Moedermelk is meer dan voeding alleen
Ze huilt terwijl ze het halve tabletje inneemt en kijkt me vragend aan. Ik adviseer haar een strakke bh te dragen, koude kompressen te gebruiken en vooral niet meer te kolven zolang als er geen borstontsteking dreigt.
Het gaat zo tegen haar gevoel in. Maar helaas is het niet anders. 28 weken is ze zwanger geweest van haar vierde kindje. En alsof het niet anders mag zijn is het de derde keer dat haar placenta losgelaten heeft. Al eerder heeft ze hierdoor een kindje moeten begraven.
Aanvankelijk leek het goed te gaan. Het kleine meisje van maar 720 gram had een goede start en mama begon met kolven. Trouw volgde ze alle adviezen op die we haar gaven, want haar melk zou de baby helpen. Meer kon ze niet doen.
Daarop volgen drie spannende dagen. Het kleine meisje heeft het zwaar.
Dan komt het telefoontje waar ik al bang voor was: ‘mama en papa moeten nu naar de afdeling neonatologie komen, het gaat niet goed, het kleine meisje wordt gereanimeerd en het ziet er niet goed uit.’
Ik haast me naar mama. Ik vertel haar dat het niet goed gaat en dat we nu direct naar haar dochtertje toe gaan. Ze ziet aan mijn gezicht dat het menens is. Ik weet wat er gaat gebeuren maar mama houdt hoop. Tot we bij haar dochter zijn en daar zie ik het laatste sprankje hoop vervliegen. De arts vertelt haar dat ze niets meer voor haar dochtertje kunnen doen. Ze gaan stoppen met reanimeren.
Moeder laat mijn hand los om haar dochter aan te pakken van de kinderarts. Ze sluit het kleine meisje, wat vrijwel direct overlijdt, in haar armen alsof ze het nooit meer los zal laten. Het is de eerste keer dat ze haar kindje vast heeft.
Ik sta erbij en ik kijk ernaar… Er is op dit moment niets wat ik kan doen. Het verdriet is te groot.
Wanneer we uren later de borstvoeding bespreken vertelt ze me dat ze na het overlijden van haar zoontje nog lang heeft gekolfd. Uit angst voor een borstontsteking en om haar oudere kinderen de melk te geven. Nu zijn haar twee oudere kinderen groot. ‘Pubers drinken geen moedermelk meer’.
Ze wil de op gang gekomen voeding stoppen met medicatie. Het valt haar zwaar de medicatie in te nemen. Het maakt het overlijden zo definitief.
We kolven samen voor de laatste keer de ergste druk van haar gestuwde borsten af voordat ze de medicatie inneemt en huilend tegen haar kleine meisje zegt hoeveel het haar spijt.
Ik moet de tranen uit mijn ogen wegknipperen en de flinke brok in mijn keel wegslikken. Meer dan ooit besef ik me dat moedermelk zoveel meer is dan voeding alleen…
Stay connected