Reizen met een 11 maanden oude baby

Op nummer #2 van de 15 Grootste ergernissen in het vliegtuig staat: “kinderen en baby’s die uren lang huilen” *info reisjunk

Nou moet ik toegeven dat dat voor mij persoonlijk nooit een enorm probleem geweest is. Misschien omdat ik na het opstijgen gelijk in slaap val of omdat ik met mijn koptelefoon op niet veel mee krijg van wat er in de rest van het vliegtuig gebeurd. Nee, voor mij persoonlijk is “handbagage in het formaat hutkoffer waardoor er geen plaats voor mijn handtas is in de bagagebak (#11)”  of  “het klappen na de landing arrrgggg (#3) “ veel irritanter. Dat klappen, hoezo? Klappen deze mensen ook als ze bij de tandarts zijn geweest en er een gaatje gevuld is? Of als de buschauffeur bij de volgende halte gestopt is?

Vliegen heb ik nooit erg gevonden, om nou te zeggen dat ik super leuk vindt gaat misschien ook wat ver maar ik heb er nooit tegenop gezien. Dat was 3 weken geleden wel anders…

Mijn lief en ik hadden besloten om de feestdagen in Vancouver door te brengen. We keken er enorm naar uit. Heerlijk 3 weken samen, geen werk, weg uit de drukte van Manilla. Voor mijn lief was deze trip extra bijzonder; voor het eerst bracht hij onze dochter naar zijn thuisland om daar familie en vrienden te ontmoeten.

Die tijd is helaas voorbij..

Voorheen maakte ik me nooit zo druk over het inpakken van een koffer, een paar uur voor vertrek was vroeg genoeg. Zolang ik mijn paspoort, pasjes en telefoon + oplader bij me had was het in orde. Die tijd is helaas voorbij.

De week voor vertrek begon ik zachtjes aan met het klaarleggen van kleding en spullen, het inpakken van een koffer, en zeker de handbagage voor een 11 maanden oude baby vergt toch wel een klein beetje voorbereiding.

Ik had lijstjes gemaakt van dingen die absoluut mee moesten en of dat het beste in een koffer kon of in de handbagage (mijn grootste nachtmerrie is dat 1 van de koffers niet aankomt met Emma haar favoriete flesje: handbagage dus, incl een extra flesje in een koffer). Jeetje wat kan een mens een hoop meeslepen zeg. De handbagage van Emma spande de kroon. Haar koffertje was volgepropt met luiers, melkpoeder, hapjes, vitamineD, pyjama, slaapzak, 3 extra setjes kleren, speelgoed, babybestek, billendoekjes, snoetepoetsers en nog véél meer dingen die ik niet gebruikt heb. Van alle spullen die ik mijn lief achter zich aan heb laten slepen van de ene kant van de wereld naar de andere zijn de wegwerp verschoonmatjes en de wegwerp slabbertjes toch wel de musthave voor alle moeders die reizen met babies/kleine kinderen. Het idee van Emma op een verschoontafel in een vliegveldtoilet in Tokio is genoeg om er voor te zorgen dat ik nachten niet kan slapen.

Ik bereide mezelf voor op een “helse vlucht”

Nu is de reis van Manilla naar Vancouver niet bepaald een “klein eindje” en bereide ik mezelf voor op een “helse vlucht” met een klein meisje van 11 maanden. Ik zal je de hele 14 uur durende vlucht besparen maar laten we het er op houden dat geen van ons allen aan slaap toe gekomen zijn. Ik moet er wel even bij vermelden dat Emma niet gehuild heeft en zij dus niet valt onder #2 van de grootste ergernissen aan boord van een vliegtuig.

Na 4,5 uur hadden we een tussenlanding in Tokio en konden we even de benen strekken. Ook hier heb ik me over mijn “angst” heen moeten zetten en heb ik Emma een beetje rond laten kruipen. Ik moet er alleen niet te lang over nadenken want dan begin ik toch nog wel een beetje te gruwelen en in het vliegtuig heb ik haar gelijk in een nieuw, schoon outfitje gestoken. Helaas had het vliegtuig waarmee we naar Seattle zouden vliegen problemen en liep een 1,5 uur durende stop in Tokio uit tot 5 uur “rondhangen” op het vliegveld. Het heeft Emma wel haar allereerste frietje ooit opgeleverd, bij gebrek aan iets anders.

Na iets meer dan 9 uur rondlopen in het vliegtuig met Emma op mijn arm kwamen we aan in Seattle. Gelukkig werden we bij de douane niet al te lang opgehouden en konden we snel door naar de bagageband. 6 Koffers, een maxi cosi, en een kinderwagen die bestaat uit 2 delen….het was natuurlijk ook vragen om problemen. We stonden al bijna bij de uitgang toen we er achter kwamen dat we het onderstel van de kinderwagen miste (ik had Emma in een draagzak vandaar dat het wat langer duurde voordat we er achter kwamen).

Helaas was deze ook nergens te vinden en waarschijnlijk achtergebleven in Tokio bij het wisselen van vliegtuig. Gelukkig was het personeel van de vliegtuigmaatschappij zeer behulpzaam en werd het onderstel 2 dagen later thuis, in Vancouver afgeleverd.

Over 2 dagen vliegen we weer terug naar huis, Manilla. En ik probeer me er nu maar niet meer druk over te maken. Er is geen andere manier om thuis te komen en leuker maken dan dat het is, gaat ook niet. We moeten er maar gewoon het beste van maken die 14 uur. De beste tip die ik moeders kan geven die een lange vlucht maken met een kleintje is: maak je er niet te druk over. Het is zoals het is. En ja, het is heel vervelend als je kindje huilt maar zoals we allemaal weten is er niet altijd wat aan te doen.

En mocht je in de gelegenheid zijn om ook voor je baby een stoel te boeken zou ik dat zeker doen, wij hebben er ondanks dat we niet geslapen hebben wel veel profijt van gehad. Dat extra beetje ruimte is toch wel prettig.

En vergeet de wegwerp verschoonmatjes en slabbetjes niet!

 

Liefs uit Vancouver,

Balou

 

(instagram: byemmajo)

 

 

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!

Houd mij op de hoogte!