Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Zwanger in het buitenland


13 oktober 2015


<

September was een hectische maand met veel veranderingen en nu in oktober komt alles weer tot rust en kan ik me rustig storten op mijn eerste blog als onderdeel van het bloggersteam van MAMA to the max. In juni heb je al een gastblog van me kunnen lezen, maar vanaf nu zal ik iedere maand gaan bloggen over mijn leven in het buitenland (Thailand) waar ik woon met mijn man Jack (35) en onze dochter Luna (2). Daarnaast ben ik op dit moment zwanger van ons tweede kindje. De komende tijd zal ik gaan bloggen over mijn zwangerschap(pen), baby’s en peuters maar ook over cultuurverschillen, familie en vrienden achterlaten en het contact met mijn Thaise schoonfamilie.

Het bloggen heeft de afgelopen jaren als rode draad door mijn leven gelopen en was dé manier om contact te houden met het thuisfront. Ik vind het erg leuk dat ik nu mijn belevenissen ook met jullie mag gaan delen!

 

01

In Nederland wordt er vaak geklaagd wat er allemaal niet goed is en dat de zorg beter kan. Soms is het goed om een stapje terug te nemen en het van een afstandje te bekijken. Als je in het buitenland woont kijk je natuurlijk al op een hele andere manier naar de Nederlandse gezondheidszorg. Inmiddels ben ik ruim 6 maanden zwanger van ons tweede kindje en ook dit keer hebben we er weer heel bewust voor gekozen om voor de bevalling naar Nederland te komen.

Het begint allemaal al bij de zwangerschapstest. Nu zijn ze in vrijwel iedere apotheek te krijgen en zelfs de 7/11 (een soort AH To Go), maar veel vrouwen doen zo’n test nooit. Ze wachten gewoon af totdat hun buik dikker wordt en dan weten ze het zeker. Voor mijn man hoefde het ook niet zo nodig, we zien het toch vanzelf roept hij dan. Voor mij is het juist speciaal en markeert het echt het begin van de zwangerschap.

Vervolgens gaan vrouwen in Nederland naar een verloskundige waar de nodige dingen worden opgemeten en vastgelegd. Nu is de constructie van verloskundigen en de mogelijkheid tot thuisbevallingen vrij uniek in de westerse wereld, maar in Thailand bestaat zoiets helemaal niet. De meeste vrouwen, vooral op het platteland waar wij wonen, krijgen nooit begeleiding tijdens de zwangerschap. Deels omdat dit niet in de cultuur zit en deels omdat er geen geld voor is. De standaard gezondheidszorg is gratis in Thailand, maar de begeleidingen van zwangere vrouwen valt daar niet onder. Daarnaast zijn de meeste lokale ziekenhuizen zo klein dat er niet eens een gynaecoloog of verloskundige werkzaam is. Voor degene die wel geld hebben gaan naar een privéziekenhuis in een grotere stad waar je onder behandeling komt te staan bij een gynaecoloog. Dit heb ik ook twee maal gedaan en voor Thaise begrippen moet je daar aardig voor in de buidel tasten.

Zelf heb ik de behandeling bij de gynaecoloog als prettig ervaren, maar het haalt het absoluut niet bij het contact bij een verloskundige in Nederland. Je hebt toch een dokter voor je zitten en daardoor voel je toch afstand. Iets wat ik met mijn verloskundige in Nederland totaal niet heb. Haar durf ik alles te vragen en ik voel me ook gehoord. De gynaecoloog in Thailand deed netjes zijn werk hoor en alles werd iedere maand gecheckt maar hij bleef de dokter aan de andere kant van het bureau.

Het volgende ‘probleem’, dat ons ook nu weer heeft doen besluiten om naar Nederland te komen, is dat privé ziekenhuizen uiteindelijk toch geld aan je willen verdienen. Helemaal als buitenlander want die hebben toch altijd goede zorgverzekering. Het is dus niet zo vreemd dat in privé ziekenhuizen de meeste vrouwen keizersneden ondergaan in plaats van natuurlijke bevallingen. Hier verdienen ze al gauw 3 tot 4 keer zo veel aan als een natuurlijke bevalling. En juist dat beangstigde ons. Je wilt op de beste manier behandeld worden, niet op de meest winstgevende manier. Ik zou dus nooit zelf kiezen voor een keizersnede tenzij het medisch noodzakelijk is. Je wilt een arts die jou het juiste advies geeft en niet kijkt naar zijn portemonnee.

