Borstvoeding of flesvoeding, niet iedereen heeft een keuze!
Borstvoeding, een veel besproken onderwerp. Iedereen heeft er wel een mening over.
“De teneur is: borstvoeding is het allerbeste én alle vrouwen zijn ertoe in staat”, zegt Roeser, in een wetenschappelijk artikel in het tijdschrift Public Health Ethics. “Er is een grote druk om te kiezen voor borstvoeding. Als het om fysieke of emotionele redenen niet lukt om borstvoeding te geven, voelen vrouwen zich vaak schuldig.”
Al tijdens één van de eerste controles bij de verloskundige kwam borstvoeding ter sprake. Al voordat ik zwanger was had ik de keuze al gemaakt. Ik wilde heel graag borstvoeding geven. Naast dat ik vond dat dit het beste voor ons kindje zou zijn, leek het me ook zo fijn. Er is niks zo intiem als borstvoeding, huid op huidcontact is ontzettend goed voor een gezonde hechting van het kind. Dus op de vraag of ik borstvoeding wilde geven, was mijn antwoord JA! Natuurlijk wilde ik dit gaan proberen.
“Ik was allang blij dat ik mijn kleine meisje mocht gaan zien opgroeien”
Maar na de diagnose lymfeklierkanker en de eerste chemo had ik hierin geen eigen keuze meer. Borstvoeding geven tijdens chemotherapie kan niet. Dit is te gevaarlijk voor de baby. De medicijnencocktail zouden mijn kindje in de baarmoeder niet kunnen schaden, maar de medicijnen zouden dit wel kunnen doen via de borstvoeding. Toen deze mededeling kwam, legde ik dit gewoon naast me neer. “Dan maar flesvoeding”, dacht ik. Ik was allang blij dat ik na deze heftige periode in het ziekenhuis, ondanks de diagnose, waarschijnlijk mijn kleine meisje mocht gaan zien opgroeien.
Tijdens de laatste weken van mijn zwangerschap was ik dan ook vooral de voordelen van flesvoeding aan het bedenken. Zo zouden we in de weken, direct na de bevalling, dat mijn man thuis was de voedingen ’s nachts afwisselen. Geen lekkende borsten, tepelkloven of stuwing. Ideaal. Het eerste pak melkpoeder werd aangeschaft, net als de flesjes.
Op de dag van de bevalling, stelde de verpleegkundige dezelfde vraag als de verloskundige aan het begin van de zwangerschap. Ik mocht namelijk tot de volgende chemokuur wél borstvoeding geven. Zo rationeel als ik op dat moment was, (ik werd ingeleid, dus ik had op dat moment nog geen weeën) gaf ik toen ook aan dat het flesvoeding zou worden. Ik zou 10 dagen na de bevalling als de volgende chemokuur krijgen. Dus dat was in mijn ogen niet te doen.
Tegen de tijd dat het voeden dan goed zou lopen, moest ik er weer mee stoppen. Totdat dat kleine mensje op mijn borst lag en reflexmatig op zoek ging naar iets om in te happen voor voeding. Wat had ik haar op dat moment graag aan de borst gelegd. Maar toch heb ik dit niet gedaan. Nadat ze gewogen, gemeten en enigszins schoon was kreeg ze van papa haar eerste flesje, met 10 ml. Een dikke drup poedermelk. Toen we haar na twee dagen ziekenhuis mee naar huis mochten nemen, dronk ze met moeite 30 ml per keer. Nu ik dit typ kan ik me dat bijna niet meer voorstellen. De flessen die ik nu maak zijn 6 keer zo groot!
Door een tip van de verloskundige kon ze mijn hartslag horen
Thuis kwamen we al snel in een ritme van 8 voedingen per dag en was het voor mij heel fijn dat mijn man sommige voedingen over kon nemen. Maar toch miste ik het intieme moment met mijn kleine meisje. Onze verloskundige kwam met het idee om na de voeding toch huid op huid contact te maken, door onze dochter toch met haar hoofdje tegen mijn linkerborst aan te leggen, zodat ze mijn hartslag kon horen. Zij werd hier heel rustig van en ik vond het fijn om haar zo dicht tegen mee aan te hebben.
Een week nadat we uit het ziekenhuis waren gekomen, waren we er weer. Nu voor mijn chemokuur. Ik kon onze dochter niet thuis laten, dus ging ze mee. Een schone luier op het voeteneind van mijn bed en daarna het flesje. Maar omdat een ziekenhuis, en met name de afdeling waar ik moest wezen niet heel hygiënisch zijn, bleef onze uk de twee kuurdagen erna thuis. Vreselijk vond ik dat, wie laat haar anderhalve week oude baby nou achter. Voordeeltje was wel, dat oma’s haar ook gewoon de fles konden geven. Dus over de voeding hoefde ik me zeker geen zorgen te maken.
Onze kleine meid is nu bijna 6 maanden en groeit en bloeit op flesvoeding. Voor haar is dit het beste. Toch heb ik de eerste maanden veel moeite gehad met “borstvoeding is de beste voeding voor baby’s” op het melkpoederpak en bij de televisiereclames voor babyvoeding. Borstvoeding is niet voor alle baby’s het beste. Ik zou mijn baby vergiftigen met mijn borstvoeding. Maar er zijn ook genoeg moeders waarbij de moedermelk niet genoeg voedingsstoffen bevat.
Ik vind dan ook dat welke keuze een moeder ook maakt, fles- of borstvoeding, ze doet dit omdat zij het beste wil voor haar kindje. Dus moeders die flesvoeding geven, laat je geen schuldgevoel aanpraten!
Stay connected