Balans tussen het moederschap en zelfstandig ondernemer

De kalender zegt dat het alweer eind december is. Ik kan het toch bijna niet geloven, een jaar weer voorbij gevlogen! Na de bevalling in september had ik nog tien weken verlof waarin ik nog niet over werken hoefde na te denken. Het klonk nog zo ver weg: heerlijk! Optimaal de aandacht voor ons kleine ventje en het dagelijks genieten van alles met hem. Maar wanneer je zo gericht bent op de verzorging, dan vliegen de dagen en weken toch erg snel voorbij. Voor ik het wist zat mijn verlof er alweer op en was het de hoogste tijd om weer aan het werk te gaan.
Voldoende gastouders, maar geen match!
Tijdens mijn verlof hoefde ik dus niet bij werken stil te staan, maar tijdens de zwangerschap heb ik dat natuurlijk wel moeten doen. Want hoe ga ik dat straks aanpakken als kersverse moeder én als fulltime zelfstandig fotografe? Wat ik wist is dat ik mijn kind niet fulltime naar de opvang wilde brengen. Doordat ik zelfstandige ben heb ik het geluk dat ik natuurlijk mijn eigen agenda beheer, dus ik kon mooi de juiste keuze gaan uitstippelen voor mijzelf. Doordat ik flexibel werk heb ik geen vaste dagen. De ene week ben ik veel buiten de deur en de andere week werk ik juist veel thuis. Daardoor was reguliere kinderopvang met vaste opvangdagen voor mij niet interessant. Een andere optie was gastouderopvang op flexibele basis. Ik zou Justin dan op de nodige dagen wanneer ik op locatie zou werken naar de opvang kunnen brengen, maar wanneer ik vanuit huis werkte kon hij gewoon bij mij zijn. Handige optie! Echter heb ik na lang zoeken geen match kunnen vinden. Er waren voldoende gastouders, maar het kwam telkens op een van twee mogelijkheden uit. Of er was wel plek, maar alleen vaste dagen en dus niet flexibel. Of er was wel flexibele ruimte, maar alleen voor oudere kindjes en niet voor een baby. Zucht. Daar ging mijn idee.
Uiteindelijk kwam ik na wat wikken en wegen tot de conclusie dat opvang helemaal niet nodig is. Althans nu nog niet. Ik heb besloten om gewoon te gaan ontdekken hoe het gaat als ik weer werk. Ik probeer opdrachten zoveel mogelijk in het weekend te plannen zodat mijn partner gewoon thuis is met Justin. Bij doordeweekse opdrachten ligt het aan het soort opdracht. Bij sommige sessies kan ik Justin namelijk gewoon in de draagdoek bij mij dragen. Bij grotere opdrachten of minder veilige omstandigheden is hij een aantal uurtjes bij oma. Een flexibele oplossing die ideaal klinkt maar ook vooral goed aanvoelt. Inmiddels zit de eerste werkweek er weer op en heeft de constructie goed gewerkt. Zo fijn! Bij drie verschillende sessies kon ik hem gewoon bij mij dragen. Hij heerlijk slapend knus tegen mij aan, ik gewoon aan het werk. Het is ontzettend fijn dat ik dit op deze manier mag en kan doen. ‘Working mommy’ kan dan heel letterlijk worden genomen maar gelukkig vind iedereen het prachtig om te zien.
Ik merk wel dat het mij zwaar valt om weer te werken. Ik ben pas weer een week gestart natuurlijk, maar na iedere dag ben ik echt uitgeput. Ik denk dat dit een combinatie is van het weer werken en het feit dat de bevalling nog niet zo lang geleden is. Mijn lijf is gewoonweg nog niet wat het is geweest. Daarnaast merk ik ook dat het mentaal veel van je vraagt om tegelijkertijd met de zorg voor je kind en werk bezig te zijn. Ik zou niet anders willen, maar het is wel even goed aanvoelen wat het beste werkt. Ik ben tot de conclusie gekomen dat er twee kernwoorden zijn: rust en acceptatie. Ik moet mijzelf rust geven waar het kan en daarnaast accepteren dat alles wellicht niet meer zo vlot gaat als dat ik gewend was, maar dat het heus wel in orde komt allemaal met deadlines en goede uitvoering. Tussen het werk door moet er af en toe even gevoed, verschoon, gehuild en geknuffeld worden. Dat hoort erbij. Met ingebouwde rust momenten en acceptatie voor de nieuwe situatie hoop ik de balans te vinden tussen het moeder zijn van een ontzettend blij mannetje en het afleveren van mooie fotografie aan mijn opdrachtgevers.
Als ik nu terugkijk op het afgelopen jaar dan is 2015 een heel mooi jaar geweest. Begin januari ontdekten we dat ik zwanger was en inmiddels is onze zoon geboren en is hij vlak voor de kerst alweer drie maanden oud! Het jaar is voorbij gevlogen. Tijdens de zwangerschap leek dat écht niet zo – dan lijkt het zo lang voor je jouw kindje eindelijk in de armen kan sluiten – maar nu is het alweer bijna 2016. Ik geloof dat het nog een veel mooier jaar mag gaan worden. Een jaar waarin ik mijn moeder-en-werk-balans compleet hoop te vinden en vooral ga genieten van het (op)groeien van ons kleine ventje.
Ik hoop dat 2016 voor iedereen een mooi jaar mag gaan worden en wens jullie dan ook graag een fijne jaarwisseling toe maar vooral veel voorspoed, gezondheid, geluk en liefde voor het komende jaar. In het nieuwe jaar deel ik ook graag weer mijn ontdekkingen, avonturen en ervaringen als kersverse mama. Tot de volgende maand!

Stay connected