Nagelbijten & duimzuigen
In een artikel over kindjes die nagelbijten en/of duimzuigen, las ik dat het ‘goed’ zou zijn omdat men op die manier het lichaam blootstelt aan bacteriën. Hierdoor wordt het immuunsysteem van je kindje aangewakkerd en maakt het zichzelf eigenlijk sterker. Want de volgende keer is het gewapend tegen de bacteriën die het de vorige keer moest bestrijden.
‘Nagelbijten en duimzuigen worden vaak afgestraft, maar mogelijk zijn deze ‘slechte’ gewoontes toch ergens goed voor. Nieuw onderzoek suggereert dat kinderen die op jonge leeftijd op hun nagels bijten of op hun duim zuigen, minder kans hebben om op latere leeftijd allergieën te ontwikkelen.’
Ergens kan ik het best wel aannemen dat dit klopt. Maar mij is toch ook altijd verteld dat vooral duimzuigen of de fopspeen te lang gebruiken, vooral voor een verkeerde tandengroei zou zorgen. Duimzuigen hebben onze kids eigenlijk niet echt gedaan. Maar de fopspeen was dan weer een andere zaak. Mijn zoontje heeft tot ongeveer vier jaar denk ik een tut (fopspeen) gehad. Die had hij dan het laatste jaar (of anderhalf jaar) enkel nog om ’s nachts te slapen. Overdag geen tut meer dan. En bij m’n dochtertje was dat ongeveer dezelfde gang van zaken.
“Volgens de onderzoekers is het nieuw bewijs voor de theorie dat blootstelling aan vuil en bacteriën op jonge leeftijd later beschermt tegen allergische reacties. “Hoewel we deze gewoontes niet aanraden, lijken ze toch een positieve kant te hebben”, concludeert onderzoeker Malcolm Sears.”
Maar ik denk dat het vooral een kwestie is van zelf een evenwicht te vinden bij dit onderwerp in de opvoeding van je kinderen. Uieteraard zijn er ook negatieve effecten aan langdurig duimzuigen en nagelbijten, het artikel schrijft dus niet dat nu elke ouder zijn kind moet gaan laten nagelbuiten en duimzuigen.
Hoe lang heeft jullie kind een fopspeen gebruikt? Tot welke leeftijd vind je het gepast en waarom?
Of misschien ben je zelf wel een nagelbijter? Hoe sta je daar tegenover?
Lees het orginele artikel van RTL nieuws hier.
Het Amerikaanse artikel legt de nadruk op kinderen die in een ’te schone’ omgeving opgroeien, versus kinderen die meer met bacteriën in aanraking komen.
Stay connected