Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Hoe bekkenpijn mijn zwangerschap én mijn leven op z’n kop zette


5 oktober 2016


H

Het is halverwege juli in 2015 en ik sta op de keukentafel het plafond te schilderen. De eerste zestien weken van mijn zwangerschap waren vreselijk door de enorme misselijkheid en vermoeidheid. Maar sinds vandaag voel ik me veel beter! Ik ben dan ook meteen aan de slag gegaan om de keuken in ons pas gekochte huis op te knappen. Heerlijk om weer lekker in mijn vel te zitten!

Mama to the max bekkenpijn zwangerschap werkende zieke moeder

Terwijl ik druk bezig ben begin ik te fantaseren over de zwangerschapsweken die nog voor me liggen. Ik zie mezelf al met een bolle buik door de babywinkels lopen op zoek naar de mooiste en liefste spulletjes voor onze mini. En als ik dan bevallen ben bevind ik me vast en zeker op die veelbelovende roze wolk waar iedereen het altijd over heeft. Lekker knuffelen en kroelen met mijn kindje.

22 weken

Ik ga naar de huisarts die me door verwijst naar een bekkenfysiotherapeut. In eerste instantie begrijp ik niet wat ik daar te zoeken heb, maar al snel word het duidelijk dat ik last heb van bekkenpijn ten gevolge van de zwangerschap.

 

‘Oke, prima, wat gaan we eraan doen?’, vraag ik aan de fysiotherapeut. ‘Ik kan ongeveer twee weken missen op mijn werk, maar daarna moet ik echt weer aan de slag. Gaat dat lukken denk je?’

 

In de weken die volgen gaat het steeds slechter met me en realiseer ik dat ik de rest van mijn zwangerschap niet meer kan werken. Ik baal vreselijk. Ik ben boos. Woedend. Waarom overkomt mij dit? Ik zou uitgebreid babykleertjes shoppen en het kamertje voor ons kindje opknappen! Maar het enige wat ik nu nog kan, is in bed liggen en wachten tot de postbode de babyspulletjes komt brengen.

Wat gaat die tijd langzaam

Je begrijpt wel dat de minuten, uren, weken en maanden voorbij gekropen zijn. Ik vond er niks aan. Die hele zwangerschap was vreselijk. Maar ik bleef hoop houden dat het na de bevalling allemaal beter zou zijn. Dan zou die dikke buik weg zijn, zodat ik echt kon gaan genieten.

 

Die roze wolk, die zou er hoe dan ook komen!

 

Aan de zijlijn

Nou mooi niet. Na de bevalling ging mijn leven als een film aan me voorbij. Mijn man en kersverse dochter speelden de hoofdrol. Ze deelden alle mooie momenten met elkaar. Van voeden tot verschonen en van knuffelen tot badderen. Het enige wat ik kon, was aan de zijlijn meekijken. Ik kon niets. Het was hartverscheurend.

Mama to the max bekkenpijn zwangerschap werkende zieke moeder

Mijn dochter is inmiddels bijna twee jaar en helaas ben ik nog steeds niet hersteld. Ik ben mijn baan verloren, kom weinig de deur uit en kan nog steeds niet volledig voor mijn eigen kind zorgen. Eigenlijk is er niets meer over van mijn oude leven. Heftig he? Ja, dat is het ook. Maar toch voelt het niet zo. Want ondanks alle tegenslag heb ik vooral veel geleerd. Ik heb geleerd om met de dag te leven. Geen zorgen voor de dag van morgen zoals ze dat zo mooi zeggen. ’s Ochtends verheug ik me die lekkere lasagne die we ‘s avonds gaan eten. En ik geniet van de kleine dingen. Van een knuffel van mijn dochter of een knipoog van mijn man. Dat houd me op de been. Het houd me positief.

Babysteps

Gelukkig ga ik kleine stapjes vooruit en kan ik af en toe weer eens normale dingen doen zoals eten koken of op de bank zitten. Ook heb ik laatst mijn dochter voor het eerst zelf in bad gedaan. Een enorme mijlpaal waar ik ontzettend van genoten heb!

