MAMA IN HET BUITENLAND CURACAO

Wat voor menig Nederlander een tropische vakantiebestemming is, is voor Marit (32 jaar) en haar gezin nu een thuis. Marit emigreerde in oktober 2014 met haar man Piet-Hein en dochtertje Sophie van 2 naar Curaçao. Daar werd in april 2015 hun tweede dochter Roos geboren, een echte ‘Yu di Korsou’.
Kriebels
Een paar jaar geleden begon het te kriebelen. We hadden ons appartement in Amsterdam verkocht en waren net ouders geworden van Sophie. Tijd voor een grotere woning; ‘huisje, boompje, beestje’. We vertrokken naar een huurwoning in een nieuwbouwwijk in Vleuten. Lekker centraal tussen onze beide families in en op een redelijke rij-afstand van Amsterdam, waar we beide werkten; ik voor een internationaal kledingconcern en mijn man voor een internationale financiële instelling.
We kwamen op een punt in ons leven van óf een huis kopen in Nederland, óf gaan we toch nog eens naar het buitenland nu Sophie nog klein is. Het bedrijf van mijn man heeft kantoren over de hele wereld. We maakten plannen om naar Toronto te emigreren waar vrienden van ons ook net naar toe waren gegaan. In maart 2014 gingen we naar Curaçao op vakantie en mijn man bezocht daar ook een van de kantoren. En toen vroegen ze ons om naar Curaçao te komen. We ruilden de plannen voor strenge winters in voor het hele jaar door zon, zee en strand! In september kwam onze container en wisten we ook net dat we zwanger waren van onze tweede dochter. Op 1 oktober 2014 stapten we met z’n ‘viertjes’ in het vliegtuig.
Yu di Korsou
Het is alweer bijna een jaar geleden dat we naar Curaçao zijn verhuisd. Het was een druk jaar, met als hoogtepunt de geboorte van Roos, onze ‘Yu di Korsou’. We hebben het afgelopen jaar al veel bezoek gehad van familie en vrienden. Aan (kraam)visite geen gebrek. Bevallen op Curaçao was wel even een ‘dingetje’. Daar heb ik me wel veel zorgen over gemaakt. Het ziekenhuis hier is oud en vervallen. Er zijn weinig financiële middelen en het personeel is zwaar onderbezet. Gelukkig wist ik een beetje wat ik kon verwachten, mede dankzij een paar andere ‘Curaçao mama’s’, en is het helemaal goed gekomen.
Emigreren voor beginners
Wonen op Curaçao heeft zo zijn voordelen. Er zijn hier veel Nederlandse expats en iedereen verstaat Nederlands. Het voelt wat dat betreft een beetje als ‘emigreren voor beginners’. Nederland, maar dan in de Carib, …uiteraard iets warmer. Toch moeten we ook ons best doen om hier te integreren. De eerste 10 lessen papiamentu hebben we inmiddels in the pocket. Op naar de vervolgcursus. Het feit dat je een paar woordjes papiamentu spreekt, maakt het net iets makkelijker in de supermarkt of om iets geregeld te krijgen bij de overheidsinstanties. De clichés zijn waar. Om iets geregeld te krijgen ben je vaak een dag, of nog langer, bezig. Voor een georganiseerd en punctueel type als ik is dat soms lastig.
Expeditie Robinson
We hebben hier een heerlijk huis en een riante tuin, met echte palmbomen waar kokosnoten aan groeien. De setting is volledig Caribisch. We kappen regelmatig een paar kokosnoten voor een tropisch drankje. Expeditie Robinson is er niets bij! Gekko’s, hagedisjes en leguanen lopen door de tuin. En soms ook in huis, al is dat niet helemaal de bedoeling 😉 Een paar weken geleden schrokken we ‘s nachts wakker van een grote leguaan die binnen tegen een hordeur aan klom. Probeer die maar eens in het donker naar buiten te jagen zonder een zwiepert van zijn staart te krijgen. Het was bijna een aflevering van ‘Freek in het wild’. Het echte ‘huisbeestje’ is er inmiddels ook gekomen. Sinds juli bewaakt de 1,5 jaar oude Cane Corso hond ‘Angel’ ons huis. Hét beste alarm-/ en bewakingssysteem op Curaçao.
Een ultiem vakantiegevoel
Ik ben nu al bijna een jaar lang met ‘zwangerschaps-/ouderschapsverlof’. Het is een ultiem vakantiegevoel. Ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik iedere dag van mijn dochters mag genieten. In de zon! Op het strand! Of in het zwembad! Ik ben een enorme koukleum en vind het heerlijk om iedere dag niet na te hoeven denken hoeveel lagen ik aan moet trekken. Onze Sophie loopt de hele dag in een bikini of hemdje en welke 2-jarige kan zeggen dat ze haar eigen zwembad in de tuin heeft?! Bovendien krijgt ze iedere zaterdagochtend zwemles in de zee! Nee, wij mogen zeker niet klagen.
Van babywolk naar parttime baan
Nu de rust en de regelmaat van wonen en werken weer een beetje zijn teruggekomen, is mijn volgende doel om van die enorm zonnige babywolk te klimmen en hier een parttime baan te vinden. Én om onze Caribische vriendenkring verder op te bouwen.
Ik merk dat het door het buitenleven en de meisjes makkelijker is om nieuwe contacten te leggen. Ik ben normaal gesproken niet het type dat zomaar op iemand afstapt. Maar doordat Sophie 2 dagen per week naar de crèche gaat om te spelen met leeftijdsgenootjes, ze zwemles krijgt en op peutergymnastiek zit, ontmoet je sneller nieuwe mensen.
Denk je dat je ooit nog terugkomt naar Nederland?
Net als ieder gezin dat emigreert, missen wij ook onze familie en vrienden in Nederland op sommige momenten. Gelukkig kunnen we via facetime en skype elkaar toch iedere dag even zien. Ik denk dat we onze familie zelfs meer zien en spreken dan toen we nog in Nederland woonden. We blijven zolang we het leuk vinden, maar ik denk wel dat we ooit weer teruggaan. Wanneer dat is, zal de tijd uitwijzen. We zijn er tenslotte ‘net’ en hebben nog lang niet alles op Curaçao gezien.
Marit heeft haar eigen website en blog, waarin ze vertelt over haar ‘beach life’ op Curaçao. Je kunt haar volgen op: http://www.mabeachlife.com

Stay connected