Opvoeden: het is ook gewoon zwaar
Ik denk dat niemand begrijpt hoe zwaar opvoeden is totdat men bij de club van het ouderschap behoort. Want, natuurlijk, net wanneer je ergens routine in begint te krijgen, verandert alles weer omdat er een nieuwe fase aanbreekt. Opvoeden is ’the real deal’. Er zijn zoveel goede en leuke momenten, maar tegelijk ook zoveel momenten waardoor je het liefst jezelf onder de deken wilt verstoppen om er niet meer onderuit te komen. En soms…lijkt het of het gewoon allemaal niet wilt lukken.
Dit zijn alle redenen waarom het ouderschap zo zwaar als een aambeeld is:
Oh oh… de angst
Nadat je de eerste dagen een kraamhulp en verloskundige tot je team beschikbaar hebt, verlaten zij jullie huis en sta je er als nieuwe ouders alleen voor. Jullie worden ineens vertrouwd het opvoeden alleen te kunnen. Gelijk komen er heel wat angsten op je af, geef je voldoende (borst)voeding? Wat als je kleintje per ongeluk stikt in zijn of haar nieuwe slaapzak? Wacht, heeft het bezoek hun handen gewassen voor ze jouw baby oppakte?
Die angst is heel normaal, wel is het belangrijk om te signaleren wanneer de angst te erg wordt en uit de hand loopt. Zelfs de meest stabiele rustige personen kunnen complete mafketels worden als het om hun kind(eren) gaat, maar weet dat dat heel normaal is. En zo niet, we hebben een compleet leger aan doktoren en therapeuten om daaraan bij te sturen… grapje 😉 nou ja, soort van.
Laten we het maar niet hebben over het schuldgevoel
Hoeveel schermtijd is nog net verantwoord voordat je alle kans verspeeld hebt dat ze nog zelf vrijwillig buiten willen gaan spelen? Geef je ze genoeg liefde, zorg en aandacht zodat ze niet opgroeien als volwassenen die jou als wekelijks onderwerp bij hun psycholoog bespreken? Zouden ze nu niet al moeten kunnen lopen? Moeten we inmiddels niet bezig zijn met trainen op het potje?
De waarheid is, het ouderschap brengt meer dan voldoende onzekerheden met zich mee. “Leeft ze nog? Dan heb je het goed gedaan vandaag,” zegt mijn man telkens wanneer ik toegeef dat het een ‘ik-ben-een-vreselijke-moeder-dag’ was.
Wees eens wat liever voor jezelf. Het internet staat vol met allemaal mooie plaatjes van ouders die het zo geweldig goed op de rails hebben. Maar niemand weet waar ze nou werkelijk mee bezig zijn, zeker bij het eerste kindje niet. Nu we het erover hebben, het voelt ook alsof iedereen meekijkt in jouw ‘soap’ die opvoeden heet. Maar het ouderschap is een spel waarvan je nooit helemaal zeker weet wat de spelregels zijn.
Vanaf het moment dat je zwanger bent heeft iedereen wel een mening wat je wel of juist niet mag eten, welke (sport)oefeningen niet meer mogen. Iedereen wil je vertellen of je borst- of juist flesvoeding moet geven, wanneer je moet beginnen met vaste voeding en of je moet kiezen voor de creche, een gastouder of dat je nu je moeder bent thuis moet blijven.
Het grappige is dat niemand eigenlijk vraagt wat jij wilt of denkt. Iedereen is gefocust het maar niet verkeerd te doen met zijn eigen kinderen.
“Kunnen we het hier niet eens wat meer met elkaar over hebben? Kunnen we als ouders onderling niet gewoon toegeven aan elkaar dat sommige dingen zwaar zijn, grote kans dat we met hetzelfde te maken hebben in ons leven als opvoeders.”
De uren zijn afschuwelijk
Ouder ben je 24 uur, 7 dagen per week zonder verlof, vakantie of ATV. Sterker nog, je beste werk verricht je tussen 22.00-0.00u. Wil je even een pauze van je ouderschapstaken krijg je te maken met het regelen van opvang. Tenzij je kleine baasje(s) ziek wordt en de oppas belt, jullie datenight is gelijk over en jouw mama-rol staat weer gelijk aan. Ook ik heb hier geen goed advies voor, maar we geven nooit aan iemand toe dat we hier allemaal mee te maken hebben.
Kijk maar op Social Media (ik heb het niet eens over bloggers en influencers, maar alle ouders). Als je daar te veel tijd doorbrengt ga je je echt onzeker voelen als ouder. Je voelt de jaloezie naar binnen kruipen. Dat meisjes waarmee je naar de middelbare school ging post elke dag een foto van haar dochter in de leukste (vlekvrije) outfits, terwijl jij vanmiddag je geduld verloor toen jouw kleuter die boterham met pindakaas ondersteboven op het tapijt deed landen.
Je vraagt je soms af of je niet een slechte ouder bent, omdat je soms vaker boos wordt, maar dat vertel je niemand. Of om je kind te laten luisteren onderhandeld met tablettijd of ijsjes. Nee, in plaats van het te bespreken met ‘lotgenoten’ tover jij je beste glimlach op je gezicht als je met andere ouders kletst over hoe zwaar opvoeden kan zijn. Kunnen we hier niet opener over zijn met elkaar? Grote kans dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten.
Je wordt gedwongen op je eigen opvoeding terug te kijken
Niemand had de perfecte ouders toen we opgroeiden. Alle ouders van nu hebben hun eigen rugzak gevuld met herinneringen aan de tijd dat we zelf kind waren en dat weerspiegelt zich in jouw stijl van opvoeden. Er zijn dingen die jouw ouders deden die je absoluut niet wilt doen bij je eigen kinderen en zijn ook dingen waarvan je wenst dat je ze hetzelfde kunt doen. En als je de opvoeding samen met je (ex-)partner doet, heb je 2 rugzakjes om rekening mee te houden. Dit kost veel werk en veel compromiën, maar communiseer er open over met je partner.
Het is eenzaam
Je kunt zo sociaal als mogelijk zijn, toch zijn er momenten dat je je in een isolement voelt. Je voelt het als je in tranen barst op het einde van een dagje peuterpubertijd. Je voelt het als jouw baby verkouden of grieperig is en ’s nachts moeite heeft te ademen op een woensdagnacht en je partner ligt in diepe slaap. Je voelt het als je partner veel van huis is voor werk of je bent een ‘army wife’ en hij is op uitzending. We kunnen omringd zijn door de beste vrienden iemand zich kan wensen en toch voel je de leegte. We zijn niet gemaakt om kinderen helemaal alleen op te laten groeien. Dus ga erop uit en durf hulp te vragen! Je hoeft dit niet alleen te doen, jouw buurvrouw wil misschien af en toe een handje helpen, je vriendinnen kunnen bij jou op bezoek komen terwijl de kleine slaapt in zijn/haar eigen bedje en hun partner thuis blijft. Open die mond, laat je niet volledig opslokken door het ouderschap.
Jij bent hun hele wereld
En dat is overweldigend en vermoeiend! Verantwoordelijk zijn voor de fysieke, emotionele, sociale en psychische gezondheid van jouw kindje(s) is een ongelofelijke eer. En dat is zwaar. Je gaat mislukken. Je gaat nachten wakker liggen – misschien de meeste nachten – afvragen wat je beter zou kunnen doen. Maar je hebt ook een hand in het opvoeden en groot brengen van een aantal prachtige individuen. Own it! En vergeet niet om jezelf elke dag een beetje genade te geven.
Vrije vertaling van “All the reasons pareting is hard” door Kyra Kerslake
Stay connected