Maar op TV blijft alles hetzelfde
TV-reclames… ik heb er nu als volwassen vrouw wat gemengde gevoelens bij. Ik weet nog goed welke invloed het op me had als onzekere tiener. De hele tijd zie je perfect gevormde vrouwen, met haren altijd fantastisch mooi en onmetelijk lange (én gebruinde) benen. De perfecte glimlach en dan ook lachend door het leven. Super veel vrienden (die dan ook nog eens allemaal knap blijken te zijn). In de reclames is het leven altijd perfect. En is het even niet perfect, dan heb je wel een of ander wondermiddel dat dat weer perfect zal maken.
Invloed
Dat het dus een aanzienlijke invloed heeft op mensen (én dan vooral onze jeugd), dat is wel duidelijk. Op nrc.nl verscheen onlangs een artikel hierover. En met name dit stukje vond ik wel helemaal passend bij het beeld zoals het is:
Wat een mooie, gezellige wereld! De mensen in Reclameland ontbijten iedere dag in de zonnige keuken, gaan barbecuen in de tuin en dansen op het strand. Iedereen is goed gekleed en goed geluimd. Geen ruzie, geen zorgen, ze houden van elkaar.
Okee, de vrouwen moeten koken, wassen, en hun man en kinderen verzorgen, maar dat doen ze met liefde. En ze hebben nog tijd genoeg over om hun haar in ‘legendarische fixatie’ te houden met haarspray van l’Oreal, en hun benen lang en kaal met scheermessen van Gillette Venus.
Huismoeder drinkt Yakult: ‘Ieder flesje zit vol LcS-bacteriën die levend aankomen, in de darmen.’
En inderdaad als het een reclame spot is over huishoudelijke dingen, dan is het veelal een vrouw die de hoofdrol neemt. Terwijl de realiteit in onze huidige maatschappij toch wel degelijk ook een ander verhaal vertelt. Er zijn behoorlijk wat mannen die thuis in de keuken staan of die de was en de plas doen. Zouden de stereotype voorstellingen van in de reclame spot misschien het beste ‘werken’? Of moet de reclame wereld misschien gewoon ook eens proberen om eens iets anders te maken?
Nog een stuk uit het artikel op nrc.nl:
Er ontbreekt wel meer in Reclameland. Geen arbeid, geen leed, en ook geen kunst, geloof, politiek. Het is een leeg land, met een monocultuur. Vrijwel iedereen is blank, hetero en lid van een traditioneel gezin. Heel soms zie je een gekleurde jongen, maar die is dan weer bezig met iets rolbevestigends, als rappen of rolschaatsen op een dak. Dat terwijl aan de andere kant van het televisieraam één miljoen LHBT’ers wonen, twee miljoen mensen van kleur, en bijna drie miljoen singles.
Idealisering
Nu toegegeven, reclame is er natuurlijk in de eerste plaats nog steeds om iets verkocht te krijgen. En dan is een idealisering natuurlijk het meest aansprekend denk ik. Of dat nu werkelijkheid is, of grappig of weet ik veel. Het moet mensen triggeren om iets te kopen. En als een reclame spot al je ‘happy triggers’ kan activeren, ben je allicht sneller geneigd om het product uit de reclame te kopen.
Wat ik zelf wel graag anders wil zien is dat men beter mensen gebruikt die echt zijn, mensen echt uit het leven gegrepen. Als je enkel maar die perfect uitziende mensen laat zien, gaat dat aan veel mensen (en vooral onze jeugd) het idee geven dat ze zelf niet goed genoeg zijn. Want alles wat ze op tv zien, zijn perfecte mensen. En dat vind ik dan zelf wel heel spijtig.
Krop in mijn keel
Maar het reclame spotje waar het artikel vervolgens over praat, moet je zelf ook zeker maar eens bekijken. Ik kreeg er meteen een krop van in mijn keel #ShareTheLoad:
De mooiste voorbeelden van emanciperende reclames komen uit het buitenland. Zoals het Indiase reclamefilmpje voor Ariel waspoeder uit de campagne ‘Share the Load’, dat met elf miljoen views de wereld over ging.
Een jonge moeder komt thuis (van haar werk!) en gaat als een wervelwind door het huis om huishoudelijke taken doen, terwijl haar man zit te niksen in zijn stoel. Wij zien dit door de ogen van opa, haar vader, en we horen wat hij denkt: „Sorry dat je dit allemaal alleen moet doen. Sorry namens alle vaders dat we het verkeerde voorbeeld hebben gegeven.” Daarna gaat opa naar huis en doet zelf zijn was in de machine. Zijn vrouw kijkt verbijsterd toe.
Het volledige artikel kan je nalezen op: NRC
Stay connected