Home sweet home
De hartslag van dit huis klinkt zachtjes in mijn oren.
Luister maar,
de stilte vult zich met geluid.
Voetstappen in de gang.
Gerinkel in de keuken.
Het geluid van skeelers,
die worden neergesmeten in het hok.
Geratel op de toetsen van de laptop.
Een liedje op tv,
een kinderstem zingt zachtjes mee.
Dit huis voelt als een jas,
een fijne en ook warme.
Dit huis is echt ons thuis,
een veilige haven.
Al is de stilte soms oorverdovend,
de deuren op slot, iedereen weg.
Toch hoor je, zie je, voel je
het kloppen van het hart.
We komen wel weer terug.
Het hart van dit huis…
dat zijn wij.
JLV 2009
Zo halverwege December zijn de dagen kort, de avonden lang. De kaarsjes branden volop en ook de kerstboom staat te stralen in de woonkamer. Juist in deze periode van het jaar besef ik weer hoe belangrijk een fijn thuis is. Ook de kinderen genieten van deze tijd. Ze zijn heerlijk in de relaxmodus. Naar school gaan in december is altijd anders, warmer en gezelliger. We maken het binnen extra sfeervol met allerlei kerstige versieringen en kerstmuziek. Een maand in het jaar is het feest.
Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar mijn emotie drempel is laag. Om het minste of geringste snotter ik. Ik vind het niet erg, blijkbaar is het ook de maand van het (onbewust) nadenken over wat er afgelopen jaar allemaal is gebeurd.
Voor mij is het echt gedichten schrijftijd. De sfeer is zo bijzonder nu. Dat schrijft zo lekker. Het gedicht hierboven komt uit mijn dichtbundel Heb vertrouwen, een bundel met gedichten over alles wat me bezighoudt (wil je het aan mij melden als je het wilt gebruiken, ivm. copyrights). Ik begon met schrijven toen ik in verwachting was van onze oudste dochter, Adyra. Nooit heb ik me bijzonderder gevoeld dan toen ik zwanger was. Zo sterk, zo mooi, ik kon de wereld aan. Toen ik jaren later in verwachting was van Ferenc overviel dat gevoel me weer. Zo’n kleintje dat in je groeit, dat helemaal afhankelijk is van jou. Zo ongelooflijk uniek. Daar moest ik over schrijven. Heel fijn ook dat een uitgever mijn bundel de moeite van het uitgeven waard vond. Het boekje heeft een ISBnummer dus het is te koop. Dat vind ik nog steeds niet te geloven. Tresoar, het Fries historisch en letterkundig centrum hier in Leeuwarden heeft het zelfs in de collectie. Terwijl ik dit opschrijf, heb ik dit laatste stukje al een paar keer gewist. Wat een opschepperij. Maar mijn dierbaren zeggen dat ik het moet laten staan. Vooruit dan maar.
Velen van ons staan zich al uit te sloven in de keuken om tijdens de kerstdagen de heerlijkste kerstgerechten tevoorschijn te kunnen toveren. Anderen werken zich nog een slag in de ronde om alle projecten die voor oudjaar afgerond moeten zijn de deur uit te krijgen. Daarom doen we deze keer geen moeilijke knutsel. Maar hij is wel ingewikkeld ;-). Het is een no-brainer met een mooi effect. In principe is het een diy voor jou, maar als je een kind hebt dat rustig uren kan zitten omfreubelen, laat hem of haar het dan rustig doen. Is hij of zij er klaar mee, dan kun je het gewoon overnemen en afmaken.
Vandaag maken we een huis. Een licht en warm huis.
Wat heb je nodig:
- Een metalen huis(je) of andere metalen vorm die je in wol kunt wikkelen.
- Een bolletje wol/katoen/acryl garen
- Lijm
- Geduld, veel geduld
- Een waxinelichtje
Variaties:
Metalen vormen zijn momenteel helemaal in. Sterren, huisjes, kandelaars, rendieren, ik heb ze allemaal gezien. Je kunt ook een lampenkapje omwikkelen. Zo heb ik een buitenlampje gemaakt van een keramieken windlicht op zonne-energie, met daarop een lampenkap gewikkeld in wol in een bijpassende kleur (zie laatste foto). Voor de veiligheid kun je natuurlijk een waxinelichtje op batterijen gebruiken.
