een pretecho willen dan betaal je toch al gauw rond de $250 (3D). Het consultatiebureau heet hier ‘Plunket’ en dat is ook iets anders dan wij gewend zijn, op een positieve manier! Je krijgt een dame aangewezen die in de eerste periode bij je thuis komt om het kindje te controleren en eventueel wat vragen te beantwoorden en daarna bezoek je haar eens in de zoveel tijd. Ze bekijkt ook samen met je of er activiteiten in de buurt zijn wat misschien interessant is voor jou en je kleintje of brengt je in contact met andere mama’s en speelgroepen als je daar behoefte aan hebt. De begeleiding is hier heel persoonlijk en ze vinden het belangrijk om samen over oplossingen te praten in plaats van het wettenboekje te raadplegen.

 

foto 5

 

Wat betreft mijn kledinglijn ‘IVYDUTCH’ staat alles tijdelijk op pauze. Het plan moet even omgegooid worden vanwege de komst van baby nummer twee. In eerste instantie had ik er namelijk voor gekozen om al mijn items zelf met de hand te maken, de eerste sample collectie hangt al klaar en mijn website kan met een druk op de knop online! Maar ik heb nu voor mezelf besloten om de productie uit te gaan besteden. Ten eerste wil ik deze laatste paar weekjes lekker veel tijd door brengen met mijn dochter nu ik mijn aandacht nog niet tussen twee moet verdelen. We proberen haar zo goed mogelijk voor te bereiden op de komst van de baby en zelfstandigheid flink te stimuleren. Ze vindt het ook leuk om betrokken te zijn bij alle voorbereidingen in het huis en natuurlijk; de kledingkast, want al die mini kleertjes passen haar pop ten slotte ook heel goed! Daarnaast wil ik zodra de baby er is niet gelijk weer uren achter de naaimachine zitten. Ik vind het belangrijk dat IVYDUTCH zo snel mogelijk gerealiseerd wordt, helemaal toen ik zag hoeveel mensen er wereldwijd interesse hebben voor mijn kleding, maar ik vind het nog veel belangrijker om tijd met mijn kinderen door te brengen nu ik daar de kans voor krijg! IVYDUTCH komt er zeker.

 

foto 4

 

 

Dankjewel lieve Milou voor je wederom openhartige verhaal. Geniet nog van je tweede zwangerschap en van je gezinnetje dat snel wordt uitgebreid. En ik ben het helemaal met je eens: IVYDUTCH komt er zeker!

 

Wil je Milou ook graag volgen dan kan je haar vinden op IG

 

Liefs,

 

handtekening_blogs

 

Pampers

Marjon

Volg MAMA to the max ook op Facebook, instagram, twitter en Youtube voor de laatste updates.

Reactie op “
Update Milou! MAMA & voetbalvrouw in het buitenland

Laat een antwoord achter aan Channah Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!