De beleving van een derde zwangerschap

Tamara
6 mei 2016

Vorige maand werd ik dertig. Toen ik daar een paar maanden geleden een blog over schreef had ik niet kunnen bedenken dat ik een wel heel bijzonder cadeau zou krijgen die dag. Op mijn dertigste verjaardag zag ik het hartje van mijn derde kindje kloppen! Op dat moment besefte ik me pas echt: ik ben zwanger! Er komt nog een klein, nieuw leventje bij ons gezin. Het onwerkelijke gevoel dat ik na de test even had gevoeld was vanaf dat moment verdwenen. Er groeit een kindje in mij!

Het voelt speciaal dat ik dit nog een keer mag meemaken en dat we nu als gezin uit kunnen kijken naar ons derde kleintje. Een bijzonder avontuur dat we samen gaan beleven. Samen, maar ook ieder op z’n eigen manier. Dat zo’n zwangerschap een nogal verschillend effect kan hebben op elk gezinslid is de afgelopen weken wel gebleken. Zo is de man in huis in zijn vrije uurtjes druk op zoek naar de ideale auto waar wél drie kinderstoeltjes plus kinderwagen en de rest van de baby-uitrusting in passen. (Waarom hebben we nou net vorig jaar onze stationwagen ingeruild voor een nieuwere, maar ook kleinere auto?!) Verder is hij vooral extra zorgzaam voor mij en brengt hij bijvoorbeeld heel lief beide dochters naar bed als ik instort na het eten.

Onze peuter houdt zich met andere dingen bezig. Zij ziet het als haar taak om aan iedereen die het maar wil horen te vertellen dat ze een zusje (!) krijgt. Mocht het toch een jongetje worden, dan krijgen we er nog een behoorlijke klus aan om haar er van te overtuigen dat ze geen zusje maar een broertje krijgt. Ze heeft zelf al bedacht dat de baby op haar kamer moet komen te slapen, want dan kan zij tenminste bij haar grote zus op de kamer. Dat mag namelijk ook altijd als haar baby-nichtje komt logeren.

derde, mama to the max, zwangerschap, beleving

Haar grote zus wil het liefst een broertje, maar maakt zich vooral druk om de grote vragen. “Hoe komt die baby nou in je buik mama?”, “Hoe kan de baby eten in je buik?”, “Wat doet de baby in je buik?” en natuurlijk: “Hoe komt de baby er straks uit?”. Ook checkt ze bijna dagelijks of mijn buik al iets dikker is dan de dag er voor en houdt ze er toezicht op dat ik geen zware dingen til. Het liefst zou ze zelf de naam voor de kleine bepalen (we krijgen de meest verrassende suggesties) en ze denkt zelfs na over praktische zaken zoals flesjes en spenen die we volgens haar in grote aantallen in huis moeten halen, voor als de andere in “de was” zitten.

Het effect van deze zwangerschap op mijzelf uit zich nu vooral nog in vermoeidheid waardoor ik me door de dagen heen worstel en ’s avonds op de bank in slaap val. Verder merk ik dat ik zwanger ben doordat ik zomaar uren wakker kan liggen midden in de nacht. Iets dat ik herken van mijn vorige zwangerschappen en dat nog steeds even zinloos voelt.

Wat ik verder herken van mijn vorige zwangerschappen is het geluksgevoel dat elke dag in meer of mindere mate aanwezig is. Het sluimert vaak een beetje op de achtergrond. Het geluksgevoel dat dit kleintje de komende maanden altijd met mij mee gaat, het geluksgevoel van de eerste beweging, van het dromen over het mensje dat in mij groeit. Tegelijkertijd vind ik het ook dit keer wel spannend. Hoe zal de zwangerschap verlopen en hoe pittig zal het worden met een kleuter, peuter en baby in huis? Hoe gaat ons leven er uit zien als er straks een ukkie weer veel zorg nodig heeft. Kan ik mijn aandacht goed verdelen onder mijn grote liefdes? Maar ook praktische vragen houden me nu al bezig. Hoe breng ik straks de kinderen naar school met baby en zonder auto? Hoe gaat het met mijn werk? Op welke kamers gaan de kinderen straks allemaal slapen? Ik ben oprecht blij dat zo’n zwangerschap negen maanden duurt, wat mij en de rest van ons gezin de tijd geeft om in alle opzichten voor te bereiden op een grote verandering in ons leven. Die tijd heb ik ook deze keer zeker weer nodig.

Toch grappig dat de hoofdpersoon in dit verhaal zich er totaal niet van bewust is wat voor impact zijn of haar komst nu al heeft op ons gezin. Gelukkig maar. Die kleine mag lekker groeien, groter en sterker worden, en als ie er klaar voor is… dan mag hij komen, want ik geloof dat wij er tegen die tijd ook wel klaar voor zijn.

Gerelateerd

Tamara

Mijn naam is Tamara Grevers, nog net geen 30. Vrouw van hele leuke man en moeder van twee mooie meiden.(Zoë 4, Femme, 2) Ik werk parttime als zelfstandig webdesigner. Een hele leuke baan. Ik houd van een goed boek, lekker eten met een wijntje, vriendinnendates, series kijken en hardlopen(soms). Schrijven staat hoog op mijn wordikblijvan-lijstje en ik vind het top dat ik deel uit mag maken van het bloggersteam van MAMA to the max.