Wil je meer lezen van Roelfien? Klik dan hier!
Wat als je jongste kind 4 jaar wordt?
Deze maand werd Roan 4 jaar. Op 1 april, om precies te zijn. Hij is natuurlijk onze jongste zoon en mag nu ook volledig naar school. Dus, er brak een nieuw tijdperk aan. En je raad het vast, bij een nieuw tijdperk, hoort een brandschoon en vooral opgeruimd huis.
Het is een nogal eigenaardig trekje van mij. Of misschien is dat nog zacht uitgedrukt. Want als er een nieuw tijdperk aanbreekt, dan ga ik opruimen en schoonmaken als een malle! Heeft mijn man een nieuwe baan, het hele huis moet schoon. Word ik een jaar ouder? Het hele huis moet schoon. Gelukkig heb ik het extreme ondertussen wat kunnen indammen. Maar mijn jongste telg naar school, dat voelt toch wel weer als een gigantische mijlpaal. En dus liep mijn hoofd over en moest ik van mezelf aan het werk!
Ik had het gevoel de hele wereld aan te kunnen
Ik begon op zolder
Alle tekeningen werden apart gelegd. Dozen gingen open en aan het einde van het verhaal zat ik vooral oude brieven te lezen uit mijn jeugd. Foto’s te bekijken uit mijn puberteit en oude dagboeken door te bladeren. En hoewel ik het heerlijk vind om herinneringen op te halen, dit schoot niet op. En in mijn hoofd werd het vooral voller. Want hoe zou het met die gaan, en hoe gesetteld zou die ander zijn?!
Toen bedacht ik dat het eindelijk tijd werd voor mijzelf
Ik werd meegenomen in een wandelclubje en zou iedere week trouw gaan zwemmen. Ook ging ik in gesprek met een lifecoach. (mede-blogger Diana). Precies 1 week ging dit fantastisch. Ik had het gevoel dat ik de hele wereld aan kon en riep, naar iedereen die het horen wilde, hoe heerlijk ik het wel niet vond, dat ik eindelijk weer eens aan mezelf kon denken! Want al bijna 8 jaar stond mijn leven vooral uit mijn kinderen. Met alle liefde die ik in me heb, begrijp me goed! De week daarna werd ik keihard met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik vergat belangrijke afspraken. Niet 1, maar wel 3 op 1 ochtend! Want het is toch wel vreselijk als je gebeld word door de moeder van 1 van je gastkinderen, die vraagt waar je blijft… Goed Roelfien, tijd om even weer een stap terug te doen…
Ik heb de muziek keihard aan gezet en mee geblèrd
Ik heb alles los gelaten
De verjaardag van Roan overleefd en hem daarna met liefde naar school gebracht. Ben ik dan nu een slechte moeder, dat ik het na 2 keer al niet meer gek vind dat hij naar school gaat? Ik heb op die eerste vrije ochtend thuis, de muziek keihard aan gezet en heerlijk mee geblèrd. Ik zat op de bank met mijn (hete!!) kop koffie. Zonder dat mijn kinderen me riepen om aandacht. Ik heb even heel diep gezucht en ervan genoten. Het was voor mijn gevoel al na een half uur dat ik weer op de fiets stapte om de jongens op te halen. Ook weer heerlijk om dan de verhalen van school te horen onder het genot van een kopje thee! We zijn nu een paar weken verder. Ik ontspan me weer en heb het gevoel weer wat energie te krijgen. Mijn afspraken heb ik weer onder controle. Denk ik. 😉
En die zolder, daar hebben we het maar even niet meer over. Ondertussen ben ik wel weer bij met de was. Ik heb de strijk ein-de-lijk gedaan en alle slaapkamers zijn weer schoon en fris. De tuin is weer toonbaar. Dat drinkt zo lekker koffie als de zon schijnt! ;)Langzaam maak ik weer plannen. Ik kijk per dag waar ik zin in heb. Want eerlijk is eerlijk, die rommel op zolder, blijft echt wel liggen!
Wat zou jij als eerste doen, als je kinderen allemaal naar school gaan?
Of hoe ervaarde je het, toen je voor het eerst weer even je handen vrij had?
Daar ben ik heel benieuwd naar.
Laat het weten in een reactie! Misschien heb ik er nog wat aan! 😉
Stay connected