02

Niet alleen op medische niveau verschilt het behoorlijk, ook op sociaal niveau zijn er behoorlijk wat verschillen. Zo is het sociaal geaccepteerd om je volledig te laten gaan. Vrouwen in Nederland letten goed op wat ze eten en proberen dit zo gevarieerd mogelijk te doen. In Thailand eten ze van oudsher al gezond met veel verse groenten en kruiden maar helaas door de invloed van het westen is hier ook veel junkfood terecht gekomen. Dit heeft gevolgen voor de hele bevolking maar vooral ook voor zwangere vrouwen. Grote bekers koffie, cola en grote zakken chips zijn helaas vaak gezien in de handen van zwangere vrouwen.
Voldoende lichaamsbeweging komt ook niet in de voorlichting voor. Vroeger werkte de vrouwen tot ver in de zwangerschap op het land, iets wat natuurlijk ook niet goed is, maar tegenwoordig is het weer doorgeslagen de andere kant op. Toen ik zwanger was van Luna werd ik bijna van de fiets afgetrokken door mijn schoonfamilie. Fietsen, dat is hartstikke ongezond voor de baby en daar krijg je een miskraam van. Een rondje lopen in de zon werd me ook ten strengste afgeraden. Natuurlijk deed ik dit wel allemaal gewoon en heb ik een kerngezonde dochter op de wereld gezet en verloopt deze tweede zwangerschap ook zonder problemen. Juist het in beweging blijven houd me fit en actief. Des te sneller ben je straks ook weer herstelt na een bevalling. Al heb je in Thailand je hele familie voor je klaar staan die voor je kookt, wast en schoonmaakt waardoor je toch wel in je bed kunt blijven liggen. Hier bestaat een kraamverzorgster niet en daar hebben ze ook geen behoefte aan.

Maar hetgeen wat universeel is is het begrip van zwangere vrouwen onderling. Het moeilijker opstaan, proberen je oudere kinderen onder controle te houden of even te moeten zitten tijdens de beklimming van trappen, slechts een blik is genoeg om elkaar een hart onder de riem te steken. Begripvol wisselen we dan blikken uit.
Uiteindelijk maakt het namelijk niet uit waar je wieg gestaan heeft, zwanger zijn ervaren we hetzelfde. Tegenstrijdige adviezen, het eeuwige schuldgevoel of het je wel goed genoeg doet maar bovenal het wonder dat zich in je buik voltrekt. Ik voel me soms een vreemde eend in de bijt in Thailand maar als ik me dan bedenk dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten, voel ik me ineens weer heel verbonden. Cultuurverschillen of niet, moeder zijn is een oerinstinct.

 

Liefs,

 

Patricia

300 x 600 IMU Half Page Ad

Patricia

Mijn naam is Patricia (30) en samen met mijn man Jack (35) en onze dochter Luna (3) en zoon (5 maanden) woon ik in Thailand. In 2009 ging ik nietsvermoedend backpacken door Zuidoost Azië. Totaal onverwachts werd ik tot over mijn oren verliefd. Begin 2012 ben ik definitief naar Thailand verhuisd. Samen runnen wij nu de vrijwilligerswerkorganisatie voor Engelse lessen op lokale scholen (www.isan-survivor.org). Daarnaast ben ik vorig jaar mijn eigen webshop begonnen waar ik gehaakte babykamer accessoires verkoop van 100% Thais katoen (nurtureplaylove.etsy.com).

8 Reacties op “
Zwanger in het buitenland

  1. Leuk om te lezen dat de verschillen in zorg zó groot zijn! Ook leuk dat je de verbondenheid beschrijft. Veel succes met de laatste loodjes en je bevalling!

    • Dank je wel Charlotte. De verschillen zijn inderdaad enorm ondanks dat de zorg toch best redelijk ontwikkeld is de afgelopen jaren in Thailand. Het geeft toch een veel beter en rustiger gevoel om hier in Nederland te zijn!
      Liefs!

  2. Wat leuk en interessant om te lezen en hoe anders het is om in een ander land dan Nederland zwanger te zijn! Leuk dat je nu regelmatig gaat bloggen op mamatothemax!

    • Bedankt Eline,
      In Thailand gaat het er inderdaad heel anders aan toe. Ik ben blij dat ik nu in goede handen ben in Nederland en dat alles duidelijk en helder begeleid wordt. Nu kunnen we echt genieten van het laatste stukje van de zwangerschap.
      Liefs!

  3. Wat een mooi begin van je blogg Patricia. Je beschrijft de verschillen tussen de thaise en nederlandse cultuur heel treffend. En wat fijn dat je de tweede fase van je zwangerschap en je bevalling in Nederland beleefd. Ik wens je veel succes met je blogg en een mooie tijd hier in Nederland.

  4. Wat een verhaal Marjon! Dat is nog eens anders dan hier in Nederland, daar staan wij hier helemaal niet bij stil. Heel leuk om te lezen en informatie vooral. Goed denk dat je besluit voor de bevalling naar Nederland over te komen.

    • Hoi Barbara,
      Bedankt voor je reactie! Het is inderdaad een totaal andere wereld en we zijn blij dat we weer gekozen hebben voor Nederland! Nu rustig afwachten tot de kleine zich aandient.

Laat een antwoord achter aan Eline Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!