Hoe ik veranderde na de geboorte van Lilou
Bij het krijgen van je eerste kindje is alles nieuw, spannend en anders. Je hebt een hoop te leren en uit te zoeken, want helaas is er geen universeel mamahandboek. Toen de kraamhulp weer weg was en JP van huis, stond ik er opeens helemaal alleen voor…
Dit vindt je misschien ook leuk: De 5 grote verschillen tussen Maxime en Lilou
Maar, dat ging allemaal gelukkig ook zo snel en ‘van zelf’ dat het niet lang duurde voordat ik alles onder de knie had. Wat me wel opviel is dat toen Lilou geboren werd, ik verschillen begon te zien. En die verschillen heb ik opgeschreven:
1. Zorgen maken
Maxime hoefde maar één kik te geven en ik stond al naast haar. Nog geen seconde later lag ze al in mijn armen. Ik kon me zo snel zorgen maken, dat alle aandacht en tijd naar haar ging.
Nu denk ik: Lilou kan die paar minuutjes nog wel even wachten, ik kom er zo aan. Als ik met de was bezig ben, dan maak ik dat nog even af. Ik maak me nu echt niet meer zoveel zorgen, het komt wel goed, het kan geen kwaad. Het is nu aandacht verdelen en dat is belangrijk.
2. De babyfoon
De babyfoon was bijna onderdeel van mijn kleding, hij ging overal mee naar toe. Als ik even in de tuin ging zitten of beneden op de bank, hij was er áltijd! Nu Lilou er is, gebruiken we de babyfoon niet eens meer. Af en toe luister ik gewoon even of ze al wakker is. Ook zo grappig weer dat – voor mij – enorme verschil!
3. Regelmaat
Ik was bij Maxime veel meer gefocust op regelmaat. Ik was met de voeding stipt op tijd, geen seconde later. Met Lilou kan ik dat veel meer loslaten en is het geheel veel relaxter. Geen vaste tijden, het kan best een minuutje (of meer) later.
4. Paniek!
Ik las ontzettend veel over sprongetjes en mijlpalen. Als Maxime dan te laat was met haar mijlpaal vroeg ik me af of er iets was. Ik was echt in paniek en vroeg aan het consultatiebureau of dit wel oké was? Na een extra controle bleek alles compleet normaal te zijn. Elk kindje heeft natuurlijk zijn/haar eigen ontwikkeling en dat is hartstikke prima. Met Lilou maakte ik me totaal niet druk en kon ik alles fijn loslaten. Het komt allemaal vanzelf. Maxime liep nu al rond haar leeftijd en Lilou, die peinst er nog niet over. Ze kruipt als een autocoureur door het huis, maar lopen, ho maar. De arts zei bij het consultatiebureau hete volgende hierover: “als ze over een paar maanden nog niet loopt, moeten we kijken hoe dat kan”. Bij Maxime zou ik nu redelijk in de stress geschoten zijn, terwijl ik er nu zat en dacht: “het zal wel, ieder kind doet het op zijn eigen tempo. Lilou loopt wanneer zij er klaar voor is, al is het over een jaar.” Is dit herkenbaar?
5. Vertrouwen in mijzelf
Het is me inmiddels wel duidelijk dat ik bij Maxime meer bezorgd was dan bij Lilou. En dat heeft niets te maken met dat het twee verschillende baby’s waren, maar meer met het feit dat ik zoveel heb geleerd van Maxime.
Bij elk kleine dingetje zat ik wel op Google, wat kan het zijn? Die bezorgdheid is na de komst van Lilou totaal van mij afgegleden. Alleen nog ‘gezonde’ bezorgdheid. Ik heb zoveel meer vertrouwen in mijzelf en dat is hartstikke fijn!
6. Loslaten
Als we oppas nodig hadden voor Maxime, dan kon ik me heel erg schuldig voelen. Ik had namelijk zo’n verantwoordelijkheidsgevoel dat ik vond dat ik ten alle tijden bij haar moet zijn. Soms gingen afspraken dan ook gewoon niet door.
Bij Lilou kan ik het veel makkelijker loslaten. Wij mama’s (en papa’s!) mogen ook eens genieten van een avondje weg. Soms is oppas gewoon nodig en doen we dat heus niet om elk wissewasje. Ik ben blij dat ik dit heb kunnen loslaten, het zegt namelijk niets over mijn verantwoordelijkheid tegenover mijn kindjes. Het zegt wel dat ik ook goed voor mezelf kan zorgen en kiezen. En dat is ook belangrijk, toch?
Zie jij ook zulke grote verschillen in de opvoeding van je kinderen? Ik ben benieuwd of meer mama’s dit zo hebben ervaren.
Stay connected