Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

#boetiezoekthetuit: Sem’s gentle sectio geboorte


30 december 2015


H

Het valt niet te ontkennen dat toen ik hoorde dat onze kleine Sem geboren moest worden door middel van een keizersnede, ik teleurgesteld was. Dit was niet de mooie geboorte waar ik al die maanden naar toe had geleefd. Kon het echt niet anders? Ja, dat kon gelukkig wel. De geboorte van Sem door middel van een ‘gentle sectio’: het mooiste moment van ons leven.

December… de maand waarin we terugkijken naar het jaar dat bijna achter ons ligt. Voor ons een jaar van extremen. Een jaar dat begon met ons diepste dieptepunt en eindigde met ons hoogste hoogtepunt: de geboorte van ons kleine mevrouwtje Sem.

In mijn vorige post schreef ik al dat deze geboorte door middel van een geplande keizersnede zou zijn, omdat ons meisje in stuit lag. Een ‘gentle sectio’ behoorde gelukkig tot onze mogelijkheden in dit ziekenhuis. Ik kamde het internet uit naar informatie over deze procedure en zocht naar ervaring van anderen. Nu ik dit zelf mee heb mogen maken, kan ik niet anders zeggen dan dat ik alle ouders die voor deze situatie staan, dezelfde mooie ervaring toe wens.

Tijdens de laatste afspraak met mijn gynaecoloog besprak ik onze wensen rondom de keizersnede die over twee weken zou plaatsvinden. Vanaf dat moment was het wachten op de datum die in onze agenda dik omcirkeld stond. Ik moet toegeven dat het best wel een relaxte situatie is wanneer je precies weet wanneer je kindje geboren gaat worden (alhoewel ik het wel spannend vond om zien of ze wel tot de geplande datum zou blijven zitten…).

Gentle sectio

De dag van de operatie (want dat is het natuurlijk gewoon) was ik toch wel gespannen, verbazend genoeg niet eens voor de keizersnede zelf, maar voor de ruggenprik. Naast die spanning was er het gevoel van blijdschap en opluchting. Na al die maanden konden we eindelijk ons meisje ontmoeten en dat gevoel overheerste al het andere.

De laatste controles en voorbereidende procedures werden gedaan (in m’n ongelofelijk charmante blauwe jurk) en daar gingen we, met bed en al door de gangen van het ziekenhuis. De laatste meters en minuten voordat we zouden veranderen in papa en mama.

Het was tijd voor het zetten van de ruggenprik. Het liefst had ik Rens, mijn sterke rots in de branding, aan mijn zijde gehad op dit moment maar dat was helaas niet mogelijk. Ok, daar gaan we… ontspan Michelle, ontspan… De opmerking: “Je kunt wat druk ervaren, ik moet even de juiste holte zoeken” terwijl de naald al in mijn rug zat, hielp hier niet echt bij. Maar door alle ontspanningsoefeningen die ik had gedaan ter voorbereiding op onze hypnobirth-geboorte lukte het mij gelukkig toch om helemaal te ontspannen en het viel mee, het viel reuze mee. Wat een vreemd gevoel geeft die ruggenprik. Ik kan het niet anders beschrijven als dat het lijkt alsof de huid van je onderlichaam 20 cm. dik is. Alsof je er vanaf je middel uit ziet als een ‘Michelin-mannetje’.

Daar was ook Rens weer, ‘let’s get this show on the road!’ Nog geen tien minuten later was daar het ‘moment suprême’. Het operatiedoek ging naar beneden en we zagen de geboorte van ons prachtige kindje. Gek was het wel om te zien hoe eerst haar billen, beentjes, armpjes en als laatste pas haar hoofdje tevoorschijn kwam. Welkom op de wereld kleine Sem!

Gentle sectio

Voor iedereen die denkt: ‘Ik hoef echt niet te zien dat mijn hele buik open ligt’ die kan ik geruststellen. Tijdens je zwangerschap is het haast onmogelijk om iets ‘down under’ te zien omdat je niet meer over je buik heen kunt kijken. Op het moment dat je daar ligt is dit niet anders. En uit ervaring kan ik nu zeggen dat ik alleen oog had voor mijn baby en ik alles daar omheen even helemaal vergeten was.

