Kankervrij! En hoe nu verder? Part 2
Een paar maanden geleden schreef ik al een blog over hoe ik probeer om mijn leven weer op te pakken, nadat ik in november het geweldige nieuws kreeg, helemaal kankervrij te zijn! Nu een update hoe het nu -inmiddels 9 maanden na de laatste chemokuur- gaat.
Ik heb er de kracht niet voor
In mijn vorige blog schreef ik dat ik de conditie van een oud-vrouwtje had en geen kracht. Nu, neemt mijn kracht wel toe, maar die conditie…tja. Als onze dochter kon lopen, dan liep ze me er wel uit, denk ik. Over lopen gesproken, onze kleine meid is nu een jaar oud en maakt de nodige rondjes om de tafel, maar loopt nog niet los. Ik kan stiekem niet wachten tot ze los gaat lopen, dit zou voor mij toch wel 9 kilo schelen die ik de hele dag met me mee zeul. Al doe ik dit met alle liefde natuurlijk. Maar goed mijn spierkracht neemt aardig toe en hierbij is mijn fysiotherapie ook ten einde gekomen. Nu ben ik op zoek naar een andere leuke invulling van mijn sportieve uurtje. Ik heb al een aantal dingen geprobeerd, maar “het” nog niet gevonden.
Verder studeren
Zoals jullie weten deed ik, voordat ik ziek werd, de pre-master orthopedagogiek. In februari heb ik dit voorzichtig weer opgepakt. Met eerst de vakken te herkansen die ik niet had gehaald. Ik vond het heerlijk om weer op de universiteit te zijn, even uit mijn kleine wereldje van thuis. Maar ook ontzettend zwaar, mijn hersens stonden nog ‘uit’. Langzaam kwam mijn concentratie weer terug en werd mijn geheugen beter. Onze kleine meid, deed toen ook nog meerdere lange slaapjes op een dag, dus tijd genoeg om mij te richten op mijn studie. Maar zoals bij alle kleine mensjes, werden de slaapjes overdag steeds minder en moest ik nu studeren in haar enige slaapje, haar middagslaap.
Het studeren ging me steeds gemakkelijker af. Maar het ‘moeten’ studeren op deze momenten begon me tegen te staan. Ik kan nu gelukkig zeggen dat ik de pre-master heb afgerond en de master, die schuif ik nog even lekker voor me uit.
Persoonlijke mijlpaal
Mijlpaaltje voor mezelf was toch wel om 9 maanden na de laatste keer chemo mijn haren te laten knippen. Door de donspuntjes en de krullen leek ik wel de blonde uitvoering van Lenny Kravitz, en dat was niet helemaal de bedoeling. Misschien een echt vrouwendingetje, maar ik vind het echt heerlijk als er iemand anders aan mijn haren zit! En superblij en trots op mijn nieuwe curly- coupe! Mijn lange haren mis ik nog altijd, dus ik spaar hard door. Hopelijk dat ik over een paar maandjes weer een staartje van mijn haar kan maken.
Weer aan het werk
Nu heel Nederland zomervakantie heeft, vier ik ook mijn laatste weken als stay-at-home-mom. Na de zomervakantie mag ik weer aan het werk. 3 Dagen per week word ik weer juf, iets waar ik ontzettend naar uitkijk. Ondanks dat ik het superfijn vind, dat ik het eerste jaar van onze dochter zelf voor haar heb gezorgd, ben ik er wel weer aan toe om aan het werk te gaan. Kinderen iets leren, ik vind het ontzettend mooi! En ik mag weer voor groep 3 gaan staan, stiekem toch wel één van mijn favoriete leerjaren. Het leren lezen en schrijven, de drive van de kinderen om dit te kunnen, om ook bij de grote-mensen-wereld te horen, ik vind het prachtig!
Angst
Naast al deze leuke ontwikkelingen, blijft bij mij de angst. Op het moment van schrijven heb ik over een aantal dagen weer controle in het ziekenhuis. Ondanks dat ik me goed voel, één van de belangrijkste graadmeters, ben ik super gespannen. Ik slaap slecht, maar vind overdag de rust ook niet. Met name de momenten dat ik alleen ben, als onze dochter op bed ligt, zijn killing. Ik moet mezelf bezighouden, anders gaan mijn gedachten met me op de loop. ‘Wat als er iets in mijn bloed niet goed is?’ Wat als ze toch ergens een vergrote lymfeklier vinden?’ Het blijft maar door mijn hoofd gonzen. Ik probeer er niet aan te denken, maar het blijft zich op sommige momenten als een soort chakra herhalen.
Lekker in de zon een boekje lezen is dus geen optie. Eén voordeeltje heeft het wel, ons huis is spik en span. Iets over een opgeruimd huis, is een opgeruimd hoofd, of zoiets…
Stay connected