Mama to the max bekkenpijn zwangerschap werkende zieke moeder

Maar omdat ik nog lang niet de oude ben word ik binnenkort opgenomen in een revalidatiecentrum. Zes weken lang ga ik keihard werken met een team van professionals om er zowel lichamelijk als mentaal enigszins bovenop te komen. Een enorm heftig proces, maar ik ben er klaar voor!

Of ik ooit weer de oude word weet niemand, maar dat vind ik niet meer belangrijk. De carrière die voor mij lag zal me een worst wezen. Het enige dat nog telt is dat ik er kan zijn voor mijn gezin. Dat ik zelf voor mijn dochter kan zorgen, dat mijn man en ik de taken eerlijk kunnen verdelen en dat we leuke dingen kunnen doen als gezin.

xxx Mammatien

Mammatien

Ik ben Mammatien, oftewel mama Tineke, 30 jaar en samen met mijn man heb ik een prachtige dochter van bijna 2 jaar. Voordat ik zwanger raakte was ik werkzaam als arts, maar tijdens mijn zwangerschap kreeg ik last van ernstige bekkenpijn. Helaas is dit nog niet hersteld, waardoor ik veel dagelijkse dingen niet meer kan. Maar ik blijf positief en geniet van de kleine dingen! Op mijn blog kun je meer lezen over mijn leven.

7 Reacties op “
Hoe bekkenpijn mijn zwangerschap én mijn leven op z’n kop zette

  1. Hey Tineke,

    Goh ik hou eigenlijk helemaal niet van blog’s. Zoek vaak meestal meer de medische stukjes tekst.

    Maar mijn leven is “voorbij”, en jij bent de allereerste die precies hetzelfde heeft als mij.

    Wat geweldig knap hoe positief jij hierin staat.

    Ik zal mijn verhaal ook even kort vertellen.
    Ook ik had/heb een prachtige carriere, een eigen zaak met 5 man personeel. Veel gave dingen mocht ik doen voor mijn werk. En toen werd ik zwanger van Emma,

    Emma is nu 2,5. Ik ben nog geen dag na de instabilliteit pijnvrij geweest. Ook ik kan soms niet voor mijn dochter zorgen, en heb veel hulp nodig bij alles wat ik doe.
    Ik ben 2,5 doorgeknald omdat ik de zaak absoluut niet kwijt wou. Ik moest en ik zou door.

    Tot 6 weken geleden, ik kon helemaal niks meer. Kon Emma niet meer aankleden, bijna niet meer lopen. Het was op.

    Ook ik ben aan het wachten op mn oproep voor revalidatie, en wacht ik ( misschien tevergeefs) nog op de oproep bij het wervelkollomcentrum umcg.

    Mijn hele leven staat op losse schroeven, en ik ben soms zo bang.
    Bang om mijn prachtige bedrijf te verliezen, bang dat ik me nooit meer helemaal goed zal voelen. Bang dat Emma nooit een broertje of zusje zal krijgen.

    Toen ik de diagnose bekkeninstabilliteit kreeg, dacht ik oh ja tuurlijk, heb je weer zo n modekwaaltje.
    En zie nu, er is niks meer over van wie ik was. Ik moet een hele nieuwe weg in dit leven zien te vinden.

    Daarom wat heb jij dit prachtig opgeschreven, en wat doet het me goed om jou verhaal te horen.

    Je hebt inmiddels al lang je revalidatie gehad denk ik, en ben zo benieuwd hoe het nu met je gaat.

    Groetjes joukje

  2. Lieve Tineke,

    Wat een verhaal, helaas heb ik zoiets vergelijkbaars eerder gehoord. Zelf geen ervaring met zulke ernstige bekkenpijn, maar ik wil je heel veel succes wensen met de verdere revalidatie! Geef niet op
    xxx een collega arts en sinds kort ook moeder

  3. Mooi en confronterend om het verhaal zo ‘in een notendop’ te zien. Ik blijf je de komende weken natuurlijk rustig volgen. Sterkte met de opname!!! xxxx

  4. Hoi Tineke, een collega van mij had ook bekkenproblemen nav haar twee zwangerschappen. Haar leven is ook ontzettend veranderd. Inmiddels gaat het veel beter. Ik wens jou ook heel veel geluk samen met je gezin en ontzettend veel succes bij het revalideren! Kom op! Je kunt het!

Laat een antwoord achter aan Tineke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!