12,5 jaar samen: onze sleutel tot een goede relatie
Wat een mooie dag is het vandaag voor ons. Ik heb er toch wel naartoe geleefd! Het is vandaag precies 12,5 jaar geleden dat Jean-Philippe mijn vriendje werd. Ik was net 20, hij 19 en we studeerden beiden in Utrecht. Al 12,5 jaar deel ik lief en leed met deze geweldige man van mijn dromen. Ik ben nog steeds tot over mijn oren verliefd (echt waar!) en we hebben een heel fijne relatie die goed in balans is. Vaker vragen personen om mij heen wel eens wat onze sleutel tot dit succes is. Ik heb er eens goed over nagedacht en geprobeerd onze sleutel tot een goede relatie te verwoorden.
Hoe het begon
Het begon allemaal in de zomer van 2004. Als je het uitgebreide verhaal (nog eens) wilt lezen dan vind je dat hier. We leerden elkaar kennen en buiten het feit dat de grote vonk direct oversloeg, was hij ook al snel mijn maatje. Ik vond het gewoon leuk dingen met hem te ondernemen, terwijl ik gewend was veel te doen met mijn vriendinnengroepje.
Elkaar vrijlaten
Als mensen mij vragen hoe het kan dat wij al 12,5 jaar zo gelukkig samen zijn, dan zeg ik altijd als eerste: “omdat wij elkaar vrijlaten.” Dat zeg ik al jaren en dat zeg ik vandaag de dag nog steeds. Als je het mij vraagt is dit ook het hoofdingrediënt om een relatie te doen slagen. Wij hebben elkaar in die 12,5 jaar nog nooit (nee, nog nooit!) beperkt in ons doen en laten. Schrik niet, maar in 2006 ik ben zelfs 3 maanden alleen naar Mexico en Guatemala geweest voor mijn bacheloronderzoek. We hadden elkaar ontzettend gemist, maar wat was het ook goed om even weg te zijn van elkaar. Je krijgt dan een soort helikopterview over je relatie en dan zie je pas hoe goed en hoe fijn je het samen hebt. Ik kwam weer terug in Nederland en zonder dat we het doorhadden, had onze relatie een enorme boost gekregen. Het was de eerste tijd weer alsof we hopeloos verliefd waren. Het feit dat we elkaar zo gemist hadden was een teken dat we echt van elkaar hielden en graag bij elkaar wilden zijn.
In 2008 was ik klaar met mijn studie en wilde ik nog een keer een grote reis maken voordat het grote-mensen-leven met een vaste baan zou beginnen. Ik besloot 2,5 maand naar Australië te gaan. JP heeft nooit 1 keer tegen mij gezegd: “nee, dat wil ik niet, dat mag niet.” Hij zei juist het tegenovergestelde. Hij houdt zelf niet van vliegen en zou daarom nooit zover weg gaan. Maar dat betekende niet dat hij het mij niet gunde. Hij vond dat ik het moest doen. Ook na deze reis was de liefde weer bevestigd. We hadden elkaar enorm gemist en waren allebei heel blij voor elkaar. Hij was blij dat ik het zo fijn had gehad en ik was blij dat ik deze reis had mogen en kunnen maken.
Zo zie je maar weer. Elkaar de vrijheid geven en elkaar los durven laten werkt juist heel goed. Je zou denken dat je iemand heel dicht bij je moet houden, maar ik denk juist dat dit alleen maar averechts kan werken.
Ook in onze dagelijkse ritmes laten we elkaar enorm vrij. Ik kan me niet herinneren dat ik een keer aan JP vroeg of ik iets mocht gaan doen (eten met vriendinnen, weekendje weg, borrelen, feestjes, etc) en dat hij zei dat het niet mocht. Ook andersom is dat zo. Ik heb er totaal geen moeite mee om JP ergens alleen naartoe te laten gaan. Hij gaat graag wat drinken met vrienden, pokert veel in binnen- en buitenland en is dan wel eens een paar dagen weg. Waarschijnlijk staat of valt dit vrijlaten wel met ‘vertrouwen hebben in elkaar’. Maar daar hoef ik het niet over te hebben denk ik. Een relatie valt of staat met vertrouwen. Als dat er niet is dan loop je op je tenen en zal er geen enkele sleutel bestaan die je relatie goed houdt. Sorry als dit ietwat te confronterend is voor sommigen, maar als je je dit een beetje aantrekt dan moet je je afvragen hoe dat dan komt dat je elkaar niet vertrouwt en of je zo door wilt gaan. Vertrouwen is een basisingrediënt en wat mij betreft noodzakelijk!
Interesse tonen
Ook dit is een belangrijke draad door onze relatie. Wij vinden het enorm belangrijk samen te eten ’s avonds. Vaak gaat ieder ’s avonds zijn eigen weg. Ik zet graag nog even de laptop aan om te bloggen en JP kijkt graag een serie op tv. Maar het avondeten is heilig. Waarom? Omdat we dan de dag en onze andere gedachten die op dat moment spelen in ons hoofd, doorspreken. Ik vind het belangrijk dt JP zijn gevoelens kan uiten bij mij en hij weet dat ik er ook echt naar luister en er wat mee doe. Je kunt elkaar soms wel aanhoren maar te druk zijn met je eigen. Wij vinden het begrip voor elkaar hebben erg belangrijk. Het is gewoon fijn als iemand met je meedenkt of je zorgen met je deelt of ze zelfs probeert weg te halen.
Meer dan lovers
Zorg ervoor dat je dikke vriendjes blijft. Met vrienden breng je ook veel tijd door en deel je je vreugde en verdriet. Dit moet je ook met je partner doen. Zo belangrijk om elkaar te helpen met struggles en vreugdevolle momenten samen te delen. JP en ik gaan nog heel graag samen leuke dingen doen en niet alleen maar als gezin. De uitjes die we met ons tweeën hebben koesteren we enorm en zijn voor ons ook echt van belang.
Vandaag dus een speciale dag voor ons. Ik ga JP strakjes verrassen met een heel gaaf cadeau. Dat zit hier in:
Benieuwd wat er in dit mooie doosje zit? Volg ons dan op instagram. Het komt vanmiddag voorbij in de insta stories.
Wie is er ook al zolang samen en wil ook graag een sleutel tot succes delen? Ben super benieuwd wat jullie sleutel is!
Stay connected