Over 2 dagen met zwangerschaps verlof
De vakantie is omgevlogen en we zitten weer volop in het normale school- en werkritme. Voor even nog tenminste, want mijn verlof komt nu wel heel dicht bij en daarmee groeit ook langzaam het besef dat het onvermijdelijke moment van de bevalling steeds dichter bij gaat komen. Terwijl mijn lijf zich nog steeds volledig inzet om de baby te laten groeien tot hij over een week of vijf helemaal klaar is om het leven buiten mijn buik aan te kunnen, is mijn hoofd voornamelijk bezig met andere zaken.
Bijna met zwangerschapsverlof
Naast het afronden van mijn werk (nog twee dagen werken… hoe krijg ik alles af voor die tijd?!) spelen er talloze verschrikkelijk belangrijke zaken in het dagelijks leven van mijn kleuter en peuter die mijn aandacht vragen. Zo was er afgelopen week het life-event van de eerste wiebeltand die spontaan in een appel bleef hangen, de eerste schoolweek in groep twee, waar een echte logeerbeer het hoogtepunt van de dag is en niet te vergeten de grote stap vooruit van mijn jongste die zelf heeft leren schommelen. Ik noem maar even wat.
Zwemles
En dan heb ik het nog niet over zwemles gehad… We zitten sinds een paar maanden volop in de zwemlessen met onze oudste dochter en dat verloopt de ene keer succesvoller dan de andere keer. Na een goede start is het sinds afgelopen week om onverklaarbare reden een drama geworden om het dametje naar zwemles te krijgen. Daar sta je dan met krijsende en stampvoetende kleuter, een peuter die van ellende mee gaat huilen en een dikke buik die op zulke momenten hopeloos in de weg zit in een veel te warm zwembad. Ik heb normaal best wel wat geduld, maar nu had ik makkelijk een potje mee kunnen huilen.
Accepteren
Ik kan duidelijk niet zo veel meer hebben. Al verloopt mijn zwangerschap tot nu toe prima en zonder zorgen, toch vind ik die laatste weken weer behoorlijk pittig. Ik loop rond met het gevoel dat ik nog 100 dingen moet regelen voor de kleine kan komen, terwijl ik voor 90 van die dingen geen energie kan opbrengen. Dat vind ik een lastig ding van zwanger zijn, accepteren dat je niet alles zelf kunt en dat alles langzamer gaat dan je zou willen.
Ik zou het liefst de hele zolder in een keer flink uitmesten, maar moet het in etappes doen en tevreden zijn als ik een half uurtje per dag voor elkaar krijg. Op warme dagen heb ik helemaal de illusie opgegeven dat er nog iets zinvols uit mijn handen komt en geniet ik zoveel mogelijk met mijn twee grote meiden in de tuin.
Ik hoop dat er op het moment dat ik m’n werk afgerond heb, ruimte komt in mijn hoofd om verder na te denken en de komst van onze derde uk voor te bereiden in alle rust. Maar mijn belangrijkste doel van mijn verlof is genieten van elk momentje dat ik kan slapen. Toen ik vijf jaar geleden voor het eerst met verlof ging bestelde ik zeven dikke boeken en las ik ze ook nog allemaal uit. Wat een luxe, zonder schuldgevoel de halve dag in bed blijven liggen, alle tijd om de leukste babyspulletjes te shoppen en kleertjes te strijken. Fijn ook dat het huis na een schoonmaakbeurt ook schoon bleef, zonder dat er binnen no time weer overal vieze kinderhandjes en -voetjes te zien waren.
Dit keer zal ik blij zijn als het me lukt om één boek uit te lezen op de avonden dat ik niet als een blok in slaap val en heb ik de hoop opgegeven dat mijn huis er brandschoon uit zal zien op het moment dat het kraambezoek voor de deur staat.
Als het lukt om nog lekker veel te slapen ben ik al tevreden, maar eerst nog twee dagen werken.
Liefs,
Tamara
Stay connected