Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Consequent zijn; lastig joh!


2 november 2015


I

Ik merk dat het opvoeden dus nu echt echt echt is begonnen. Maxime is de 2,5 jaar gepasseerd en ik maak dat kleine prinsesje (lees af en toe monstertje) niks meer wijs. Waar ik voorheen nog de grootste leugentjes om bestwil aan haar kon vertellen, trapt ze er nu dus echt niet meer in. Sterker nog, zij probeert mij nu vaker om de tuin te leiden en guess what…dat lukt d’r vaak nog aardig ook.

Maxime 2,5 jaar

Vanaf het moment dat ik zwanger was heb ik veel boeken gelezen over natuurlijk de bevalling maar was ik ook toen ook al erg geïnteresseerd in de opvoedingsverhalen. Het heeft me altijd bezig gehouden op welke manier ik mijn kinderen wil opvoeden. En steeds weer trek ik de conclusie dat ik dat graag doe door eigenlijk maar één methode: consequent zijn. Dit woord kreeg ik eigenlijk al mee toen we met onze hond Juulke op puppytraining gingen. We kregen daar te horen dat er maar 1 regel was:

 

“Wat mag, dat mag ALTIJD en wat niet mag dat mag NOOIT”

 

Ik kon er eigenlijk wel mee leven…super makkelijk zou je zeggen. Nou, niet dus!

Zelfs bij onze hond Juulke had ik er al grote moeite mee. Ik betrapte me erop dat hij een keertje pijn had aan zijn pootje. Ik vond het zo zielig dat ik hem bij me pakte op de bank. Oeps….verkeerd dus…Juulke mocht niet op de bank, nooit dus…en ja hoor Juulke was natuurlijk niet dom…hij paste de regel gelijk toe…wat mag dat mag altijd…en eerlijk is eerlijk hij had gelijk…vanaf dat moment kroop Juulke iedere avond in een hoekje op de bank. Sssssttt dacht ik, dat gaan we gewoon tegen niemand vertellen, mijn faalmomentje.

IMG_5971

Zo’n zelfde faalmomentje had ik dus onlangs ook met dochterlief. Ik weet wel dat de regel van het consequent zijn bij kinderen iets anders werkt dan bij honden maar toch kom ik er vaak wel een eind mee. Ik probeer haar al zolang ik wist dat ze me kan begrijpen uit te leggen dat we regels hebben dat ze zich daar aan moet houden. Als iets niet mag betekent dat niet dat ze door kan blijven zeuren. Nee is nee en ja is ja. Daarbij probeer ik haar ook goed te belonen in plaats van te straffen. Zo beloof ik haar soms dat als ze het speelgoed opruimt we naar het speeltuintje om de hoek gaan. Ik benader het dus positief en zal niet iets negatiefs voorstellen zoals “ als je je speelgoed NIET opruimt mag je NIET buiten gaan spelen”. Ik vind dat namelijk een groot verschil. Probeer het maar eens, dan betrap je je er misschien wel op dat je het vaker doet in de NIET vorm dan in de beloonvorm.

 

Maxime mag geen snoepjes voor het avondeten. Toch vraagt ze er heel vaak om en dan leg ik haar uit dat we eerst goed moeten eten en als er dan nog ruimte in haar buikje is mag ze een snoepje uitkiezen. Afgelopen week ging het mis…. ze bleef ernaar vragen en ik bleef zeggen dat het pas na het eten mocht…ik weet niet precies wat er gebeurde maar de chocolademunt van Sinterklaas zat toch in haar mondje. Ze was me aan het uittesten. Maar omdat ik een drukke dag had gehad en ik een verkoudheid voelde opkomen heb ik het laten gaan. Niet goed dus! Want ik zag de dag erna in haar oogjes dat ze dacht : ”dat kan ik nog eens proberen”. Gelukkig heb ik het de dag erna niet weer laten varen maar heb ik haar een alternatief aangeboden. Een rijstenwafel. Die wilde ze niet, nou dat was dan pech hebben. Ze begon te huilen, dwars te liggen en het was natuurlijk veel makkelijker als ik zou zeggen: “ach schatje pak die chocolademunt toch maar”. Gelukkig ben ik me ervan bewust om niet de makkelijke weg te kiezen en stopte ik er even wat energie in om de situatie weer rustig te krijgen.

IMG_6077

Zo nog een voorbeeld. Meestal gaat ze wanneer we haar in bedje leggen zonder tegenpruttelen slapen. Af en toe wilt ze nog eeeevvvvveeeentjes blijven spelen. Ik verbied haar dat dan en als ze dan zin heeft om een potje te rellen dan gaat de poppenkast open. Krokodillentranen en harde schreeuwen volgen zich op. Ik weet dat ze zich aanstelt en zeg dan ook: “als je nu niet rustig wordt en lekker gaat liggen dan gaat mama weg en doe ik de deur dicht”. Ze slaapt heel graag met de deur open, dus vandaar. Maar toch stel ik het moment dat ik haar dat ultimatum geef heel lang uit. Ik weet namelijk dat ik het ook echt moet gaan doen en dat doet me dan pijn aan mijn moederhart (en dat weet ze dan weer heb ik het idee). Gelukkig nam ik de stap wel en vertelde haar dat ik weg zou gaan en de deur dicht zou doen. Ze bleef doorgaan waarschijnlijk omdat ik eerder al vaker zo’n dreigement niet had uitgevoerd. Nu deed ik het wel. Ik liep haar kamertje uit en trok de deur dicht. En wat gebeurde er …ze was meteen stil en nadat ik 5 minuten later ging kijken lag ze heerlijk te slapen. Weet je wat ik zelf denk… dat ze het zelfs fijn vond dat ik me aan mijn woorden had gehouden. Ze wist toen waar ze aan toe was en dat was genoeg voor haar.

 

Ik heb voor mezelf de conclusie getrokken dat consequent zijn energie en geduld vergt maar het wel het beste is voor ons allebei.

 

Ben heel erg benieuwd of jullie zo’n soort gelijke situaties ook ervaren en hoe je daarmee omgaat. Is consequent zijn bij jou ook niet vanzelfsprekend? Let me know in de comments!

 

Liefs,

 

handtekening_blogs

 

 

 

 

 

Bespaar continu

Marjon

Volg MAMA to the max ook op Facebook, instagram, twitter en Youtube voor de laatste updates.

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!