Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Persoonlijk verhaal: Kelly heeft een angststoornis


13 oktober 2018


Persoonlijk verhaal, angst en paniek, paniekaanval
<

Kelly herinnert het zich nog als de dag van gisteren. Ze was net weer begonnen met werken na haar zwangerschapsverlof. Onderweg naar huis kreeg ze hartkloppingen en voelde zich onwel terwijl ze op de snelweg reed. 

Lees ook:
Leven in constante angst

Mijn eerste paniekaanval

Ik ben Kelly en moeder van twee kinderen van inmiddels 4 en 1 jaar. Ik ben getrouwd en werkzaam als secretaresse bij een zorgorganisatie die kinderen helpen met een spraak- en taalprobleem. Mijn man is geruime tijd bezig om een zaak over te nemen. Hierdoor is hij veel weg van huis en komt het huishouden en de zorg van de kinderen voor 99% op mij neer.

In de tijd dat ik een paniekaanval kreeg werkte ik nog 27 uur en had amper tijd voor mijzelf. De dag dat ik weer aan het werk kon na mijn zwangerschapsverlof, herinner ik mij nog als de dag van gister. Ik was onderweg naar huis en reed op de snelweg toen ik opeens hartkloppingen kreeg. Ik werd misselijk en had het gevoel dat ik ging flauwvallen, hierdoor raakte ik in paniek. Stoppen was voor mij geen optie, ik wilde zo snel mogelijk naar huis zodat er iemand bij mij was. Dat dit niet de laatste keer zou zijn dat ik een paniekaanval zou krijgen, had ik nooit gedacht.

“Er is iets mis met mij…”

Na mijn eerste paniekaanval kreeg ik eens in de 1 á 2 maanden last van paniekaanvallen. Maar, na een paar maanden werd het wekelijks en vervolgens zelfs dagelijks. Ik kon heel moeilijk uit zo’n paniekaanval komen, ik had het gevoel dat er iets mis was met mij. Bang voor een hartaanval of hersenbloeding en dat ik zou komen te overlijden. Dit gebeurde voornamelijk als ik alleen thuis was met de kinderen.

Gedachten zoals: “wat als ik nu een hartaanval krijg, wat gebeurt er dan met de kinderen?” of “vind iemand mij wel of kom ik dan te overlijden?” gingen door mij heen. Omdat ik er bijna dagelijks last van had, kreeg ik van de huisarts Oxazepam voorgeschreven. Oxazepam werkt rustgevend en ontspant de spieren. Dit gebruikte ik alleen als het echt nodig was. Soms was dat 1 of 2 keer per dan, maar het kwam ook wel eens voor dat ik het een week niet gebruikte.

Persoonlijk verhaal, angst en paniek, paniekaanval

Mijn gezin

Door mijn (angst-)klachten kon ik niet meer 100% genieten van mijn kinderen. Ik voelde mij depressief en durfde door het zweverige gevoel in mijn hoofd de deur niet meer uit. Bang om flauw te vallen of een paniekaanval te krijgen. Gedurende deze periode heb ik veel thuis doorgebracht met de kinderen en heb ik mij hier iedere dag schuld over gevoeld. Onder andere omdat ik geen energie had om iets met de kinderen te ondernemen of te spelen. Of dat ik heel snel prikkelbaar was en hun hier de dupe van waren.

Op een bepaald moment kon ik niet meer van het leven en van mijn gezin genieten. Soms kwam de gedachten naar boven “voor mij hoeft het niet meer op deze manier”. Ik zat er echt helemaal doorheen, omdat ik geen energie had voor mijn kinderen en weinig steun kreeg.

Een stap in de goede richting

Op het werk had ik mij inmiddels ziek gemeld. Meer dan 6 uur per week werken kon ik niet aan. Ik had vaak het idee dat collega’s dachten dat ik mij aanstelde en niet begrepen hoe ik mij op dat moment voelde. Gelukkig had ik wel een begripvolle manager. Na een conflict met de bedrijfsarts had ik een gesprek met mijn manager en een adviseur van HR. Door hun ben ik in aanraking gekomen met Phi-Med. Phi-Med is een zorgorganisatie die gespecialiseerd is is in onder anderen mijn klachten. Eindelijk zette ik stap in de goede richting om hulp te krijgen.

