Mijn eerste kunstmatige inseminatie met donorzaad
In mijn vorige blog vertelde ik over het kiezen van een donor. Hierna mocht ik dus aan de slag met ovulatie testen. Maar hoe werken die dingen nou eigenlijk? Hoe werkt kunstmatige inseminatie?
Ovulatie testen zijn bedoeld om te kijken wanneer er een eisprong plaats vind. Een gemiddelde cyclus duurt 28 dagen. Dit zou betekenen dat er rond dag 14 een eisprong plaats vind. Vanaf dag 10 (je telt vanaf je eerste dag van je menstruatie) moest ik dus in de ochtend en in de avond testen. De ovulatie testen zien er hetzelfde uit als de zwangerschapstesten en je moet ze ook op dezelfde manier gebruiken. Alleen als je ovulatietest positief is dan ben je dus niet zwanger;-) maar dan is de eisprong dichtbij.
Ik ging dus met volle moed aan de slag. Vanaf dag 10 testte ik elke ochtend en avond. Gelukkig had ik gekozen voor een goedkoper merk dan de Clearblue, want anders werd het aardig prijzig. Maar dag 14 ging voorbij en mijn testen waren nog steeds negatief. Ik begon hem aardig te knijpen want het weekend stond voor de deur en in dat weekend ging ik met een stel jongeren op kamp. En waar ik bang voor was dat gebeurde. Op de vrijdag van vertrek had ik een positieve test in de ochtend. Dit betekende dat ik de volgende dag naar Arnhem moest voor mijn eerste inseminatie. Ik heb 1 van de medebegeleiders (die tevens een vriendin is) in vertrouwen genomen en verteld dat ik de volgende ochtend het kamp even moest verlaten. We moesten iets verzinnen zodat de rest van de begeleiding er niet achter kwam wat ik daadwerkelijk ging doen. Ik had hun namelijk nog niet ingelicht van mijn plannen. We verzonnen een smoes en ik regelde een andere vriendin die me kwam ophalen en met me mee zou gaan. Want autorijden na een nacht van weinig slaap zag ik niet zo zitten.
Het was zaterdag 6 september 2014. De dag van mijn eerste inseminatie. (dag 18 van mijn cyclus) Ik was bloednerveus. Op het kamp vertelde we mijn smoes. (Mooi stukje acteer werk was dat trouwens) en een kwartier later werd ik opgehaald om te vertrekken richting Arnhem. De zenuwen vielen op dat moment nog wel mee. Maar toen we eenmaal het ziekenhuis binnen liepen kwamen de zenuwen weer terug. De eerste keer naar de wc was al in de hal van het ziekenhuis. Mijn blaas moest leeg vond ik. Toen we eenmaal op de poli waren moest ik weer naar de wc. En toen werd mijn naam omgeroepen en mocht ik met de verpleegster mee. Er werd mij verteld wat er ging gebeuren en vervolgens ging de verpleegster het rietje met het zaad ophalen. Ik ben toen nog maar een keer naar de wc gegaan. Want stel je voor dat je ineens moet plassen tijdens het inbrengen. Haha.
Toen de verpleegster terug kwam liet ze mij het rietje zien met de code van de donor als bewijs dat ze wel de goede donor had gepakt. Tijdens het uitkleden dacht ik nog even.. ik kan nu nog terug. Want die eendenbek zag ik niet zitten. Maar goed ik moest er wat voor over hebben om zwanger te raken dus niet zeuren. De inseminatie op zich daar merk je weinig van. Alleen die eendenbek vind ik verschrikkelijk! Ik was dan ook blij dat de inseminatie er na 5 minuten weer op zat. Ik moest nu een kwartier blijven liggen. En na een nacht met maar 2 uur slaap kon ik maar met moeite mijn ogen open houden. Je moest zelf de tijd in de gaten houden, dus slapen kon echt niet. Na een kwartier ben ik me gaan aankleden en mocht ik gaan. Dat was het dan. Inseminatie nummer 1. Nu moest ik 2 weken wachten en hopen dat ik niet ongesteld zou worden.
Stay connected