Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Wie is Eline? Huisje, boompje, beestje en meer.


2 juni 2016


B

Bloggen voor Mama to the max, dat leek mij nou een leuke uitdaging! Ik heb zelf te stoute schoenen aangetrokken en een mail gestuurd met de vraag of er iemand gezocht werd voor het bloggersteam. Nooit had ik verwacht dat ik twee dagen later mijn eerste blog voor MTTM aan het schrijven zou zijn. Bloggen is voor mij geen nieuwe uitdaging. De afgelopen anderhalf jaar heb ik een eigen blog bijgehouden.

De afgelopen jaren waren hier in huis een behoorlijke rollercoaster en dus zal ik jullie in deze eerste blog wat meer over mezelf en mijn leven vertellen. In mijn blogs vind je onderwerpen terug die te maken hebben met de ontwikkeling van baby en kind, vruchtbaarheid, creatieve ideeën, uitjes met het gezin en ga zo maar door. Ik hoop jullie te kunnen inspireren met mijn blogs en ik heb er heel veel zin in!

 

Huisje, boompje, beestje, samen met een leuke man een gezin stichten.

 

Ik zag het als klein meisje helemaal voor me. Mama, dat was wat ik wilde worden. Dat ik iets met kinderen zou gaan doen de rest van mijn leven dat wist ik zeker, daarom koos ik als 15 jarige voor de mbo opleiding Pedagogisch medewerker en deed ik een jaar lang een uitstroom voor jeugdzorg werker. Na mijn opleiding ben ik SPH gaan studeren waar ik na twee jaar mee gestopt ben, omdat het mijn leven een kant op duwde die ik niet op wilde. Samen met mijn man een huis kopen, trouwen en kinderen krijgen was wat ik wilde, niet jarenlang studeren voor een baan die ik niet zag zitten. Ik wilde een gezin stichten.

 

Eigen Gastouderopvang

Dus stopte ik met studeren en startte ik mijn eigen gastouderopvang, want dat was wat ik wel wilde. Bezig zijn met het werk waar ik van hou, namelijk kinderen verzorgen, begeleiden en stimuleren in ontwikkeling. Inmiddels werk in nu bijna drie jaar als gastouder vanuit mijn eigen huis en dit werk bevalt mij erg goed. Mijn tijd kan ik indelen zoals ik dat wil omdat ik zelfstandig werk, er komen leuke gezinnen over de vloer en ik ben bezig met waar mijn passie ligt. Daarnaast heb ik veel tijd voor mijn eigen blog en mijn gezin.

 

eline2

 

Mijn gezin

Mijn gezin is weer een verhaal apart, want daar is een heel lang traject aan vooraf gegaan waar ik jullie graag wat meer over vertel. Toen ik stopte met mijn studie hadden mijn man en ik net een huis gekocht. Alles was compleet, het huis was af en we voelden ons klaar voor de volgende stap in onze relatie. Toen we elkaar op 16 jarige leeftijd leerden kennen spraken we al snel naar elkaar uit dat we ooit kinderen wilden. Voor ons gevoel was dit het juiste moment om eraan te beginnen. De eerste maanden zat ik constant in spanning, zou ik al zwanger zijn? Zou het bij ons net zo snel gaan als bij anderen in onze omgeving? Helaas was ik na een aantal maanden nog niet zwanger en kreeg ik steeds gekkere cyclussen. Ze werden steeds langer en ik kreeg vage buikpijn, hoofdpijn en moeheids klachten. Niet goed dacht ik en na wat informatie te hebben gezocht over de klachten die ik had kwam ik gauw uit bij de aandoening PCOS. Een aantal dagen later ging ik naar de huisarts die meteen een verwijzing uitschreef.

 

PCOS hormoonstoornis

Dat is waar onze rollercoaster is begonnen, inmiddels bijna drie jaar geleden maar het voelt nog als de dag van gisteren. Nooit vergeet ik de eerste onderzoeken bij de gynaecoloog, er werd een echo gemaakt en er werd bloedgeprikt. Twee weken later kregen we de uitslag.. diagnose? PCOS en daardoor onvruchtbaar. PCOS is een hormoonstoornis waarbij er niet genoeg hormoon word aangemaakt om een eisprong te laten plaats vinden. Zonder eisprong word je niet zwanger en ik zag onze kinderwens als water voor de zon verdwijnen. We startten een hormoonbehandeling en gingen cyclussen volgen door middel van echo’s. Om de dag moest ik hiervoor naar het ziekenhuis en elke keer was er diezelfde teleurstelling, de medicatie deed helemaal niets en ik bleek er resistent voor te zijn. Toen stelde de gyneacoloog een operatie voor, een LEO behandeling. Deze heb ik zo snel als kon laten doen en dat was onze sleutel tot succes. De operatie zelf was absoluut geen pretje, want ik ben een aantal dagen heel ziek geweest van de narcose. De tijd na de operatie vond ik ontzettend spannend, want zou mijn lijf nu wel doen wat het moest doen?

