MIJN LEVEN ALS MAMA: Een avontuur vol uitdagingen
Vanaf het moment dat je moeder wordt, verandert er ongelofelijk veel. Niet alleen ziet je dag er ineens heel anders uit, ook ideeën of gedachten over bepaalde dingen zijn bij mij als een blad aan de boom veranderd sinds ik moeder ben geworden. Vandaag vind ik het leuk mijn gedachtes te delen met jullie over het te snel en negatief oordelen over anderen.
Voordat ik Maxime had kon ik nogal eens door de stad lopen met de nodige ondertiteling die door mijn hoofd spookte. Gedachtes als…jeetje, laat dat ijsje maar even staan, die broek is echt zo 1990, die jas had wel een maatje groter gemogen, wat dacht je toen je die lippenstift op deed vanochtend, ik zou liever gaan sporten dan hier in de rij staan voor een worstenbroodje en gaaaaaaa zo maar door. De oordelen waren kei- en keihard. Zonder dat ik er erg in had eigenlijk. Ik had over alles en iedereen een mening. Zo ook nog in de eerste maanden na de bevalling, alleen was mijn aandacht nu veel meer gefocust op andere mama’s. Vanzelfsprekend vond ik dat ik van alles het beste had of mijn kindje het perfectst was. Een middagje in de stad stond gelijk aan een boost zelfvertrouwen krijgen want de enige gedachtes die ik had waren; jeetje wat een lelijke kinderwagen, die van mij is gewoon het mooist. Moet je dat kindje zien met die combinatie kleren, dat zou ik Maxime nooit aan doen. Gelukkig jankt mijn kind niet zo, ligt aan die moeder die kan er niet mee omgaan. Die moeder mag wel eens wat make-up op doen, ziet er toch niet uit…. en gaaaaaaa zo maar door.
Tot het moment dat ik me realiseerde dat wij mama’s allemaal in dezelfde situatie zitten. We hebben allemaal een kindje op de wereld gezet waar we verschrikkelijk veel van houden en welk kindje als het goed is de mooiste, liefste en de knapste is. Ik realiseerde me dat het gewoon niet aardig is zo snel een oordeel te vellen over andere mama’s en kindjes. Stel je voor dat iemand zo over mij zou denken of over Maxime.
Een echt keerpunt kwam in de Ikea. Een kindje was erg overstuur en ging al krijsend en schreeuwend op de grond liggen. Ik wilde al denken…jeetje moeder, doe er eens wat aan en laat dat jankend kind ophouden. Maar de moeder keek mij aan met een blik van…h-e-l-p m-e!! Ik had meteen compassie met haar en wilde haar zelfs helpen. Ik zag dat ze zich natuurlijk een beetje schaamde voor haar kind. Ik had twee opties; er langs lopen met zo’n blik van ….jezus wat een krijsend kind en erg geërgerd kijken OF haar een knipoogje geven en laten zien dat iedereen dit wel eens meemaakt. Vanuit mijn mama-gevoel gaf ik niet alleen een knipoog maar zei haar ook nog…”we kennen het gelukkig allemaal…gewoon lekker laten krijsen…ze houden wel een keertje op”. De moeder keek me heel opgelucht aan en we voelden ons meteen verbonden als moeders onder elkaar. Het was voor mij een moment van ommekeer. Niemand wilt een jankend kind buitenshuis, iedere moeder heeft een mooie kinderwagen want anders had ze die waarschijnlijk niet uitgekozen en waarom zou die van mij beter zijn in hemelsnaam. Ik ben er dagen misschien wel weken mee bezig geweest in mijn hoofd. Ik keek terug in het verleden en vond dat ik mijn meningen en oordelen moest gaan aanpassen en ik deze ook niet meer zo wilde.
Vanaf die dag in de Ikea vind ik het zelfs leuk mama’s die met de kinderwagen of kindjes op straat lopen gewoon gedag te zeggen of even naar ze te glimlachen. Het leuke is dat het me al veel leuke gesprekken heeft opgeleverd. Laatst stond ik bij de Etos en als je dan even glimlacht naar een andere moeder krijg je meteen een gesprek over wat de lekkerste koekjes zijn of welke de beste billencrème is. En weer realiseerde ik me dat dit gewoon zoveel positiever en gezelliger is dan naast iemand staan in de supermarkt en dan niks tegen elkaar zeggen en iets uit de schappen pakken met een lichaamstaal die zegt: ik neem deze want die wat jij in je hand hebt is zoveel slechter.
Mijn conclusie is dan ook dat ik het geweldig vind mama te zijn en ik andere mama’s niet als competitie zie maar als verwanten en partners-in-crime.
Probeer het maar eens om in plaats van te oordelen over iedere mama die je ziet op straat, iets positiefs te denken. Je humeur knapt er enorm van op en je hebt een hele andere en vrolijkere dag!
Liefs,
Stay connected