Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Mijn werk als gastouder


26 november 2015


<

Op het moment dat MAMA to the max om bloggers vroeg, was mijn laptop net gecrasht!! Wat baalde ik! En wat een geluk dat ik nog een kans kreeg toen onze laptop weer klaar was! Ik vind het echt zo leuk dat ik nu voor MAMA to the max mag bloggen! Ik ga mijn uiterste best doen om iedereen te vermaken met mijn verhalen.

Eerst zal ik kort iets over mezelf vertellen.
Ik ben 34, bijna 12 jaar samen, waarvan 6 jaar getrouwd, met mijn fantastische en hardwerkende man Ton. We hebben samen 2 zoons. Thomas die 7 jaar is en Roan die 3 jaar is (En heel erg toe is aan school!). Ik lees graag, zing graag en doe met enige regelmaat een poging tot verantwoord en creatief bezig zijn. 😉 En uiteraard schrijf ik heel graag! Ik heb nu bijna 2 jaar een eigen blog: huizebos. Hier schrijf ik over het wel en wee van mijn gezin. Met onze 2 kleine jongens beleven we genoeg!

In het dagelijks leven werk ik als gastouder. Ik begon ooit in de zorg, maar toen ik door de welbekende bezuinigingen en een reorganisatie thuis kwam te zitten, koos ik ervoor om niet stil te gaan zitten, maar lekker thuis te gaan werken. Als gastouder dus. Zo kon ik toch lekker bezig zijn en tegelijk in de buurt van mijn eigen kinderen blijven. (lichamelijk dan, mijn hoofd dwaalt nog wel eens af met 4 gastkinderen erbij… 😉 )

Gastouder

MAMA to the max vroeg me of ik wilde gaan schrijven over mijn werk als gastouder. Daar zitten natuurlijk heel wat haken en ogen aan! Vooral vanwege de privacy. Dus ik heb eerst de tijd genomen om zelf eens te kijken hoe ik dat zou willen gaan doen. Dan heb ik ook nog een bureau waar ik aan verbonden ben. Die hebben ook regels. En dan natuurlijk de ouders. Want ja, ik schrijf dan wel over mijn kinderen, maar ik begrijp heel goed dat niet iedere ouder dat wil. Gelukkig reageerden alle ouders heel enthousiast! Dus ik kon bij MAMA to the max melden dat ik me graag aansluit bij het bloggersteam! Als een kind, zo blij was ik!

Het  is nu 5 jaar geleden dat ik ben begonnen met dit werk. Hoewel het in de volksmond (bij de KvK en UWV bijvoorbeeld. red.) niet gezien wordt als “officieel” werk, zoals bijvoorbeeld een verzorgende wel. Wat op zich erg jammer is, aangezien we aan hoge eisen moeten voldoen om kinderen te mogen opvangen. Jaarlijks worden we gecontroleerd door de GGD of mijn huis kindvriendelijk is en of alle papieren en controles in orde zijn.

Mijn oudste zoon was net twee jaar toen ik het eerste gastkindje ging opvangen. Hij is een heel sociaal mannetje en had geen enkele moeite ermee om zijn speelgoed te delen met de, toen nog, vreemde kindjes. Daar had ik echt geluk mee! En nog steeds weet hij de kinderen te vermaken met zijn grappen en grollen. Zijn jongere broertje, onze tweede en jongste zoon, blijkt hierin een stuk minder sociaal. Daar beleef ik dagelijks genoeg mee! Gelukkig is ook hij een schatje en helpt mij op zijn manier goed mee. Bijvoorbeeld door bij alle luierbilletjes langs te gaan met zijn neus. ‘mama, Eva moet een schone luier!’

knutselen

Ik ben mezelf in de afgelopen 5 jaar meerdere malen flink tegen gekomen. Het “alleen” werken vond ik best pittig! In het begin niet, heerlijk vond ik het toen! Dat ik alleen mezelf kon aanrekenen voor de rommel bijvoorbeeld. En als ik iets kwijt was, dan had ik dat zelf gedaan. Ik moest ook wel echt leren om rust te nemen. Rust om echt naar de kinderen te luisteren. Om echt naar de kinderen te kunnen kijken. Die rust die ik echt nodig heb om kinderen zich op hun gemak te laten voelen. (Maar die een enkele dag nog echt wel ver te zoeken is… Eerlijk is eerlijk. 😉 ) Vanuit de zorg was ik gewend om door te rennen. Tijd voor persoonlijke aandacht was er daar op het laatst bijna niet. Op de bank gaan zitten met de kinderen om een boekje voor te gaan lezen voelde in het begin dan ook echt verkeerd… Maar ik heb nu echt mijn draai gevonden. Ik kan nu echt erbij gaan zitten om naar ze te kijken. Naar die kleine karaktertjes in wording.

