PERSONAL LIFESTORY! Transgender: van Boy naar Soraya

Vandaag het meeslepende verhaal van Soraya. Zij werd geboren als Boy, een gezonde jongen. Inmiddels is ze volledig getransformeerd naar vrouw. Niet zomaar een vrouw, ze is prachtig, zit goed in haar vel en heeft dezelfde strengelingen als ieder andere vrouw. Ook een kinderwens is aanwezig maar zal deze wens ooit in vervulling gaan? In haar boek dat binnenkort zal verschijnen komt onder andere aan bod hoe zij omgaat met de kritieken van de boze buitenwereld. Vandaag alvast een voorproefje. Lees het snel hier!

 

 

 

Haar achtergrond

Soraya is 46 jaar oud, geboren in het Limburgse Venray en werkt bij de voedselbank. Op drie jarige leeftijd is ze het huis uitgeplaatst samen met haar twee zussen. Ze kwamen in Maastricht. Rond haar achtste jaar is ze naar een pleeggezin gegaan waarmee ze vandaag de dag nog een goed contact heeft. Over haar gedrag zegt ze het volgende: “Ik was moeilijk opvoedbaar omdat ik niet lekker in mijn vel zat maar dat nooit kenbaar kon maken. Er speelden altijd problematische dingen en heb daar ook therapie voor gehad omdat ze dachten dat ik wat had. Maar uiteindelijk bleek dan toch dat het niet zo was maar dat ik echt transgender ben. Ik wist dat diep van binnen wel maar ik kon dat niet uiten.

Op het internaat deed ik toneel en ik wilde alleen meedoen als ik een meisje mocht zijn. Anders deed ik niet mee. Ik was altijd een prinsesje”.

 

De puberteit

Ze was een jaar of 12/13 toen ze steeds bewuster werd van het feit dat ze liever een vrouw wilde zijn. “Je voelt het gewoon, dat je anders bent dan anderen, maar ik kon dat niet onder woorden brengen wat er met me was. Ik wist wel dat ik altijd zoiets had van; ik wil borsten hebben en ik vond mijn penis tussen mijn benen heel raar maar ik snapte nooit waar dat gevoel vandaan kwam”. De aha-erlebnis kwam tijdens het songfestival van 2011. Soraya zag de transseksueel die er meedeed voor Zwitserland en gelijk had ze een gevoel van herkenning. Zelf heeft ze ook 15 jaar lang opgetreden als travestiet. “Vanaf dat moment viel de de puzzel in elkaar. Ik herkende me in haar en voelde dat ik ook zo was: niet alleen tijdens het optreden wilde ik vrouw zijn, ook in het dagelijks leven. Ik wist het zeker ik was een vrouw in een mannenlichaam: een transseksueel”. Zeker 5 à 6 jaar lang heb ik als man moeten leven terwijl ik me op en top vrouw voelde. Dat maakte me erg ongelukkig”. Soraya raakte in een depressie en ging van overmaat tot ramp drugs gebruiken. Drugs om de emotionele pijn te verzachten dan wel te vergeten. “Vijf jaar lang heb ik iedere dag speed gebruikt. Dan sliep ik maar één dag in de week en de rest was ik dag en nacht wakker”. Gelukkig kwam er een stukje verlichting. Ze kreeg een hond, Huggy was zijn naam. Huggy heeft haar van de dood gered…letterlijk! Het diepste punt in haar leven bereikte ze toen ze niet meer verder wilde leven en op het spoor ging staan wachtend op de eerstvolgende trein die haar zou verlossen. Huggy echter voelde blijkbaar haarfijn aan wat er gebeurde en trok haar als het ware van de rails. Hij bleef zolang trekken totdat Soraya weer veilig langs het spoor stond. “Ik had toen zoiets van; dit is wel een teken dat ik echt voor mezelf moet gaan vechten, de moeilijke weg moet gaan pakken en vrouw moet worden. Zowel fysiek als mentaal”.

Het eerste wat ze deed was op eigen kracht afkicken van de drugs. Door haar ijzeren wil was er een weg. Het was niet makkelijk maar het lukte haar zonder hulp helemaal alleen. “Daar ben ik nog steeds heel erg trots op. Ik ben een vechtertje en dat heeft me toch gered”. Ook heeft ze meteen een afspraak gemaakt bij de huisarts en aangegeven dat ze zich van binnen al vrouw voelde maar nu ook verder wilde gaan in een vrouwenlichaam. “Mijn eerste huisarts wilde er niets van weten en weigerde dan ook mij hormonen voor te schrijven. Ik ben deze stiekem gaan slikken via een andere transgender. Na een tijdje heb ik toch nog maar eens een poging gewaagd bij een andere huisarts en daar mijn hele situatie uitgelegd. Gelukkig geloofden ze me daar wel en gaven ze gelijk aan me te gaan helpen. Ik kreeg hormonen uitgeschreven die ik nu niet meer illegaal hoefde te bestellen”.

 

 

 

 

Vervolgens kwam ze in een traject dat ongeveer vijf jaar duurde. Ze kwam op een wachtlijst terecht. “ja, die hebben ze zelfs al voor transgenders”. Het begon allemaal met een eerste intake, waarna vijf gesprekken volgden waarin ze binnenste buiten gedraaid werd. “Er werden zoveel vragen gesteld en zoveel casussen aan me voorgelegd door psychologen. Ik moest mijn hele levensverhaal opschrijven en ik moest aangeven wie mij in mijn omgeving kon steunen in dit zware proces. Er worden uiteindelijk heel wat factoren meegenomen voordat je groen licht krijgt om de operaties te ondergaan”.

