Wat doe je met een EOT in de rechtbank?
Dat de afgelopen maanden met veel ups en downs zouden zijn, dat had ik zelf ook al verwacht. En dat we nog veel dingen moeten verwerken is ook duidelijk. Maar dat komt ook nog wel goed. Alles heeft tijd nodig… beetje bij beetje vinden we ieder ons evenwicht terug. Wij hebben gebruik gemaakt van een EOT. Maar wat doe je met een EOT in de rechtbank?
Het is al avond en ik denk er aan dat ik nog niet gekeken had of er post is. Ik doe het klepje van de brievenbus open en tref een bruine enveloppe aan…
Rechtbank van eerste aanleg
Pfff… een vreemd gevoel gaat door me heen en een flash ‘oh mijn God wat heb ik mis gedaan dat ik naar de rechtbank moet?!’ Ik open de brief, mijn ogen scannen even snel en zien dan ‘echtscheiding’ staan.
“Oh, het is voor de echtscheiding!”
Ik ben meteen gerust gesteld dat ik niet een of ander gezochte crimineel ben. We hebben de procedure EOT gekozen. Dat wil zeggen: Echtscheiding met Onderlinge Toestemming. Wat dan weer wil zeggen dat je alles zonder ruzie en gedoe wil laten verlopen. Toen we in september voor de eerste keer bij notaris kwamen om de echtscheiding te starten, hadden we zelf reeds wat voorbereidend werk gedaan. Op internet staan tal van tips hoe je een EOT dossier kan voorbereiden. Dat scheelt een hoop tijd en geld achteraf natuurlijk. De term EOT is in Nederland beter gekend als convenant. (dat woordje heb ik zelf ook nog maar pas geleerd van de dames in ons MAMA-to-the-max groepje).
Nu moet je sowieso minstens één keer bij de rechtbank verschijnen. Zij doen een uitspraak en als ze de echtscheiding (lees: het dossier) en dus je plan van aanpak goedkeuren, dan hoef je vervolgens niet meer terug naar de rechtbank.
Wat neem je dan best allemaal op in een EOT dossier?
- Hebben jullie samen eigendom? Gaan jullie die verkopen of gaat iemand van jullie deze ‘overkopen’ van de andere? Je omschrijft over welke eigendommen het gaat, hoe het met de hypotheek zit en wat je daar mee wil doen? En op welke manier zullen de schulden en lasten hiervan verdeeld worden tussen jullie twee?
- Hoe worden de roerende goederen verdeeld? Je kan een lijst bijvoegen waarin in detail staat beschreven welk voorwerp naar wie gaat en of daar al dan niet een vergoeding tegenover staat.
- Wat gebeurt er met teruggave of opleg van de belastingen gedurende de echtscheiding? Maar ook daarna, want belastingen gaan steeds over het jaar voordien (houd daar rekening mee!)
- Hebben jullie gezamelijke rekeningen? Dan moet je hierover ook nadenken: gaat alles gelijk verdeeld worden op een persoonlijke rekening? Misschien heb je enkel een gezamelijke rekening en moet je dus terug allebei een persoonlijke rekening openen. Wij hebben in ons geval de gezamelijke rekening laten bestaan, omdat daar al het geld voor ‘onderhoud’ van de kinderen in terecht komt. We storten maandelijks een vast bedrag naar die rekening. Daar worden schoolrekeningen, dokterskosten, etc… mee betaald. Maar ook het kindergeld dat je van de staat trekt (tenminste in België toch), wordt hier op gestort.
- Wat gebeurt er met erfrecht tijdens de procedure? Want mocht je in het ongelukkige geval zijn dat één van jullie tijdens de procedure komt te overlijden dan moet er al op voorhand nagedacht zijn, hoe je het erfrecht wil laten verlopen… blijft dat tijdens de procedure gelden zoals het tijdens jullie huwelijk was geregeld (dit kozen wij ook) of willen jullie hiervoor al meteen een andere regeling treffen?
- En het punt wat bij ons het zwaarst woog vanwege de grote emotionele bagage: de regeling met de kinderen… dit is een puntje waar ik het nu tijdens het schrijven ook weer moeilijk mee krijg…Ik schrijf vanuit het mama-standpunt en het gevoel van “ik heb mijn kindjes allebei in mijn buik gedragen en op de wereld gezet” zindert door mijn hoofd… het voelt zo onwezenlijk om te zeggen wat je wil ‘regelen’ met hen… Deze stap doe je best als je beiden rustig en rationeel kan nadenken. Het is ook een stap die nodig is om alles keurig te regelen, zodat je ook alles netjes kan laten verlopen op momenten dat het niet zo vlot gaat. In deze stap moet je echt heel duidelijk zeggen waar en wanneer ze bij welke ouder zijn, zelfs tot op het uur beschreven.Natuurlijk kan je de dingen in de praktijk eventueel versoepelen, zolang je vriendschappelijk met elkaar kan omgaan mag dat zeker geen probleem zijn. Je noteert ook de regeling met kosten, zowel de schoolkosten, als kledij, doktersrekeningen en dat soort dingen. Hoe gedetailleerder je dit voorbereidt, hoe meer kans dat je dossier bij de rechtbank meteen zal goedgekeurd worden. En hoe duidelijker het ook voor jullie zelf is als de manier van ‘leven’ eenmaal van start gaat. Wanneer de kinderen eenmaal in dit ritme zitten, zal je merken dat ook zij hier meer en meer rust in beginnen te vinden. Wat jezelf ook wat meer gerustheid geeft.