Ik heb met alle kindjes een goede klik. Ze zitten allemaal vast in mijn hoofd en hart en voelen heel eigen. Wanneer er een nieuw kindje bij komt moeten we allemaal ons best doen om ook hier weer plek voor te maken. Als het nog een baby’tje is, dan hoor ik ’s avonds in mijn eigen bed nog steeds het huilen van overdag. Soms vraag ik me dan vertwijfeld af of het mogelijk is dat ik vergeten ben om een kindje weer mee aan de ouders te geven… Maar meestal is dat na 2 of 3 keer opvang weer over. Vanaf dan zit ook dat kindje in mijn hoofd en hart!  Ook dit kindje is vanaf dan voor mij eigen geworden. Moeder natuur heeft daar leuke dingen voor bedacht!

Ik vang de kinderen op vanaf dat ze baby zijn. En het oudste kindje die wekelijks bij mij komt is net 8 geworden. Op dit moment zijn er 7 kinderen, die bij mij over de vloer komen. Ik vind het heerlijk om lekker gek mee te doen. Om moppen te tappen aan de keukentafel met de oudste kinderen (het leeft onder de grond en heeft nooit hoofdpijn… Een paracetamolletje!!! Whahaha!! 😉 ).  Daarnaast is het ook heerlijk om op een afstandje te kijken en (vooral) te luisteren naar de dagelijkse gesprekken. Naar het spelen wat ze doen, zoals bijvoorbeeld vadertje en moedertje. Inclusief de poppen onder de truien! De mooiste en diepzinnige gesprekken tussen de peuters en kleuters volg ik meestal op deze manier van een afstandje. Maar ook lekker door de bladeren banjeren nu in de herfst, heerlijk!

Herfst

Het is geweldig om te zien hoe ieder kind zich ontplooit tussen de rest. Waar de een nog een steuntje in de rug nodig heeft, moet ik de ander soms juist een beetje afremmen. Ik vind het altijd weer een uitdaging om uit te vinden welke aanpak het beste werkt. Uiteraard doe ik dit samen met de ouders!

Ik vind het nog veel leuker dat ik vanaf nu jullie daar ook deelgenoot van mag maken! Dat ik de leuke kant van het gastouder zijn hier op papier kan zetten. Dat ik de grappige dingen die ik beleef met jullie mag delen. Maar ook de minder leuke dingen zullen hier vast en zeker door mij zwart op wit gezet worden… 😉

Lezen jullie allemaal mee??

 

Handtekening

 

 

 

Roelfien

Ik ben Roelfien, 34 jaar. Ik ben 12 jaar samen met Ton, waarvan 7 jaar getrouwd. We hebben 2 zoons, Thomas van 8 en Roan van 4 jaar. Ik denk, lees en schrijf graag. En ik doe geregeld een poging om creatief en verantwoord bezig te zijn. Ik werk sinds 6 jaar als gastouder thuis en beleef heel wat met zo veel kinderen over de vloer. En ik ben er trots op dat ik hier iedere maand een stukje over mag schrijven voor Mamatothemax!

10 Reacties op “
Mijn werk als gastouder

  1. Pingback: Wat moet je doen om Gastouder te worden? - MAMA to the max

  2. Mooi verwoord! Dat van rust creëren en niet steeds bezig te zijn herken ik heel erg, ik merk zelf ook dat dat nodig is om een goede relatie met de kinderen op te bouwen. Super te lezen dat je gastkinderen zo ‘eigen’ zijn en dat jullie samen met je eigen kinderen ook een soort ‘gezin’ zijn. En ik heb heel veel respect voor het beroep gastouder!
    Ga je zeker volgen! Succes met schrijven!

  3. Ik bewonder je dat je dit doet voor andere kinderen die niet zo’n fijne thuis hebben als jouw kinderen. Vind het heel mooi dat er mensen zijn zoals jij die hun hart en huis open stellen voor deze kids. Dikke pluim!

    • Dankjewel voor je lieve reactie Agnes. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat het niet gaat om kinderen die het moeilijk hebben. Het zijn gewone kinderen, net als die van mij. De ouders werken en kiezen voor een gastouder in plaats van een crèche bijvoorbeeld. 🙂

Laat een antwoord achter aan Agnes verdienen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!