Help mijn kind is bang. Wat nu?
Gillend op de badkamer zitten, op mijn nek willen zitten als hij er een ziet of in blinde paniek zonder te kijken de straat op rennen. Waar ik het over heb? De angst van Mees voor honden.
Een echte dierenvriend was Mees al nooit. Niet zo gek, zodra hij een hond of kat aait, zit hij de rest van de dag opgescheept met een jeukende huid en rode ogen. Allergisch, niets aan te doen. Bij ons in de vijver zwemt een verloren goudvis en meer huisdieren zullen we nooit krijgen.
Toch kwam Mees echt wel in aanraking met dieren, hij leek er niet bang voor. Opa en oma hebben namelijk een kat en een hond. En hoewel hij niet schreeuwend van geluk die dieren in de armen sluit, vindt hij het toch best wel prima zo’n huisdier. Nou ja, vindt…. Hij vond het best wel prima.
Bang voor de hond
Ineens was ‘ie daar: de angst voor een hond. Hoe het precies kwam? Dat weten we niet. Maar het ging ongeveer zo. Ons nog-niet-bange meneertje had een best wel spannend speelafspraakje bij een vriendje. Mees speelt namelijk bij voorkeur thuis. Afspreken? Heel graag! Maar liever niet bij iemand anders. Onverwachts kwam de hond van het vriendje binnen en die sprong nogal vrolijk in het rond. Op de een of andere manier is dit ontzettend binnen gekomen bij Mees, terwijl er eigenlijk dus niet echt iets aan de hand was. Gevolg: ons voortaan bange meneertje zat een half uur krijsend in de badkamer. De arme moeder van het vriendje wist niet zo goed wat ze met deze situatie aan moest.
Panische angst
Sindsdien nam de angst voor honden panische vormen aan. Zag hij een kilometer verder een megakleine viervoeter lopen? Dan begon hij te gillen en wilde hij dat we hem oppakte. Zag hij iets dichterbij een hond? Dan rende hij in blinde paniek zo de straat op. Door zijn angst, creëerde hij eigenlijk nog veel gevaarlijkere situaties. Want hij keek dan echt niet of er heel toevallig een auto aan kwam.
Hoe ga je om met de angst van je kind?
Tja, en wat dan? Pushen? Juist niet? De angst negeren? Dat laatste hebben we grotendeels gedaan. Even hebben we gevraagd wát er dan zo eng is aan een hond, maar angst is niet reëel, het zit in je hoofd, klaar. Waarom ben ik bang voor spinnen? Geen idee. Ik weet heus wel dat het nergens op slaat. Maar als ik een groot exemplaar zie, dan kan ik die angst echt niet bezweren. We negeerden de angst dus grotendeels. Zeiden: ‘die hond doet niets’. Wat natuurlijk niet echt helpt. Maar het hielp denk ik wel om er niet een heel groot probleem van te maken.
Angst bezweren? Babysteps
We besloten de angst te bezweren door hem spelenderwijs over de drempel te helpen. Bij opa en oma durfde hij ineens de hond te aaien, wat geweldig! Een andere keer zwaaide ons bange meneertje naar een babyhondje. Weer een andere keer lukte het hem om niet weg te rennen en gewoon te kijken. Door die ervaringen, leerde hij dat er eigenlijk niets ergs gebeurde. Opgelucht dat hij was! Een buurman wist van de angst van Mees én hij heeft een hele lieve puppy. Die man zei mega-relaxed: ‘Wil je misschien een brokje aan de hond geven Mees?’ Ik was heel verbaasd toen onze bange kleuter veranderde in een megaheld en het brokje gaf. Niet met de hand, hij legde het vlakbij de hond op de grond, maar man, wat was ik trots op hem!
En nu? Angst weg?
Ik kan niet zeggen dat Mees niet meer bang is voor honden, maar de angst is nu acceptabel. Hij rent de straat niet op en hij begint niet meer hysterisch te huilen. Overigens zijn er nog genoeg angsten in het leven van onze kleuter. Zo is hij bang voor sommige tekenfilmfiguren en bij iemand anders spelen is ook nog steeds een gróót punt van discussie. Maar volgens mij hoort dat bij kinderen. Het is ook maar moeilijk om als je zo klein bent een beetje grip op de wereld te krijgen. Er komt zó veel op je af. Een angstig momentje hier en daar, lijkt me heel normaal. Maar wat ben ik blij dat hij niet meer de straat op rent als hij een hond ziet!
Tips om (panische) angst de baas te kunnen:
- Besteed niet te veel aandacht aan de angst, dan wordt het nog groter. Vraag dus niet telkens aan je kind waarom hij ergens bang voor is.
- Zet samen babystapjes. Bedenk hoe je je kind spelenderwijs kunt laten zien, dat deze angst niet reëel is.
- Beloon je kind als hij/zij weer een mooi babystapje heeft gezet! Belonen hoeft niet meteen door middel van een cadeau, een applausje of een kus is ook prima.
Heeft jouw kind ook angsten? En waar ben je zelf bang voor?
Stay connected