Dertig. Het was altijd een leeftijd die nog eindeloos ver weg leek. De leeftijd van gesettelde mensen met een goede baan en een serieus leven. Een beetje dichter bij kwam het toen het de leeftijd van m’n zwagers en daarna van mijn zussen werd. Maar zelfs toen mijn eigen man de dertig bereikte, kon ik nog gerust achterover gaan zitten met de wetenschap dat ik nog vijf jaar een twintiger zou zijn.

Maar de tijd haalt me in en over drie weken moet ik er ook aan geloven. Ik word dertig. En dat vind ik een heel gek idee, want voor m’n gevoel was het nog helemaal niet lang geleden dat ik twintig werd. Waarom gaat het zo snel!

Onwillekeurig word ik bij zo’n mijlpaal aan het denken gezet. Over mijn leven tot nu toe en wat er na mijn dertigste nog gaat komen.

De afgelopen tien jaar zagen er samengevat ongeveer zo uit: studeren, op kamers, trouwen, reizen, afstuderen, eerste flat, eerste baan, eerste baby, eigen bedrijf gestart, tweede baby, eerste echte huis.

Als ik daar op terugkijk is het ook niet zo gek dat het lijkt of de tijd gevlogen is. Een heleboel life-events in korte tijd achter elkaar hebben me ongemerkt steeds dichter bij de dertig gebracht.

Dertig dus. Het klinkt in mijn oren écht een stuk ouder dan 29. Het is niet zo dat ik tegen m’n verjaardag opzie of het liever niet wil vieren, maar het idee dat ik vanaf dan als dertiger door het leven ga, geeft me toch een ongemakkelijk gevoel.

Dat ik niet de enige ben die met gemengde gevoelens naar z’n dertigste verjaardag uitkijkt, blijkt uit de vele lijstjes op internet die moeten aantonen dat het allemaal reuze meevalt en dat het eigenlijk heel leuk is om dertig te zijn. Ik spit ze allemaal door in de hoop dat het mijn onrust een beetje weg zal nemen. Van zeven redenen waarom het niet erg is om dertig te worden naar elf redenen waarom dertig worden veel leuker is dan het klinkt. Ik raak er nog niet van overtuigd. Meest verontrustend vond ik deze: 26 dingen die elke vrouw nodig heeft voordat ze dertig wordt. Die heb ik dus nog niet allemaal!

Nee ik heb geen matchende wijnglazen, ik houd nog steeds niet van naar de kapper gaan, heb geen hond. En als ik naar de dertig must do’s voor je dertigste kijk, dan ga ik die bij lange na niet meer redden in de komende drie weken. Echt serieus hoef je die lijstjes niet te nemen dus.

De vraag blijft. Waarom heb ik net als zovelen moeite met deze leeftijd? Voelt het een soort deadline? Een leeftijd waarop je bepaalde dingen echt gedaan moet hebben, omdat het anders niet meer kan? Wat maakt dat ik bij deze leeftijd zo aan het denken wordt gezet over wat ik al bereikt zou willen hebben en wat ik met de rest van m’n leven wil?

Ik weet niet precies wat bij mij de onrust veroorzaakt, maar wat ik wel weet is dat het er van al die lijstjes die ik vind, niet veel beter wordt.

Omdat ik bij deze mijlpaal toch aan het denken ben gezet over de jaren die komen, volgt hier mijn eigen lijstje, waar ik wel blij van word. Want als het goed is heb ik na m’n dertigste nog tijd zat om een heleboel te bereiken en een heleboel mooie dingen te doen.