 

Zwangerschapstest

Gelukkig had de operatie het gewenste effect en kwam er een normale cyclus op gang. Drie maanden na de operatie stonden we dan ook te huilen en te lachen tegelijk toen ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen had. Niets kon ons geluk nog kapot maken, dachten we…

De eerste echo’s waren goed en met de 12 weken echo werd er zelfs gezegd dat ons kindje er perfect uitzag. Wat waren wij gelukkig, eindelijk was het na al die tijd gelukt. Wij kregen een kindje! Met 15 weken hield ik het niet meer van de spanning en wilde ik dolgraag weten wat het geslacht van ons kindje zou zijn. Mijn moeder lag op dat moment in het ziekenhuis en dus vroegen we de echoscopiste of ze het geslacht geheim wilde houden en op een briefje geschreven in een dichte envelop wilde doen. Dan konden we mijn moeder verassen tijdens het bezoekuur. Dit wilde ze wel doen en dus begon ze met de echo. Ze bleef lang kijken voor ze iets zei en wat ze zei liet mijn hart zakken tot in mijn schoenen. Ik kan me haar woorden nog zo goed herinneren. ‘Eline, je moet niet schrikken.. Ik weet niet wat er precies aan de hand is, maar er iets niet goed met jullie kindje. Zie je die bobbel op de buik? Jullie kindje heeft een navelbreuk.’

 

We waren zo bang dat het compleet mis zou zijn.

 

Ze beloofde mijn verloskundige te bellen voor overleg en zo liepen we helemaal in de war daar de deur uit. We gingen gewoon naar mijn moeder toe met beschuit en muisjes en tranen in onze ogen. We waren zo bang dat het compleet mis zou zijn. Mijn moeder maakte na ons verhaal te hebben aangehoord de envelop open en las voor ‘jullie krijgen een zoon’. Ondanks de twijfel en onzekerheid waren we door het dolle heen. Tot mijn telefoon ging en die ons terug bracht in de realiteit. De verloskundige belde dat ze overleg had gehad met het Radboud UMC in Nijmegen. We werden twee dagen later verwacht voor een uitgebreide echo.

Bij die uitgebreide echo bleek meteen dat ons zoontje het einde van de zwangerschap niet zou halen. Hij had zoveel afwijkingen waaronder een hart dat op de verkeerde plek zat en doorboord was met gaatjes, zijn hartje was niet sterk genoeg en zou er ieder moment mee kunnen stoppen. Dat ons zoontje uberhaupt zolang leefde in mijn buik was een wonder. We deden een vruchtwaterpunctie en kwamen er zo achter dat ons zoontje trisomie 18 had. Voor een volgende zwangerschap hadden we 1% meer kans dan gemiddeld op herhaling.

We hebben ons hier niet door laten stoppen en wilden zo gauw ik hersteld was van de bevalling voor een tweede kindje gaan. We zouden hoe dan ook een gezin stichten. Dit hebben we ook gedaan en afgelopen november hebben we een prachtige dochter mogen krijgen. Valentina is haar naam en ik kan niet trotster op haar zijn als moeder. Wat is het een geweldig kind! Ze is altijd, maar dan ook echt altijd, vrolijk. Ze houd van muziek, gek doen en giechelt keihard als wij haar kietelen. Wat is het heerlijk om haar elke dag om me heen te hebben en wat wordt je leven mooier met kinderen. Ik haal er heel veel voldoening uit om haar moeder te mogen zijn en ben elke dag weer dankbaar voor mijn gezin.

 

eline3

 

Mijn man en ik hebben samen onwijs veel meegemaakt, waar we alleen maar sterker en hechter van zijn geworden. Afgelopen zomer zijn we getrouwd, ik in een blauwe jurk, hij in een casual pak met spijkerbroek en sneakers. Omdat we wilden trouwen zoals wij zijn. Uniek en anders, omdat we er niet van houden om met de grote meute mee te gaan. Dat is een Achterhoekse uitdrukking, beiden zijn we opgegroeid in de Achterhoek en samen met onze dochter hebben we hier in Winterswijk een heerlijk eigen plekje.

 

eline4

 

What doesn’t kill you makes you stronger is echt mijn levensmotto. Uit alles wat er om je heen gebeurd kan je iets postiefs halen daar ben ik van overtuigd. Ik kijk er ontzettend naar uit om mijn ervaringen uit het moederschap met jullie te delen! Tot snel.

 

Liefs, Eline

 

Eline

Mijn naam is Eline, 23 jaar oud. Getrouwd met jeugdliefde Nando. Samen hebben wij na een lang medisch traject en gevecht tegen PCOS een dochter gekregen met de naam Valentina. Heeft een passie voor mama zijn, gezond leven, krachttraining en het schrijven van blogs. Zo vind je niet alleen op MTTM blogs van mij maar ook op mijn eigen blog Tillthemoonandback. Ik kijk er ontzettend naar uit om mijn ervaringen met jullie te delen, leuk dat je mee leest!

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!