Luister jij wel naar je lichaam?
In het begin van mijn zwangerschap heb ik weinig last gehad van kwaaltjes en complicaties. Alleen was ik met vlagen erg moe, maar dat vond ik niet zo gek. Het was ook druk op het werk en er waren veel verjaardagen in de weekenden. Hierdoor vlogen de weken wel voorbij.
Shoppen!
Met 16 weken wilden we weten wat het zou worden en kregen we te horen dat het een jongen werd. Ergens was het voor mij echt even omschakelen want ik had een meisje in mijn hoofd. Dan is het heel fijn om het al te weten, voor mij in ieder geval. Zo kon ik me voorbereiden en er fysiek mee bezig zijn…lees shoppen! Ook gaat het vanaf dan veel meer leven, je kunt met je partner gericht een naam uitzoeken en het over ‘hem’ hebben met ouders en vrienden. Ik keek veel op pinterest voor babykamerinspiratie, dat vond ik heerlijk om ’s avonds op de bank te doen. Die voorbereidingen zijn echt leuk om te doen!
De echoscopische gaf me deze echo mee, omdat je hier overduidelijk een jongentje op ziet
20 weken buikje
Toen de 20 weken echo gepland stond was dat wel even spannend. Zal alles goed zijn? Alle organen en onderdelen worden nagegaan en hij werd goedgekeurd! Zo, we waren al op de helft en alles ging goed! Dat voelde goed! Mijn buik bleef wel nog weg, ik had een klein bobbeltje wat meer leek alsof ik dik was dan zwanger. Wanneer ik dan anderen zwangere zag die even ver waren, dan dacht ik wel eens van…hmmmm, maar dat zorgde er wel voor dat ik nog lekker mobiel was.
Mijn 20-weken buikje
Rond de 23 weken kreeg ik steeds vaker steken in mijn onderbuik. Ook moest ik iedere uur naar het toilet, dat is soms best lastig als je in het onderwijs werkt. Ik dacht toen : ‘Yeeeeh, nu is mijn baarmoeder aan het groeien’. Maar de steken bleven na een week en verplaatsten zich ook naar de zijkanten, richting mijn nieren. Ook ging ik meer afscheiding verliezen en toen ik ontdekte dat mijn urine rozig van kleur was dacht ik: “nu maar de verloskundige bellen”.
Blaasontsteking
Ze adviseerde mij om eerst mijn urine te laten checken bij de huisarts. Deze had ik meteen gebeld, maar omdat het al ’s middags was moest ik mijn plasje 2 uur proberen op te houden. Tja dat was een hele opgave! Ik ging maar in bed liggen om er zo min mogelijk last van te hebben. Iets meer dan een uur hield ik het vol en besloot toch die urine weg te brengen want ik voelde dat er iets niet in orde was.
Na een uur werd ik door de assistente gebeld dat ik blaasontsteking had en dat er een kuur klaar lag bij de apotheek. Jeetje blaasontsteking, daar had ik ieder jaar wel een keer last van, maar ik herkende deze symptomen totaal niet met hoe ik het normaal had. Een zwanger lichaam blijft toch apart.
Na een week aan de antibiotica waren de klachten wel minder, maar de pijn in mijn onderbuik bleef vaag aanwezig. Na twee dagen toch maar weer de huisarts gebeld en ik moest weer een plasje inleveren. Helaas er waren nog steeds bacteriën zichtbaar en ik zou weer een kuur krijgen. Dit vond ik echt niet prettig, kan mijn kleine uk hier misselijk of suf van worden of kan zo zijn immuunsysteem al verpest raken? Ook weet je dat het niet goed is als de bacteriën blijven leven, dus braaf ben ik weer die kuur gaan ophalen en eraan begonnen.
Vakantie
Ik had inmiddels twee weken vakantie. Dat heeft me even echt goed gedaan! Even rust, en mijn buikje had de tijd om wat te groeien! Lekker met Rick nog paar dagen aan zee geweest en verder niet teveel gepland. Ik wilde echt mijn lichaam even rust geven. Toen ik na die twee weken weer op mijn werk kwam zagen veel collega’s nu echt mijn groter wordende buik. Fijn dat ons mannetje aan het groeien is!
Relaxen aan zee
Steeds meer zwanger
Ik ging me nu steeds meer zwanger voelen. Dit kwam dus omdat mijn buik eindelijk wat meer in beeld kwam, en ik steeds minder snel kon lopen. Dit vond ik geen probleem en deed het gewoon wat rustiger aan. Op het werk liep ik normaal gesproken altijd snel en met grote passen door de gangen en nu was ik meer de slak variant. Dit, omdat ik nog zeurderige pijn onderin mijn baarmoeder had, die ik nu plaatste bij het feit dat de baby op mijn blaas aan het drukken was. Hij lag met 29,5 week in stuitligging.
Van de verloskundige kreeg ik te horen dat ik een kussen onder mijn billen kon doen. Trouw deed ik dat dus als ik ’s avonds op de bank lag. Ook had ik van een vriendin en muziekdoosje gekregen dat ik vaker op mijn buik legde, zodat hij alvast aan het muziekje kon wennen.
In mijn 31e week was Rick voor zijn werk in Zuid Duitsland toen ik vlak voordat ik naar bed ging een bloeding op het toilet kreeg. Ergens dacht ik wel van ‘hmmm wat is dit?’ maar aan de andere kant ik had geen pijn en toch al 2 blaasontstekingen gehad, dus dacht ook dat het bloed daarmee te maken had. Ik was in twijfel of ik na 21:30 uur nog de verloskundige moest bellen….
Ben je nieuwsgierig of ik uiteindelijk gebeld heb? Lees dan mijn volgende blog!
Liefs, Anke
Instagram: artbelly.nl | Facebook: artbellyeenblijvendeherinnering
Stay connected