Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Susan, 30+, zwanger en happy single


18 mei 2015


<

Vandaag een interview met Susan. Susan is 31 jaar, woont in Maastricht, werkt als verpleegkundige en ruim 18 weken in blijde verwachting van een kindje én….HAPPY SINGLE. Normaal gezien is het niet de ideale situatie voor een vrouw met een kinderwens. 30+, geen partner, maar wel de wens om moeder te worden. Vandaag vertelt Susan openhartig over haar kinderwens en hoe ze die nu in vervulling heeft laten gaan. Lees je mee?

 

susan1

 

Had je al lang een kinderwens?

Ik heb op zich altijd wel geweten dat ik kinderen wilde. Ik vind kinderen super, heb zelfs vóór mijn Hbo-v nog de Pabo gedaan. Echter wilde ik niet al op mijn twintigste moeder worden. Heb altijd genoten van mijn vrije leven, ik onderneem veel leuke dingen met vrienden en heb ook nog best wel wat gereisd. Dingen die toch lastiger gaan met een kind.

 

Wanneer besloot je jouw wens in vervulling te laten gaan?

Een jaar of twee geleden begon het wel iets vaker in mijn gedachte op te komen. Ik was me ervan bewust dat het wellicht ook niet allemaal zomaar zou lukken en omdat ik wist dat ik het niet op de reguliere manier wilde gaan doen, wist ik ook dat het een heel proces zou kunnen gaan worden.

Begin vorig jaar ben ik me echt gaan verdiepen in de mogelijkheden. Ik heb me verdiept in adoptie, zwanger worden middels een donor van de spermabank en zwanger worden via een zelf gekozen donor uit mijn eigen omgeving. Adoptie viel al vrij snel af, vanwege de kosten die erbij komen kijken. Nog niet gesproken over de procedure die je moet doorlopen om überhaupt in aanmerking te komen. Toen bleven er wat mij betreft dus twee opties over; een donor via de spermabank en een donor uit de eigen omgeving.

 

Je koos voor een goede vriend als donor. Kun je deze keuze toelichten? Waarom bijvoorbeeld niet voor een anonieme donor?

Uiteraard heb ik heel goed nagedacht over de keuze om een vriend als donor te vragen. Ik probeer sowieso in mijn leven altijd dingen van meerdere kanten te bekijken, dus in dit geval heb ik dat ook gedaan. De belangrijkste reden voor mij om Ralf te vragen als donor was dat ik het kind twee ouders gun. Het is toch super om twee ouders te hebben die je liefhebben en die er onvoorwaardelijk voor je zijn. Ik ken Ralf ook als peetoom van zijn neefje en hij is gewoon een ontzettende lieve betrokken zorgzame man; echt een man die je wilt als vader voor je kind. Daarnaast wist ik, omdat hij een goede vriend van me is, dat ook hij een kinderwens had en ook single was.

Daarnaast zie ik helaas om me heen dat er mensen van mijn leeftijd ineens onverwachts overlijden of ernstig ziek worden. Dat kan mij natuurlijk ook overkomen, ik wil niet pessimistisch zijn maar probeer wel realistisch te zijn. En als ik dit echt alleen zou gaan doen dan heeft mijn kind maar een ouder en als mij dan iets overkomt dan heeft het geen ouder meer. Niet dat Ralf niks kan overkomen maar de kans is natuurlijk kleiner dat ons beiden iets overkomt.

Naast het feit dat het kind dan twee ouders heeft, heeft het ook twee families die om hem/haar geven. Ralf heeft twee ontzettend lieve ouders die maar al te graag nog een keer opa en oma willen worden. Helaas heb ik zelf geen opa’s en oma’s meer, maar van vroeger weet ik nog hoe ontzettend leuk het altijd was bij opa en oma. Dat gun ik mijn kind ook. En dan heb ik het nog niet over de enthousiaste tante die hij/zij erbij krijgt vanuit Ralf zijn kant.

De gunfactor, het beste willen voor mijn kind, dat waren de dingen die mijn keuze om Ralf als donor te vragen hebben bepaald. Daarnaast is het praktisch gezien wellicht ook makkelijker. Een kind kost veel geld en aangezien ik alleenverdiener ben en als verpleegkundige werk, verdien ik niet de hoofdprijs per maand. Door de zorg te delen zullen de kosten ook lager zijn dan als ik het echt alleen had gedaan. Verder werk ik in wisselende diensten en zal ik dus ook opvang voor de kleine moeten hebben voor in de avonduren en in de weekenden. Samen met Ralf en zijn en mijn familie is dit een stuk makkelijker te organiseren.

Het heeft ook mindere kanten om te kiezen voor een vriend als donor i.p.v. een anonieme donor. Zo kan ik niet zomaar dingen in mijn eentje beslissen, maar zal ik alles met Ralf moeten overleggen en zullen er wellicht in sommige gevallen compromissen gemaakt moeten worden. Daarnaast wilt Ralf natuurlijk ook zijn kind zien, wat inhoud dat ik in de praktijk ons kind niet altijd bij me in de buurt heb. Maar al met al heb ik alles goed afgewogen voordat ik Ralf als donor vroeg en denk ik echt dat dit het beste is voor het kind. En daar gaat het immers om!

 

susan en ralf

 

Hoe ben je in verwachting geraakt?

Ik ben zwanger geworden middels zelfinseminatie.

 

Hoe reageerde hij toen je hem vroeg om de vader te worden?