Werkvolgorde:
- Koop in de winkel een bolletje garen in een kleur die je aanspreekt. Of misschien heb je thuis nog wel wat liggen.
- Zoek een metalen vorm die je wilt omwikkelen.
- Bedenk in welke volgorde je de diverse onderdelen wilt omwikkelen. Hoe minder je draden vast hoeft te plakken, hoe netter het eruit ziet.
- Omwikkel je metalen frame.
1. Adyra en ik kozen voor een bolletje katoen. Het is precies onze kleur, het katoen is lekker zacht (alhoewel dat voor dit klusje helemaal niet van belang is) en van een mooie dikte. Dyr heeft zin in dit klusje, dus het enige dat ik hoef te doen, is uiteindjes en beginnetjes vastplakken en een plekje zoeken in huis om het op te hangen of neer te zetten. Als je een grote bol wol hebt, wikkel dan een kleiner bolletje af dat je gemakkelijk door de ‘spijlen’ van je frame kunt bewegen. Neem niet te dikke wol. Van dikke wol is je werk wel snel klaar, maar het ziet er niet zo chique uit. Als je heel pluizig garen neemt, is de kans dat een pluisje in het waxinelichtje terecht komt aanwezig. Je wilt niet dat er brand ontstaat.
2. Fer en ik vonden in een klein winkeltje in de stad dit mooie huisje. Het heeft precies de juiste maat. Als het te klein is, is het niet te omwikkelen. Als je een groot frame hebt, gaat er enorm veel tijd in zitten om het netjes in wol te wikkelen. De ‘nok’ van het huis laten we kaal. Dat deel wordt heet door het kaarsje dat eronder staat te branden.
3. De volgorde van wikkelen is snel bepaald (‘eeehhh mam, ik doe het zo, ok?’), ik leg me er bij neer. Laat haar maar mooi gaan.
4. Ik plak het begin van de draad netjes vast op het metaal. Adyra heeft geduldig een hele dag zitten wikkelen. Als het haar de oren uitkomt, neem ik het even over. Ferenc doet ook een paar wikkelingen, maar hij vindt het maar niks. Het duurt hem veel te lang voor het klaar is. Zorg dat je het garen strak om het frame wikkelt. Nu en dan een drupje lijm onder de draad zorgt ervoor dat het niet terug kan draaien. We schuiven de wikkelingen steeds goed tegen elkaar aan om het frame uiteindelijk helemaal niet meer te zien. De hoeken van je frame omwikkelen is een kunstje op zich. Wij doen wat lijm op de hoekjes zodat de draad daar blijft plakken. De knutsellijm die ik graag gebruik, kleeft niet op het metaal, dus ik heb een andere fles lijm, die ik in de kast vond, gebruikt.
Hang de vorm op, of zet hem op een mooie plek in huis. Zorg je dat je project in je zicht staat. Ferenc heeft eens al te pijnlijk kennis gemaakt met warm kaarsvet. Ik heb wel honderd keer gezegd dat het heet was en het pijn deed als hij daar met z’n vingers aankwam. Toch moest hij zelf even voelen … auw dus. Niks aan over gehouden, alleen respect voor warm kaarsvet. Een led-waxinelichtje is een veilig alternatief. Dan kun je ook het hele frame omwikkelen.
Borre de parkiet bekijkt het resultaat vanaf zijn tak aan de muur. Volgens mij vindt hij het wel mooi. Ook hij heeft respect voor vuur. Hij vliegt met een grote boog om het kunstwerk heen en zoekt zijn eigen huis weer op.
Laat je me zien wat je hebt gemaakt?! Dat kan in de reacties hieronder, maar als je je knutselfoto’s tagt met #mamatothemax en #knutselentothemax op Facebook, Twitter en Instagram vinden we ze ook.
Volgende maand nog 1 keer iets met licht. Het is nog steeds winter, dus dat kan best toch? Het is een DIY die je zelf kunt maken, maar hulp is welkom. Tip: zoek alvast een mooie tak in het bos en leg deze in huis om te drogen.
Geniet van de feestdagen, heel veel knutselplezier en tot volgend jaar!
Stay connected