Het adoptieproces van Femke: beginsel toestemming en nu?
Femke vertelt vandaag in haar derde blog van haar adoptie verhaal over de beginseltoestemming die zij en haar man Erik toegekend gekregen hebben. Daarmee hebben zij officieel een akkoord om een kindje te mogen adopteren uit het buitenland. En dan? Voor welk land gaan je kiezen?
Lees ook:
Persoonlijk: Femke neemt je mee in haar adoptie verhaal – deel 2
Een kindje adopteren, maar welk land?
Nu de beginseltoestemming binnen was konden we ons gaan inschrijven bij één van de adoptiebureaus in Nederland. Al eerder in de procedure hadden we verschillende bureaus bezocht en veel gepraat samen over wat ons aansprak. Omdat Erik in Zuid-Afrika is geboren en daar 8 jaar heeft gewoond leek het ons mooi ons daarin te verdiepen. Maar elk land heeft zo zijn eigen eisen en toen wij hoorden dat we open moesten staan voor een ouder kindje hebben besloten verder te gaan zoeken. Al snel kwamen bij Amerika uit.
Definitieve keuze: Amerika
Nu hoor ik je denken ‘Amerika’? Dat is toch een heel welvarend land? Maar schijn bedriegt. Ja, Amerika is een westers land maar er is echt een schaduw zijde. Een kant die veel mensen niet kennen. Er is veel armoede en ook middelen gebruik is hier niet ongewoon.
Amerika heeft een bijzondere vorm van adoptie die ons erg aanspreekt. Namelijk het open karakter. De biologische (zwangere) moeder kiest zelf een gezin uit voor haar nog ongeboren kind. Er zijn tal van voorbeelden te noemen waarin de biologische moeder zelfs contact houdt met het adoptiegezin en dus ook haar kind. Wij vinden dit erg waardevol en bijzonder.
“A New Way”
A New Way is het bureau in Nederland die Amerikaanse adopties begeleid. Wij waren dan ook erg blij toen we ons eindelijk mochten gaan inschrijven. En wat me echt raakte is dat een medewerker van A new way echt zei: ‘Nu, weet je zeker, er komt een kindje!’ ‘Je weet alleen nog niet wanneer’.
Amerikaanse adoptie kinderen zijn vaak erg jong (rond de 2 a 3 weken oud), de droom die ik als kind al had om moeder te worden was dus niet van tafel geschoven. Ik kreeg weer hoop en het voelde voor ons echt als een wonder. Een geschenk! We mogen ouders worden. Ik die al van jongs af aan oppaste en zelfs mijn werk ervan heeft gemaakt om met kinderen te werken, zou moeder worden.
Naast vreugde, ook verdriet…
Toch was er ook verdriet in deze bijzondere periode. Mijn vader overleed. De man die altijd zo met ons heeft mee geleefd en mee huilde als er weer een vruchtbaarheidsbehandeling was mislukt.
Ook de laatste weken voor wij de beginseltoestemming kregen vroeg hij er, ondanks zijn hersenziekte altijd zeer geïnteresseerd naar. Papa zei ook altijd al (toen ik nog kind was): “als je menstruatie start maken we een feestje hoor, want dan kun je vast ook moeder worden”. Hij wist dat dat mijn allergrootste wens was. Nu was hij er niet meer, kon ik deze vreugde niet met hem delen. Tijdens de speech die ik deed tijdens de uitvaart heb ik hem beloofd ons kindje straks alles over hem te vertellen.
Een babykamer!
Ondanks het verdriet was er ook echt vreugde en trots. Na de inschrijving bij A New Way mochten we namelijk een start maken aan een babykamer. Iets wat ze bij ‘A New Way’ adviseerden om te doen. Wij vonden het erg prettig daarmee bezig te zijn. Je droom wordt ineens zichtbaar. Er werden babykleertjes gekocht, een wiegje. Eigenlijk alles wat je ook zou aanschaffen als je zwanger bent. Ineens was het fijn om in een babywinkel te lopen. We voelden ons ‘zwanger’…
Help jij ons mee?
Om de adoptieprocedure te kunnen financieren hebben we de Babiebox ontwikkeld. Een doos met allerlei verschillende kraamcadeaus. Er is een jongens en een meisjes variant beschikbaar voor €25,- per stuk. Kijk op Instagram bij BabieBox of op Facebook: BabieBox. Een box bestellen kan via babiebox@outlook.com
Ben je benieuwd hoe het verder gaat met Femke en Erik? Volgende maand deelt Femke deel 4 van haar adoptie verhaal. Heb jij vragen omtrent dit onderwerp stel ze in de reacties op social media of op de blog.
Stay connected