 

De transformatie
Ik werd zowel psychisch als fysiek erg goed begeleid in het VU in Amsterdam. Om zeker te weten dat ik ook echt een geslachtsverandering wilde ondergaan moest ik weer ontzettend veel vragen beantwoorden. Ik kreeg vragen als: ben je tevreden met die arm, neus, als je het zou kunnen opereren zou je het dan laten veranderen. “Ik was over niks tevreden van mijn lichaam want dat was allemaal mannelijk. Toen ik hoorde dat ik groen licht kreeg was ik door het dolle heen. Dat was ook het moment dat ze haar naam veranderde. Ze vond Soraya altijd al een mooie naam en dacht er niet meer bij na. Familie werd ingelicht en vanaf dat moment was Boy er niet meer. “Mijn zussen reageerden heel lief want ze vonden dat ze een broertje hadden verloren maar er een heel lief zusje voor terug hadden gekregen. Dat deed me erg goed”. Ze kreeg in het VU gelijk de juiste hormonen en dosering voorgeschreven en dat merkte ze. “Ik merkte dat die illegale hormonen niet op mij afgestemd waren en deze wel. Ik voelde gelijk allemaal veranderingen in mijn lichaam optreden”. Ze kreeg last van enorme huilbuien, opvliegers en emotionele schommelingen. “Verder was ik heel erg moe want er moest natuurlijk veel veranderen aan het lichaam. De spieren die zakken 30% in en daar komt dan een vetlaag overheen. Ook zag ik alles ronder worden. Uiteindelijk heb ik een geslachtsverandering ondergaan, is mijn adamsappel weggehaald. Deze werden allebei vergoed. Dat was hetzelfde geweest voor een stem-, neus en kaakoperatie, maar dat vond ik niet nodig bij mij. De borstoperatie werd helaas niet vergoed dus die heb ik pas een hele poos later kunnen laten uitvoeren”.

De eerste kleine overwinning
“Dat was voor mij de eerste keer kleding kopen voor een vrouw. En dan ook echt naar een winkel gaan en naar de vrouwenafdeling lopen. Na mijn borstoperatie ben ik pas bh’s gaan kopen die droeg ik daarvoor nooit. Ik vond het ook heel leuk om me op te maken, lingerie te kopen en rokjes aan te doen. Ook mijn benen scheren vond ik leuk om te doen.”

Boek
Om mensen meer bekend te maken met transgenders en transseksualiteit besloot Soraya haar verhaal op te schrijven. Binnenkort verschijnt haar boek: Van Boy naar Soraya. De titel kun je op twee manieren opvatten. van ‘boy’ (jongen) naar meisje en natuurlijk de wisseling van namen. Ik heb mijn verhaal eerlijk opgeschreven en hoop enerzijds mensen meer in te laten zien dat ik niet zo’n engerd ben en ook maar gewoon een mens met gevoelens. Anderzijds wil ik medelotgenoten een leidraad meegeven. Misschien herkennen ze veel in mijn verhaal en hebben ze er steun aan. Ik heb vanuit mijn hart geschreven en hoop dat mensen hierdoor een beetje meer begrip zullen hebben. Ik heb er op het laatste moment nog een hoofdstuk aan toegevoegd. Na de operatie ben ik wel nog in een diep zwart gat gevallen. Er was totaal geen psychische nazorg en dat terwijl ik daar wel behoefte aan had. Dit heb ik ook besproken met het VU en dankzij mijn verhaal komt deze nazorg er nu ook”. Zodra het boek in de winkel ligt zullen we daar uiteraard aandacht aan besteden.

Wens

“Ik heb altijd een kinderwens gehad. Ik vind kinderen geweldig. Ik vind het leuk als ik de kinderen van vrienden zie en ze dan maar al te graag bij mij op schoot willen of vragen of ik met ze kom spelen. Ik ben dol op kinderen en zou ze zeker zelf ook willen hebben. Ik heb ook een tijdje gezocht naar draagmoeders in de hoop dat ik mijn kindje dan als alleenstaande moeder zou kunnen opvoeden. Dit bleek een utopie want ik vond niemand die me hiermee kon helpen. De wens om zelf kinderen te krijgen heb ik laten varen. Ook vanwege het feit dat ik toch bang ben hoe de buitenwereld zou reageren. En dan maakt het mij niet uit wat ze tegen mij zeggen maar ik zou het heel vervelend vinden als mensen iets naars zouden zeggen tegen het kind.

Waar ik wel nog van droom is een lieve man te vinden in de toekomst die bijvoorbeeld al kinderen heeft en ik een hele lieve stiefmoeder zou kunnen worden”.

 

 

Ik hoop dat jullie het interessant vonden mijn verhaal te lezen. Het is niet leuk in een verkeerd lichaam geboren te worden. Het is een levenslange struggle. Toch ben ik blij dat ik de stap heb genomen om op top vrouw te worden. Ik heb het erg fijn op dit moment. Lieve familie en vrienden om me heen en ik beleef veel mooie momenten. Dat is wat ik eigenlijk altijd al wilde; goed in mijn vel zitten en genieten van de kleine dingen.

 

Liefs,

Soraya

 

 

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!

Houd mij op de hoogte!