De behandeling

De behandeling bij Phi-Med was erg intensief, maar zeker effectief. Er volgde gesprekken met twee verschillende psychologen en uiteindelijk een adviesgesprek. Vervolgens begon de behandeling van 3 keer per week voor minimaal 18 weken lang. De gesprekken met de psychologen (cognitieve gedragstherapie en de traditionele psychologen) vroegen veel van mij. Er werden dingen uit het verleden opgeroepen, maar ik werd ook geconfronteerd met het heden en de persoon die ik nu ben en wil zijn.

Sinds mijn jeugd ben ik zorgzaam, verlegen en een perfectionistisch persoon. Ik wil het iedereen naar de zin maken en pas mij altijd aan. Ik durf bijna nooit te zeggen wat ik daadwerkelijk van iets vind, bang om mensen te kwetsen of afgewezen te worden.

Uit de behandeling kwam naar voren dat ik een burn-out had met als gevolg van een angststoornis. Het huishouden, de zorg over de kinderen, werken, het altijd aanpassen aan anderen, mijn persoonlijkheid en ga zo maar door. Achteraf denk ik hoe heb je dit zolang vol kunnen houden?

Persoonlijk verhaal, angst en paniek, paniekaanval

De toekomst

Inmiddels ben ik klaar met de behandeling bij Phi-Med en ben ik er positiever uitgekomen. Ik an nu beter omgaan met mijn angstklachten en weet ook dat ik niet teveel hooi op de vork moet nemen. Als persoon ben ik er zeker nog niet, hier ga ik nu verder mee aan de slag bij een andere zorgorganisatie.

Ik zie de toekomst positiever in. Ik ben weer begonnen met werken, hoewel ik erachter ben gekomen dat dit niet is wat ik nog wil. Maar, het is een mooi doel voor de toekomst om te kijken wat ik dan wel wil.

Ik durf weer vaker dingen te ondernemen met de kinderen, zonder dat ik bang ben dat ik ga flauwvallen of dat er iets gaat gebeuren met mij. Daarnaast zit ik beter in mijn vel en ben ik iets opener geworden. Ik kan ik beter omgaan met de situatie als de klachten terugkomen. Natuurlijk heb ik soms nog wel het paniekgevoel, vooral als ik moe ben of het te druk heb gehad. Maar, ik kan er nu wel mee omgaan en ik weer dan dat ik het rustiger aan moet doen.

Heb jij ook last van een paniek- of angststoornis? Bespreek dit met een vertrouwenspersoon of de huisarts. Zij kunnen je begeleiden naar een stap in de goede richting.

mamatothemax.nl

We houden je graag op de hoogte van actuele nieuwtjes, tips & ideeën.

2 Reacties op “
Persoonlijk verhaal: Kelly heeft een angststoornis

  1. Oh ik wilde een reactie plaatsen over de blog vaan Kelly over angststoornissen. Ik heb geen ideeën voor je site. Je doet het goed Marjon! Haha. Ik zie het nu pas. Fijne avond!

  2. Ergens wel herkenbaar! Vooral sinds ik moeder ben. Die verantwoordelijkheid doet iets met een mens. Ik verloor mijn moeder aan een vreselijke ziekte toen ik 18 jaar was. Sindsdien denk ik; wat als mij dit ook gebeurd? Hoe moeten mijn kinderen zonder moeder verder? Achteraf nu ik kinderen heb, heeft het zoveel meer met mij gedaan dan ik al die jaren dacht. Je hebt er goed aan gedaan erover te praten! Heel veel succes voor de toekomst. Hopelijk kun je het op bepaalde momenten iets meer loslaten en genieten van de mooie momenten die zich voor je afspelen. Samen met en van de kinderen.

Laat een antwoord achter aan Jessica Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!