Van tevoren had ik als wens uitgesproken om de sfeer in de OK en vooral tijdens de geboorte, zo rustig mogelijk te houden. Dat waren deze mensen (waarschijnlijk door blijdschap en opluchting) even vergeten en het geluid van gejuich en “hoi papa en mama, hier ben ik dan” klonk door de ruimte. Enkele seconden na de geboorte ging de klem op de navelstreng, hoewel ik had gevraagd om daar zo lang mogelijk mee te wachten (uitkloppen van de navelstreng). Jammer maar helaas… maar op dat moment kon niets mijn geluk verpesten. ‘Ze is er, ze is er echt!’

gentle sectio

Na een medische check van een paar minuten werd ons kleine meisje op mijn borst gelegd en kon ik eindelijk haar warmte voelen, haar aanraken en haar horen. Sem werd heerlijk rustig en ik heb van het afronden van de operatie verder niet veel meegekregen. Daar zaten/lagen we dan… papa, mama en onze kleine, prachtige dochter.

Tijdens de rit naar de uitslaapkamer werd Sem voor de veiligheid even in de couveuse gelegd. Eenmaal daar aangekomen werd ze direct weer op mijn borst gelegd. Nu was het wachten tot het gevoel in mijn benen en billen weer enigszins terug kwam en waren we voor het eerst met z’n drietjes in onze eigen bubbel van geluk.

gentle sectio

De 48 uur na de bevalling in het ziekenhuis waren bijzonder. Soms bijzonder mooi, bijzonder pijnlijk, bijzonder lastig maar vooral bijzonder gelukkig. Vol ongeloof keek ik, wanneer het bezoekuur was afgelopen en Sem en ik alleen waren, naar het bakje naast mijn bed met daarin mijn prachtige kindje. Is dat echt mijn kind? Is ze nu echt hier? Gezond en wel? Al vanaf haar eerste slaapjes op deze wereld droomde ze veel. Al die verschillende trekjes en mimiek die ze al tevoorschijn toverde, je zou er bijna een film van maken en deze keer op keer bekijken (maar gelukkig doet ze dat nu nog steeds).

Mijn ervaring met de ‘gentle sectio’ of ‘familiegerichte keizersnede’ zoals ze het in dit ziekenhuis noemen, zijn heel positief. De twee grootste voordelen voor mij zijn dat ik de geboorte zelf heb kunnen zien en dat er vrijwel direct huid op huid contact mogelijk gemaakt wordt. Ik ben er van overtuigd dat dit grote voordelen heeft gehad voor zowel Sem als voor mij. Zou ik dingen achteraf anders hebben gedaan? Ja. Ik zou nog meer mijn wensen duidelijk maken en er ook zelf nog meer zorgen dat deze ook nageleefd worden (uiteraard wanneer mogelijk). Voor de artsen is een keizersnede een bekende procedure, voor jou en mij is het een unieke gebeurtenis. Dus mijn advies is: voel je absoluut geen zeur en zorg dat deze unieke ervaring zo veel mogelijk bij jullie past. Haal er uit wat praktisch mogelijk is zodat het een persoonlijk en positief moment wordt waar je vol trots en met veel liefde op terug kunt kijken.

Als ik nu tijdens het typen van dit verhaal naar beneden kijk, zie ik mijn prachtige meisje heerlijk slapend tegen mij aan geknuffeld liggen en is er uiteindelijk maar één ding belangrijk. Ze is er, ze is gezond en we houden zielsveel van haar. “This is a December to remember”

gentle sectio

 

Michelle

Mijn naam is Michelle, 27 jaar, ik woon met mijn grote liefde Rens in ons droom(dijk)huisje in het Brabantse land, mama van Niels* en in november uitgerekend van ons kleine dametje. 'Nieuwsgierig', dat één van eigenschappen waarmee mensen in mijn omgeving mij zouden omschrijven. Tijdens mijn eerste zwangerschap zat ik vol met vragen: "Wel of geen zwangerschaps-cursus en zo ja, welke dan? Wat mag ik WEL eten als ik zwanger ben? Hypnobirthing...hypno-wat? Hoe maak ik een geboorteplan? Heb ik AL die spullen nodig? Borstvoeding of toch een flesje? etc., etc., etc... En ik denk dat veel van mijn mede mama's (to be) deze vragen ook hebben. Daarom zoek ik ze uit, voor ons allemaal!

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!