Ben ik nu zenuwachtiger voor de bevalling?
Vandaag een onderwerp dat me de laatste tijd goed bezighoudt: de aankomende bevalling. Ben ik nu zenuwachtiger of juist minder zenuwachtig voor de bevalling dan tijdens de eerste zwangerschap? Ik heb de kennis van de eerste bevalling, maar of dat nou zo positief is? Ik vertel, of beter gezegd, ik lucht vandaag even mijn hart.
Terugblik op mijn eerste bevalling
Mijn eerste bevalling was niet om over naar huis te schrijven. Het was in mijn beleving zelfs dramatisch en heb er een redelijk trauma aan overgehouden. Ik heb me altijd maar getroost met de gedachte dat Maxime gezond ter wereld is gekomen en dat is het belangrijkste. Voordat ik moest bevallen van Maxime zag ik de bevalling met veel vertrouwen tegemoet. Ik vertelde iedereen dat ik erg nieuwsgierig was naar die pijnlijke weeën en of ik dat dan ook zo ging ervaren. Ik dacht maar steeds: miljoenen vrouwen zijn me voorgegaan, dus hoe erg kan het zijn… Helaas bleek ik zowat alle tegenslagen te hebben tijdens de bevalling die je maar kunt krijgen. Maar goed, hoofdstuk afgesloten en het in de afgelopen drie jaar een plekje gegeven.
Afgelopen week
Afgelopen week was even schrikken. Ik werd ’s nachts wakker en had ontzettende buikkrampen. Ik googlede later om te kijken wat het kon zijn en zag ergens ook staan dat het misschien wel voorweeën waren. Ik schrok me helemaal een hoedje en kreeg heel wat flashbacks naar mijn eerste bevalling. Dat moment besefte ik dat ik toch wel angst heb voor wat er zal gaan komen. Als ik er met JP over praat dan zegt hij heel logisch dat ik er niet teveel aan moet denken want ik weet toch niet hoe het zal gaan lopen. Maar blijkbaar ben ik daar niet zo goed in en spookt de naderende bevalling wel door mijn hoofd.
Wat doe ik eraan om me voor te bereiden?
Deze keer ben ik niet meer op zwangerschapsyoga of -gym gegaan. Door de weeënstorm die ik vanaf het eerste moment had, had ik voor mijn gevoel helemaal niks aan alle pufoefeningen. Ik was redelijk in paniek en kon alleen maar schreeuwen: waar blijft die ruggenprikkkkkk. Ik wilde me deze keer wel ergens mee gaan voorbereiden en daarom deed ik de online zwangerschapscursus van Sabine de Groot, eigenaresse van Fijn zwanger. Het is haar missie vrouwen op een ontspannen en liefdevolle manier te begeleiden naar de geboorte.
Het online programma bestaat uit 10 lessen.
Ik heb alle lessen doorlopen en mijn favoriete lessen waren toch wel les 2: “liefdevol bevallen hoe doe je dat?” waarin je belangrijke informatie over ademhaling en ontspanning tijdens de bevalling vindt en les 4: ‘affirmaties’,waarin je de kracht van je gedachten leert kennen. Een affirmatie is een liefdevolle zin die je regelmatig tegen jezelf kunt zeggen. Het doel hiervan is dat je onderbewuste dat zinnetje uiteindelijk gaat geloven, zodat je een positieve invloed gaat uitoefenen op je onderbewustzijn. Onze gedachten bepalen voor een groot deel hoe onze bevalling eruit ziet en door te affirmeren kunnen we onze bevalling liefdevol maken.
Wil je meer weten over liefdevol bevallen? Dan moet je zeker eens een kijkje nemen op Fijn Zwanger.
Zenuwachtiger of niet?
Ja, ik merk dat ik er toch anders in sta dan de eerste keer. Voor de eerste bevalling zei ik heel krachtig tegen iedereen: laat maar komen die bevalling, ik heb een hoge pijngrens en ik ben erg benieuwd naar die weeën. Ik ‘verheugde’ me er zelfs een beetje op. Ik was zo benieuwd hoe het allemaal zou voelen. Wist ik veel dat ik die weeënstorm totaal niet zou kunnen handelen.
Nu weet ik hoe weeën voelen, ik weet natuurlijk wat er allemaal kan gebeuren en ik weet wat er allemaal mis kan gaan. Ik probeer er niet teveel aan te denken maar hoe dichter we bij het einde komen, hoe meer ik er toch aan denk, daar ontkom je denk ik niet aan. Bij iedere krampje schrik ik eventjes en denk ik in een split second: zou het gaan beginnen? En dan voel ik me niet opgetogen kan ik je vertellen. De paniek slaat dan lichtelijk toe. Dat zijn denk ik toch tekenen dat ik er onzeker over ben.
Jp probeert me steeds gerust te stellen en zegt dan: “zodra het zover is dan gaan we er tegenaan en langer dan een dag zal het niet duren en hebben we ons meisje in onze armen.” Ik geef hem dan altijd helemaal gelijk en voel me dan een stuk beter, maar een dag later kan ik er dan toch weer heel anders tegenaan kijken.
Ik kan eigenlijk wel zeggen dat het opzien tegen de bevalling het enige minpunt is van deze zwangerschap. Ik ben denk ik toch een held op sokken en ga me ook niet groter voordoen dan ik ben. Ik ben zo blij als het eenmaal gebeurd is, want dit afwachten vind ik maar niks.
Zo, dat is eruit. Blij dat ik even mijn hart heb kunnen luchten. Nu kom maar op met alle aanmoedigingen, succesverhalen en tips, want die heb ik wel nodig, haha.
We keep in touch!
Liefs,
Stay connected