Persoonlijk: Femke neemt je mee in haar adoptieverhaal – Deel 2
Femke woont samen met haar man Erik en kat Mini in het midden van het land. Ze had van jongs af aan al de droom om moeder te worden en na de bruiloft in 2011 besloten ze een gezinnetje te stichten. Maar, ze werd ondanks vele pogingen helaas niet zwanger. Uiteindelijk kozen ze voor adoptie.
Lees ook:
Persoonlijk: Femke neemt je mee in haar adoptieverhaal
Het verhaal gaat verder…
Nadat we de informatie over adoptie hadden aangevraagd, kwam er al vrij snel een soort rust over ons heen. Ouders worden kunnen we nu nog steeds dacht ik, alleen niet op de manier waarop we dachten dat te worden. Toen alle informatie eenmaal binnen was en we ons avond na avond aan het inlezen waren en voor de honderdste keer de afleveringen van ‘Met open armen’ op televisie hadden gezien, werden we alleen maar enthousiaster. We waren zo ontzettend blij dat er weer hoop was en vooruitzichten waren.
Informatiebijeenkomst
Zo’n beetje ieder boek en iedere website die ook maar iets met het onderwerp ‘adoptie’ te maken hadden lazen we. We begonnen ons in te schrijven voor allerlei informatiebijeenkomsten en hadden ook al vrij snel ons BKA nummer op de deurmat liggen. Het nummer waarmee je uiteindelijk opgeroepen wordt voor de informatie bijeenkomsten van Stichting Adoptievoorzieningen.
De eerste informatiebijeenkomst vonden we echt een mijlpaal. Ook al was de informatie nog heel algemeen, ons adoptie- vlammetje werd weer een vuur. Waar heel veel mensen met lijkwit weg getrokken gezichten het zaaltje uitliepen omdat ze het te zware kost vonden, denk ik dat wij glunderden van oor tot oor. Adoptie zou definitief onze keuze worden. En daar zouden we alles voor over hebben.
Door met het traject
We wilden door met dit traject en wachten een hele tijd tot we de vijf verplichte bijeenkomsten eindelijk mochten bijwonen. Samen met andere stellen zaten we vijf dagdelen alle informatie in ons op te nemen die we maar konden opnemen. Vijf bijeenkomsten verdeeld over twee maanden. We leerden alles over hechting, en de adoptiedriehoek. Maar het fijnste van alles, we konden er nu actief mee bezig zijn en kwamen in contact met andere wensouders.
Toen we deze bijeenkomsten ook afgerond hadden begon het lange wachten op het onderzoek voor de raad van de kinderbescherming.
Een verrassend telefoontje…
En toen. Een jaar later. Ik liep in de Hema in ons dorp en was een cadeautje voor mijn moeder aan het kopen die die dag jarig was. Mijn telefoon ging. De raadsmedewerker. ‘Ik bel voor het maken van een afspraak voor het gezinsonderzoek’, zei ze. Ik was dolenthousiast. Eindelijk mochten we door. Dat lange wachten was ik meer dan beu. We planden een afspraak in en zo begon het gezinsonderzoek dan eindelijk. Het eerste gesprek vond bij ons thuis plaats. Oh, wat waren we gespannen. Is het wel schoon genoeg? Ruikt het wel fris? Zien we er wel goed uit? Oh, nog even de tuin netjes maken. Achteraf lach je er maar om en gelukkig prikte de raadsmedewerker er ook wel doorheen.
“Is het wel schoon genoeg? Ruikt het wel fris?”
We hadden de daarop volgende maanden een aantal gesprekken. Logisch natuurlijk dat ze goed willen kijken of je er wel klaar voor bent een kindje te adopteren. Maar ook wel eens moeilijk en confronterend.
Mijlpaal!
Uiteindelijk kregen we de felbegeerde beginseltoestemming. In juli 2018. Nu wisten we zeker dat we ook van de autoriteiten mochten adopteren. Wat een opluchting, wat een ontlading. We vierden deze mijlpaal met iets lekkers zoals we al het hele kinderwens traject deden. Was er een stap gezet? Dan vierden we die. Soms iets heel kleins en simpels maar zo hielden en houden wij deze reis samen vol.
Help jij ons mee?
Om de adoptieprocedure te kunnen financieren hebben we de Babiebox ontwikkeld. Een doos met allerlei verschillende kraamcadeaus. Er is een jongens en een meisjes variant beschikbaar voor €25,- per stuk. Kijk op Instagram bij BabieBox of op Facebook: BabieBox. Een box bestellen kan via babiebox@outlook.com
Volgende maand deelt Femke deel 3 van hun adoptieprocedure.
Stay connected