Vrij onverwachts. We zijn vorig jaar namelijk samen op vakantie geweest en toen heb ik het onderwerp “ zwanger worden middels donor” al een paar keer opgegooid. Maar bij hem drong het toen niet echt door dat hij die donor wel eens zou kunnen zijn. Hij was dus wel een beetje in shock toen ik het had gevraagd. Voelde zich wel vereerd overigens maar had het gewoon écht niet zien aankomen.

 

Hoe reageerde de omgeving?

Heel veel mensen waren erg verbaasd, ondanks dat we in 2015 leven is het toch niet echt iets dat vaak voorkomt. Voor velen (zeker in zijn omgeving) kwam het gewoon erg onverwachts, wat ook wel te begrijpen is. Je denkt er niet zo snel aan bij een single man van 39 dat hij single vader gaat worden en dat dit dan ook nog eens een bewuste keuze is.

Mijn directe omgeving was minder verrast, dit omdat ik al jaren zeg dat ik als single vrouw moeder wil worden. Mijn beste vrienden en familie waren meteen super enthousiast en gaven me meteen de support waar ik op gehoopt had. Echt super fijn! En mochten jullie dit interview lezen…nogmaals super bedankt daarvoor! En dat is ook eigenlijk het enige dat er voor mij toe doet. Ze waren op zich wel verrast dat ik Ralf had gevraagd en niet voor een anonieme donor was gegaan maar begrepen mijn keuze zeker wel. De mensen die verder van me af staan waren wel verrast (wat op zich ook wel logisch is). De week nadat we het bekend hebben gemaakt kreeg ik vooral als opmerking.. “ Gefeliciteerd, maar wist niet dat je een relatie had?!”. En de gezichten die de mensen trokken als ik aangaf dat ik ook geen relatie had waren vaak hilarisch… jammer dat ik geen camera bij me had, daar hadden we een leuk smoelenboek van kunnen maken. Wij dachten dat onze poster vrij duidelijk was, twee huizen, twee plaatsen en een baby ertussenin. Maar in de praktijk bleek dit toch niet zo duidelijk te zijn.

Al met al hebben we eigenlijk alleen maar positieve reacties gehad, al weet je natuurlijk niet wat de mensen achter je rug om zeggen. Voor Ralf en mij doet dat er ook eigenlijk totaal niet toe. Het is onze keuze, waar wij volledig achter staan en de mensen die er voor ons toe doen, staan achter ons en dat is het enige wat telt!

 

Jullie stelden samen een ouderschapsplan op. Kun je daar iets meer over vertellen?

Ja, we hebben nadat ik Ralf heb gevraagd eerst veel gepraat over hoe ik het dan in de praktijk voor me zag. Ralf heeft toen nog een tijdje goed nagedacht over of hij dit wel wilde en wat hij dan graag wilde. Uiteindelijk bleek dat we vrijwel op één lijn zaten. Ralf heeft toen aangegeven dat hij deze stap samen met mij wilde maken.

Op internet zijn standaard ouderschapsplannen te vinden, die worden gebruikt voor mensen die in scheiding liggen. Één van die plannen hebben we als uitgangspunt genomen. In het ouderschapsplan hebben we o.a. zaken opgenomen over verwachte kosten en de verdeling daarvan, over de achternaam, over de regeling qua tijdsverdeling/opvang, over de erkenning en over een voogd, mocht ons beide iets overkomen.

 

Is Ralf bij de bevalling?

Ralf mag van mij in de kamer aanwezig zijn bij de bevalling. Hij zal niet samen met de verloskundige gaan kijken hoe de baby uit mij komt, maar dat lijkt me niet meer dan normaal gezien onze situatie. Omdat ik denk dat ik me niet helemaal op mijn gemak zal voelen met alléén hem bij me, wil ik ook graag dat mijn zus erbij aanwezig is. Die kent mij door en door en daar voel ik me het meest bij op mijn gemak. Daarnaast is zij de juiste persoon om mij moed in te praten op momenten dat ik het wellicht niet meer zie zitten en de juiste schouder om op uit te huilen mocht ik die nodig hebben. Tevens hoor ik van de meeste vrouwen om mij heen, dat ze volledig in zichzelf gekeerd zijn tijdens de bevalling en het er totaal niet toe doet wie er op dat moment om je heen staat. Daar ga ik dan dus ook maar van uit. Voor de rest laat ik het maar gewoon allemaal over me heenkomen…

 

Hoe zie je de toekomst tegemoet? Toch nog een man erbij of just the two of us?

Ik zie de toekomst ontzettend positief en goed tegemoet. Ralf en ik kijken ontzettend uit naar deze stap in ons leven! Ik ben nooit echt een persoon geweest voor een vaste relatie, ik heb een ontzettend leuk sociaal leven en dat bevalt me tot nu toe super goed. Ik zou op dit moment niet anders willen. Ik kan niet in de toekomst kijken en je weet niet wie er op je pad gaat komen….maar voor nu is het just the two of us!

 

Lieve Susan, bedankt voor het delen van jouw unieke verhaal. Ik wens jou een hele fijne zwangerschap toe en ik hoop dat we de komende maanden mogen genieten van je groeiende buikje.

 

Heb jij nog vragen voor Susan en/of zit je in een soortgelijke situatie? Leave a comment!

Liefs,

handtekening_blogs

 

 

 

 

 

 

 

 

Bespaar continu

Marjon

Volg MAMA to the max ook op Facebook, instagram, twitter en Youtube voor de laatste updates.

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!