Gezinsuitbreiding; onze wens

Zo bijzonder,

dat dit grote wonder,

ons nogmaals overkomen mag.

Kinderwens

Al toen ik zelf nog een klein meisje was wist ik dat ik (later) moeder wilde worden. Ik heb aan mijn eigen moeder altijd het perfecte voorbeeld gehad. Mijn moeder is lief, zorgzaam en had altijd het beste met ons voor. Als je die liefde van je eigen moeder voelt heb jezelf ook een sterke drang om dit door te geven aan je eigen kindje(s).

Jp en ik zijn bijna 12 jaar samen en we wisten eigenlijk al toen we nog in onze tienerjaren zaten dat we ooit papa en mama wilden worden. Ik had alleen nog zoveel plannen dat we eerst nog even hebben gewacht. Ik reisde in 2005 naar Mexico en Guatemala en later in 2008 nog eens voor drie maanden naar Australië. Toen eenmaal mijn wilde haren en mijn  reisdrang over was, wilde ik de grootste uitdaging van mijn leven aanvaar: mama worden. Ik heb altijd de wens gehad om een gezin te vormen met twee kinderen. JP en ik zijn beiden ook uit een gezin met twee kinderen en iedere keer als we het erover hadden dan bleek dat we ook allebei de wens hebben twee kinderen te mogen krijgen.

 

Maxime kwam drie jaar geleden ter wereld en ik schreef al eerder een blog erover dat die keuze niet helemaal gepland was. We zijn de afgelopen drie jaren ontzettend gelukkig geweest met haar en kunnen ons een leven zonder haar absoluut niet meer voorstellen. Ik heb altijd gezegd dat ik graag de wens had om niet heel gauw achter elkaar kinderen te krijgen.

De eerste twee levensjaren van Maxime moest ik er niet aan denken om opnieuw zwanger te worden. Ik weet niet echt helemaal waarom, maar steeds als ik eraan dacht, dan gingen al mijn haren rechtop staan. Ik denk dat het deels te maken heeft gehad met mijn zware bevalling en ook de impact die Maxime had op ons leven de eerste tijd. Ik had het me toch allemaal iets makkelijker voorgesteld (begrijp me niet verkeerd, ik genoot als een malle van haar), maar toch voelde zorg en de verantwoordelijkheid die we ineens hadden best wel zwaar en moesten we daar even goed onze weg in vinden. Ik was 17 kilo te zwaar en heb ook enorm mijn best gedaan om weer op mijn oude gewicht te komen. Gewoon omdat ik wist dat ik dan fysiek en psychisch beter in mijn vel zou zitten. Toen dat eenmaal gelukt was wilde ik er ook volop van genieten.

Ook wilde ik ultiem genieten van alle kleine en grote fases van Maxime. Ik wilde naast mijn werk van 24 uur per week al mijn aandacht kunnen geven aan haar. Ik was er nog niet echt aan toe deze aandacht te gaan verdelen over twee kinderen. Ik heb er enorm van genoten dat ze steeds mentaal en fysiek groeide. Ik genoot ervan toen ze zelf kon lopen, ik genoot ervan dat ze zichzelf kon amuseren en ik een tijdschrift kon lezen of rustig een kop koffie kon drinken. Ik genoot ervan dat we met z’n tweetjes of drietjes erop uit gingen en we eigenlijk geen kind aan haar hadden. We kregen beetje bij beetje onze vrijheid weer wat terug en dat voelde goed. Ik weet zeker dat heel veel mama’s hier heel anders over denken en dit helemaal niet zo ervaren, maar dit is nu eenmaal hoe ik de afgelopen drie jaar heb ervaren en vandaar ook onze keuze om niet al eerder onze wens voor een tweede kindje in vervulling te laten gaan.

Gezinsuitbreiding

We merkten afgelopen jaar dat we er wel steeds meer aan gingen denken, een tweede kindje. We wilden het allebei toch wel heel graag en ik stelde me steeds vaker voor hoe het weer zou zijn om zo’n klein hummeltje vast te houden. Ik heb altijd gezegd dat het me ideaal lijkt dat Maxime naar de basisschool gaat, een nieuwe fase bereikt, ze alle aandacht van de wereld heeft gehad in haar baby- en peuterjaren, er nu ruimte komt voor een nieuw gezinslid en dat ik weer alle aandacht van de wereld kan geven aan deze spruit. Ook verheug ik me erop dat Maxime het heel bewust allemaal gaat meemaken. Ondanks dat ze steeds mijn borsten aanraakt als ze zegt: “mama, heeft baby in de buik”, denk ik toch wel dat ze goed meekrijgt en beseft wat er komen gaat. We bereiden haar hier wel natuurlijk goed op voor de komende maanden.

Hoe leuk is het dat ze bewust mee gaat maken dat er een broertje of zusje komt, dat ze het flesje kan geven aan de baby, dat ze mij mee kan helpen met het badje en de luier verschonen. Ik kan daar nu al zo over wegdromen als ik eraan denk dat ze grote zus wordt.

 

Wie heeft er ook een leeftijdsverschil tussen de kinderen van meer dan 3 jaar? Of wie ging er juist voor om de leeftijden van de kindjes dicht bij elkaar te houden? Ik ben benieuwd naar jullie reacties!

 

Liefs,

 

 

 

 

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!

Houd mij op de hoogte!