Daddy’s girl
“Roze!” “Een roze kinderwagen, want het is een meisje,” zei mijn man 2,5 jaar geleden vol overtuiging toen we in een babyzaak aan het zoeken waren naar de juiste kinderwagen en bijbehorende kap, hoes en parasol. “Weet je het zeker?” vroeg ik nog, “wil je niet liever een neutralere kleur? Je valt wel op met dat felle roze als je door het Vondelpark loopt.”
Mijn man wist het zeker! Zonder blikken of blozen zou hij achter een roze kinderwagen lopen. Zo trots als een pauw. Iedere keer weer smelt ik als ik mijn man met zijn kleine meisjes samen zie. De liefde en het geluk stralen ervan af! En ik weet niet hoe dat met andere meisjesmoeders zit (of omgekeerd met jongensmama’s), maar mijn meisjes zijn echte papa’s kindjes. Zodra papa in zicht is, komt er zo’n ondeugende twinkel in die kleine oogjes en is mama even onzichtbaar.
Echte mannen maken meisjes, zegt mijn man altijd. Hij mag zich gelukkig prijzen met drie vrouwen in huis. Oja, had ik al verteld dat onze hond ook een dame is? Vier dames in huis dus. Het vechten om de badkamer is al begonnen (gelukkig hebben we op Curaçao een extra badkamer in huis!). De main badkamer is volledig ingenomen door de dames, met een babybadje voor de jongste telg en talloze shampoflesjes, douchegels en scrubjes, want ook de oudste dochter gebruikt tegenwoordig liever “grote-mensen-zeep”. Mijn man vindt het allemaal niet erg. Hij is een echte meisjespapa.
Mijn dochters pakken mijn man helemaal in. Papa is hun held. Met papa gaan ze later trouwen (spreekwoordelijk dan hè!). Hoezo naar mama luisteren? Als papa thuis is, is het toch veel leuker? Papa is tenminste niet zo streng. Van papa hoef ik die vieze groenten echt niet allemaal op te eten en mag ik wel een extra filmpje op de iPad kijken voor het slapengaan. Papa tilt me op, gooit me in de lucht en laat me lekker zelf van de glijbaan glijden. En als ik sokken aan wil naar de crèche (op Curaçao niet echt een noodzaak), dan maakt papa daar echt geen probleem van. Ik hoor het mijn oudste dochter denken.
Het is papa voor en papa na. Samen zwemmen, samen koken, samen autorijden – ja, zelfs het uit de autostoel tillen moet papa doen. Vieze broek? Papa doen! (Yeah baby 😉 Mama komt er niet meer aan te pas. Okee, het is aandoenlijk. Maar soms ook super irritant. Natuurlijk kan echt niet alles bij papa, maar zodra hun held uit zijn werk komt, lappen ze ineens alle regels aan hun laars. Ben je net lekker bezig met opvoeden, kun je de volgende dag weer opnieuw beginnen. De meisjes spelen ons tegen elkaar uit! Al zijn ze nog zo klein. En dat betekent consequent zijn, duidelijke taal en één lijn trekken in de opvoeding. Dat staat zo in alle opvoedingsboekjes, maar we weten allemaal dat dat soms moeilijk is.
Toch kan ik alleen maar blij zijn dat mijn dochters zoveel van hun vader houden. Ik geniet van die snoetjes als ze hun vader enthousiast in de armen springen en lekker samen gek doen.
Het is een bijzondere band die voor altijd zal blijven.
Stay connected