Meteen besef ik ook dat het nu wel voor echt is… de rechtbank… de realiteit komt even binnen. Vanalle gedachten gaan door mijn hoofd en ik moet het echt wel even laten bezinken. Ben ik zeker? Is dit de stap die we gaan zetten. Een kopje thee lijkt me wel gepast nu… Ik lees de brief nog eens en zie dat de datum al volgende week is… nou, dat is snel!
De dagen nadien heb ik toch even nodig om er mee bezig te zijn… maar ik besef ook dat er wel veel meer rust in mijn hoofd gekomen is… rust die ik voordien niet had… het is de juiste stap. Misschien maar goed dat die datum zo kortbij is… dan hoef ik er tenminste niet te lang mee in mijn hoofd te zitten over hoe het zal verlopen in de rechtbank.
De dag voor ‘de afspraak’ krijg ik plots een heel moeilijk moment. Wat is dit toch allemaal? Een wervelstorm van emoties in mijn hoofd en ik krijg mijn focus niet verlegd naar andere dingen… de wolken blijven even in mijn hoofd hangen.. Ik troost mezelf met de gedachte “tja, het moet dan maar even zo”
Even superwoman is also just a woman 😉
En dan is de dag daar dat we in de rechtbank worden verwacht. Nu vertelde ik al eerder dat we vriendschappelijk uit elkaar gaan. Dat is nog steeds zo. Het feit dat we beslissen om samen er naartoe te rijden in één wagen is daar toch wel een mooi bewijs van. We zijn samen in dit avontuur gestapt en we gaan het ook in schoonheid afsluiten. Toch? Ja hoor.
Ik merk dat Kjell toch wel wat zenuwen heeft. Net zoals ik. Ja, het doet toch wel wat met een mens. Je gaat immers niet elke dag naar de rechtbank.
Eenmaal aangekomen is het nog even zoeken naar een parkeerplek en dan naar binnen. We melden ons aan en worden dan doorverwezen naar ‘zaal 12’. In zaal 12 zitten nog koppels, allemaal met dezelfde intentie hier aanwezig.
“Gaan ze hier de uitspraak doen? Waar iedereen bij zit? Dat kan toch niet?!” denken we allebei. Tja, als dat zo is, dan moet dat maar. We kennen deze mensen toch niet. Maar het lijkt me toch wel raar… gewoon even afwachten dus.
Een tijdje later worden onze namen afgeroepen en mogen we naar een andere raadzaal gaan. Het is een klein lokaaltje waar drie mensen aan een tafel zitten. Ze lachen ons toe en zeggen vriendelijk gedag. Dat begroeten hen vriendelijk terug en nemen plaats aan de tafel.
Dan leest een vrouw onze gegevens voor en vraagt of die kloppen. Kjell z’n adres blijkt echter niet juist te zijn..
“Kunt u dan even de zaal verlaten en het juiste adres opgeven aan de man in zaal 12?” meldt de dame die net de gegevens doornam.
“Hoezo de zaal even verlaten? En dan weer heel dat eind wachten of hoe werkt dat dan precies?”, vraagt Kjell zich af. Want meteen na ons komt het volgende koppel het zaaltje al binnengelopen. Nou het is dus echt wel een soort bandwerk, als ik het zo grof mag stellen.
We verlaten deze zaal en geven de adreswijziging door. Als het weer onze beurt is, worden opnieuw alle gegevens luidop voorgelezen door de vrouw.
“Blijven jullie bij jullie beslissing?”
“Ja”, is ons antwoord. Weer schiet er vanalles door m’n hoofd… zo gek toch hé? Met een en hetzelfde woord als waar we mee verbonden werden, zijn we nu los gemaakt.
Over twee maanden zou het verder met de notaris worden geregeld. Tot die tijd is het dus toch nog niet echt ‘achter de rug’. We mogen de zaal verlaten.
Opgelucht dat we weer naar buiten toe kunnen, lachen we elkaar tegemoet. Het is ondertussen middag geworden, dus beslissen we om samen nog even een lekkere hap te gaan eten in de stad. Het gemak en de losse manier waarop we weer met elkaar kunnen praten is toch wel opvallend. Heel gek hoe fijn we nu kunnen communiceren nu we niet meer aan elkaar vast hangen. We zijn duidelijk echt wel enkel voorbestemd om als vrienden door het leven te gaan… Twee vrienden die samen twee kanjers van kinderen gaan groot brengen. Het komt vast wel goed met ons.
Stay connected