Leven in constante angst

In de toekomst kunnen we niet kijken, maar van het verleden kunnen we leren. Wat deden we goed of wat deden we juist fout? We blijven nog altijd de kapitein van ons eigen schip. Jouw lichaam, jouw hoofd, uiteindelijk beslis je zelf welke koers je vaart. Maar wat gebeurt er als een psychische stoornis de leiding neemt? Als je schip kapseist, hoe houdt jij je hoofd dan boven water? Als je leeft in constante angst.

Borderline

Ik vertelde in mijn laatste blog al kort over emotionele regulatie stoornis en sociale fobie. Kort uitgelegd, ERS is een persoonlijkheidsstoornis, beter bekend als borderline. In mijn geval uit zich dat in stemmingswisselingen, neiging tot impulsief gedrag en bang om alleen te zijn. Een sociale fobie is een psychische aandoening. Deze stoornis zorgt ervoor dat ik vrijwel altijd bezig ben met anderen. Bang voor beoordeling en vernedering. Ondanks dat ik weet dat mijn angst irrationeel is, vermijd ik het liefst elke openbare plek.

“In de supermarkt heb ik het gevoel dat iedereen mij observeert en mijn onzekerheid ziet.”

Na de komst van mijn eerste kindje wist ik dat ik keihard aan de slag moest en ik wist ook dat ik dit niet alleen kon. Je kan een kind niet in alleen het huis laten opgroeien. Een kind heeft zoveel meer nodig. Niet alleen een kind, ik ook natuurlijk. Ik liep al bij een sociaal verpleegkundige en slikte antidepressiva om mijn emoties wat af te vlakken. Juist in die periode besefte ik hoe belangrijk het was en is om een goede back-up te hebben, omdat ik niets alleen kon. Vrienden en familie stonden (en staan nog steeds) achter mij. Er waren genoeg dagen dat ik letterlijk uit huis getrokken werd. Ik moest en zou de angst doorbreken. Ik wou weer leren om te kunnen genieten van de kleinste dingen. Dat heeft me jaren gekost, maar ik deed het wel.

“Er waren genoeg dagen dat ik letterlijk uit huis getrokken werd. Ik moest en zou de angst doorbreken. Ik wou weer leren om te kunnen genieten van de kleinste dingen.”

Periodes van angst

Ik heb zo mijn periodes. Als ik beter in mijn vel zit, en dat wisselt nog wel eens, dan kan ik heel veel aan. Dan wil ik heel veel ondernemen, soms zelf alleen en zeg ik overal “ja” tegen. De angst gaat dan een standje lager. Eigenlijk is het voor mij heel gek dat ik zulke tegenstrijdige gevoelens heb en dat die zo kunnen omslaan. Ik geef het borderline maar de schuld. In de supermarkt heb ik het gevoel dat iedereen mij observeert en mijn onzekerheid ziet, terwijl ik weet dat dat helemaal niet zo is. Vroeger zei ik nog wel eens afspraken af, dan kwam het écht te dichtbij en kreeg ik een paniekaanval.

“Angst voor bijna alles. Ik weet dat het een onlogische gedachte is, toch verlaat het me niet. Nog niet.”

 

Sinds een klein jaartje heb ik een fantastische psycholoog gevonden. Samen werken we keihard aan mijn angsten en dat doen we door middel van EMDR therapie. EMDR staat voor: Eye Movement Desensitization and Reprocessing, ook bekend als traumatherapie. Door middel van een koptelefoon met geluidjes en trillers in mijn handen denk ik terug aan een vervelende gebeurtenis en probeer zo een nieuwe oplossing te vinden. Het is een vreemde ervaring, maar het voelt heel goed en het helpt mij. Ik merk dat ik nu veel meer aan kan en aan wil. Ik omarm mijn angst en wil het liefst heel veel (nieuwe) situaties aanpakken. Sommige dingen kosten me veel energie en heb ik een enorme ontlading, maar het feit dat het mij ontzettend veel voldoening geeft dat ik het heb aangepakt, maakt álles weer goed!

Er is een groot verschil in een paar jaar geleden en nu. Mijn kinderen hebben een moeder die het nu ook zelf kan en niet afhankelijk hoeft te zijn, ook al is het spannend en niet angst vrij. Ik leer steeds meer te genieten en overal voldoening uit te halen. We pakken spontaan de fiets, of gaan wandelen op het strand, we gaan zwemmen en eten eens een hapje buiten de deur. Dat is wat je wil en wat je nodig hebt om gelukkig te kunnen zijn.

Ik ben er nog niet, maar dankzij de juiste mensen om mij heen ben ik er toch bijna! Dat is ook mijn tip die ik mee wil geven; wees nooit bang om om hulp te vragen. Vraag, leer en groei. Het kost wat tijd en energie, maar uiteindelijk wil je net als ieder ander gewoon ‘normaal’ zijn…

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!

Houd mij op de hoogte!