Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

MAMA in het buitenland: het Praagse avontuur!


25 mei 2015


V

Van Marjon ontving ik de vraag of ik een bijdrage zou willen leveren aan haar rubriek ‘’Mama in het buitenland’’. Een leuk initiatief, de vorige verslagen heb ik met veel plezier gelezen. Met het volgende stukje wil ik een kijkje geven in ons Praags avontuur.

Even voorstellen; ik ben Veronique Houtackers, 46 jaar, getrouwd met John en heb twee dochters, Maud 12 en Ruth 10 jaar. Ik heb in Maastricht Nederlands recht en in Nijmegen notarieel recht gestudeerd.

 

IMG_4057

 

Wat ging eraan vooraf? Ik was reeds een 15 tal jaar werkzaam als kandidaat-notaris in Maastricht toen mijn man in 2010 de gelegenheid kreeg om aan de slag te gaan in Praag als general manager Health Care Philips voor Centraal en Oost Europa. Omdat hij in 2002 reeds een periode van vijf jaar voor zijn werk in het buitenland had gewoond en we niet weer een weekendrelatie wilden, besloten we er als gezin voor te gaan. Onze dochters waren inmiddels 6 en 8 jaar. In de stellige veronderstelling dat dit avontuur slechts drie jaar zou duren (gemiddelde contractduur van een expat bij Philips) vond ik dit prima te rijmen met mijn afwezigheid op de arbeidsmarkt en de school voor de kinderen. Maud zou bij terugkeer nog een jaartje naar de basisschool gaan en ik zou na drie jaar toch nog wel ‘’aan de bak komen’’ gezien mijn ervaring. Toen John destijds naar Parijs en vervolgens Hamburg vertrok zag ik dat anders; ik kon mijn vak in het buitenland immers niet uitoefenen en dus geen werkervaring opbouwen. De drie jaar zijn inmiddels al weer bijna vijf jaar, de tijd vliegt en Praag verveelt nooit.

 

Bij aankomst in Praag werden we met open armen ontvangen; er was een grote Nederlandse/Belgische gemeenschap. Omdat iedereen uit eigen ervaring weet dat het niet altijd gemakkelijk is om opnieuw te beginnen in een vreemd land staat men open voor elkaar. Er worden veel activiteiten en culturele uitstapjes georganiseerd, er wordt gesport, geluncht, geshopt (het stikt hier van de shoppingmalls) etc. Daar waar je in Maastricht weken dient uit te trekken voordat je een gezamenlijke afspraak ingepland krijgt is hier een lunchafspraak binnen een week geregeld. Dat is natuurlijk ook niet gek; 99% van de partners van de expats werkt niet dus de sociale contacten vinden vooral overdag plaats. En ik maar denken dat ik me zou vervelen, ik ben juist blij dat ik ’s avonds de deur niet meer uit hoef. Een heerlijk luxeleventje dus, daar zijn we ons wel bewust van.

 

IMG_0548

 

De kinderen bezoeken een internationale school en hebben er een super tijd. Ze hebben les van 8.00u-14.45/15.00u waarna er vrijwel dagelijks naschoolse activiteiten plaatsvinden. Een keer per week krijgen de kinderen 2,5 uur Nederlandse les van Nederlandse leerkrachten, dit gebeurt na schooltijd. Bij deze Nederlandse school ben ik enkele jaren actief geweest als bestuurslid.

 

In tegenstelling tot de (meeste) scholen in Nederland is de betrokkenheid van de ouders op de school erg groot. Bij de organisatie van activiteiten zoals Halloween, International Food Fair, Art&Craft Fair, sportevents, de jaarlijkse musical, maar ook in de klas in de functie van ‘roomparent’ (tussenpersoon leraar-ouders) wordt een actieve bijdrage verwacht van de ouders. Dergelijke activiteiten zijn alleen maar leuk want zo leer je andere mensen beter kennen. Het grote nadeel van het expatleven is dat er jaarlijks afscheid genomen dient te worden van vrienden. Met name het eerste jaar viel mij dat zwaar. Natuurlijk, er komen ook weer nieuwe mensen maar wennen doet afscheid nemen nooit. Hetzelfde geldt voor het thuisfront in Nederland; als het effe kan proberen we tijdens onze vakanties de contacten te onderhouden.

 

Ons Praags avontuur kende ook een keerzijde. Tijdens een weekendje weg in Nederland werd er ingebroken in ons huis, niet alleen de auto’s en apparatuur maar ook kleding, meubilair en zelfs etenswaar waren meegenomen! Het ergste is dat we behoorlijk wat foto’s kwijt zijn; de laptop en harde schijven waren niet voldoende, ook de SD-kaartjes waren weg. Op drie SD kaartjes na is er niets teruggevonden van onze spullen, en twee van deze kaartjes waren ook nog leeg…

 

 

De andere tegenslag overkwam ons in april vorig jaar. We waren net vier dagen verhuisd – binnen Praag – en op weg naar Nederland vanwege de paasvakantie toen we een verontrustend telefoontje kregen van de buurman dat er rook uit het huis kwam. Bleek dat de kelder in brand stond, kortsluiting in de sauna… Een explosie en rookschade heeft het huis onbewoonbaar gemaakt.

 

De soap die erop volgde (verzekeringskwestie van eigenaar, conflict aannemer-eigenaar ed) heeft ertoe geleid dat we tot op heden niet zijn kunnen terugkeren in het huis. Leuk is anders maar het belangrijkste is natuurlijk dat het wij niet thuis waren toen deze calamiteiten zich voordeden.

 

Het beschermde expatleven leidt ertoe dat er niet veel contact is met de Tsjechische bevolking; de taal vormt een grote barrière. Ik heb weliswaar een poging gedaan maar wil je de taal echt leren dan moet je daadwerkelijk deelnemen aan het Tsjechische leven en daar is niet echt sprake van. De Tsjechen houden er nogal vreemde gewoonten op na: je behoefte doen in het openbaar is de normaalste zaak van de wereld, ook door volwassenen, men doet vaak niet eens moeite om het te verbergen, een cassière kan zonder blikken of blozen eenliterfles drank aan haar mond zetten als je staat af te rekenen en het merendeel van de mannen stinkt een uur in de wind hetgeen alom geaccepteerd lijkt te zijn.

 

Generaliserend; het is een schuchter volkje, weinig zelfvertrouwen maar ik heb begrepen dat dit alles te maken heeft met hun geschiedenis als onderdrukt land; vooral niet opvallen. Het land is geweldig mooi, heeft prachtige natuurparken, indrukwekkende kastelen en historische stadjes. Het regent er vrijwel nooit en je kunt in de winter op 1,5 uur rijden van Praag al skiën. Het centrum van Praag is net een openluchtmuseum, ‘’sjus Mestreech’’ maar dan wat groter en toch compact genoeg om te belopen. Het is een zeer veilige stad, het stappen en buiten de deur eten zijn nog prima betaalbaar en het openbaar vervoer is super geregeld. Ik kan het iedereen aanraden, op 7 uurtjes rijden van Maastricht ben je er al.

 

Photo on 11-04-15 at 20.24 #2

 

Edoch, ‘’er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan’’. Na vijf geweldige jaren in Praag hebben we in april de knoop doorgehakt en besloten na de zomer terug te keren naar Maastricht. De kinderen kunnen nu nog overschakelen naar het Nederlandse onderwijssysteem en na het vertrek van vele vrienden in de loop der jaren lonkt Maastricht als nooit tevoren.

 

Marjon

Volg MAMA to the max ook op Facebook, instagram, twitter en Youtube voor de laatste updates.

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!