Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Wat doet het met je wanneer je moeder wordt en zelf een ouder mist?


21 januari 2016


zwanger zwangerschap MAMA to the max
H

Het is nu ruim een jaar geleden dat we ontdekten dat ik zwanger was. Na een half jaar proberen was het raak. Doordat ik een enorm onregelmatige cyclus had was het niet meteen zeker hoever ik was en kregen we direct een termijn echo. Resultaat: 6 weken. Het is echt! Ik wordt echt moeder! 

We waren zo blij dat we het direct aan onze ouders en broers wilden vertellen, maar dan wel persoonlijk. Ik vond het echter ook heel erg moeilijk. Ik ging aan mijn moeder vertellen dat ze oma werd, maar kon niet meer aan mijn vader vertellen dat hij opa werd. Dat deed pijn. Omdat het vertellen aan mijn kant van de familie voor mij het zwaarst viel, besloten we eerst daarheen te gaan en aansluitend langs de ouders en broers van mijn partner te gaan. We spraken af dat ik het aan mijn kant zou vertellen en hij aan zijn kant van de familie. Ieder op onze eigen manier.

We kwamen binnen met een smoes en twee verstopte envelopjes…

Ik besloot dat ik het op een originele en persoonlijke manier wilde doen voor mijn moeder en jongere broer. Die dag was er gedoe met het openbaar vervoer dus haalde ik mijn partner op van zijn werk met de auto. Ik belde mijn moeder dat we later op de avond een verjaardag hadden maar daar nog niet verwacht werden, dus dat we even een drankje kwamen doen bij haar. Het verhaal klonk logisch dus het liep helemaal perfect zo. Eenmaal voor de deur trok ik mijn gezicht in de plooi en was ik er klaar voor. We kwamen binnen met de smoes en twee verstopte envelopjes. Ik had namelijk twee kaartjes gemaakt met een speciaal bericht. Ik kon niet lang meer wachten dus vroeg of mijn moeder en broer kwamen zitten en overhandigde de envelopjes met de opdracht om ze tegelijkertijd te openen, wat ze vervolgens ook deden. Nieuwsgierig en nog compleet ‘clueless’ haalden ze er een gevouwen kaartje uit waarop op de voorzijde stond ‘Ik ben op zoek naar…’. Bij het openslaan van het kaartje zagen ze eerst een transparant fotopapier waarop er bij de ene stond ‘een hele lieve oom’ en op de andere ‘een hele lieve oma’, met erachter zichtbaar de eerste (nog totaal onherkenbare gezien de pas 6 weken termijn) echo! Het schrijven van dat laatste kaartje was heel moeilijk. Man o man wat had ik daar graag opgeschreven ‘een hele lieve opa & oma’. Na het openen van de kaartjes bleef het even stil. Snapten ze wat ze zagen? Mijn moeder kreeg er een ‘Echt waar?’ uit en kwam al snel blij overeind en hield mij stevig vast en mijn broer had een paar seconden langer nodig voor het kwartje viel, waarna hij het opeens heel erg warm kreeg, haha. Maar oh, wat had ik toch ook graag de blijdschap en trots op het gezicht van mijn vader daarnaast willen zien. Wat zouden zijn exacte woorden zijn geweest? Hoe had het allemaal kunnen zijn? Ik besefte het op dat moment extra: ik ging moeder worden maar miste zelf een ouder. Het meest mooie en blije moment van mijn leven was daar en hij zou het nooit kunnen zien. Hij zou nooit zijn kleinkind kunnen vasthouden en hem zien opgroeien. Hij zou – echt waar, sorry opa’s wereldwijd – de meest fantastische opa van allemaal zijn geweest en dat kon niet meer. Wat kan een mooi moment dan, op zijn zachts gezegd, ook zo ontzettend shit zijn.

 

Blog Kim 21jan - foto 2

Om het verhaal even compleet te maken: mijn vader is ruim 3 jaar geleden overleden aan kanker, maar het voelt nog steeds alsof het gisteren was. Op 52 jarige leeftijd werd het ontdekt en is hij na 3 maanden ziekte bij een tumor-operatie overleden. Hij was een enorm levenslustige, sociale, eerlijke, zorgzame en vriendelijke man, maar ook vooral een fantastische vader voor zijn kinderen. Ik mis hem elke dag en ieder moment, maar op dit soort waardevolle momenten is het gemis extra groot. Op zulke moeilijke momenten vertel ik mijn moeder altijd dat ons verdriet zo groot is omdat het leven met hem juist zo mooi was. Zo mooi, dat het zoveel pijn doet dat dit nu niet meer zo is. Liefde doet missen. Mijn moeder heeft dan ook de taak op zich genomen om een beetje oma én opa te zijn, gedurende de zwangerschap al en ook erna. Van het speciale rompertje met ‘Opa’s knuffel’ erop dat zij gaf, tot aan allerlei kleine en grote gebaren. Ons kleine ventje zal niet beter weten, maar wij weten hoeveel mooier dan nu het nog had kunnen zijn. Een ander moment waarop het missende besef extra binnenkwam waren de eerste paar bezoekjes van oma alleen aan haar kleinzoon. Er had iemand naast moeten zitten die ook had kunnen knuffelen, genieten en lachen met hem. We genieten van alles wat wel kan, maar het benadrukt altijd zo extra hard al dat wat je niet meer hebt. Inmiddels raak je er aan gewend en is het niet constant confronterend, maar dat gemis. Ja, dat blijft.

Blog Kim 21jan - foto 3

Wanneer ik nu naar ons kleine mannetje kijk, zie ik vooral heel veel van zijn eigen papa erin. Maar ik zie af en toe ook overduidelijk de pretogen van mijn eigen vader in hem terug. We hebben onze zoon tevens in zijn tweede naam vernoemd naar mijn vader, hij heet Justin Ronald. Justin zal zijn opa nooit kunnen ontmoeten, maar wel alle mooie verhalen over hem van ons horen. Daar moeten we het mee doen omdat het helaas niet meer anders mag zijn.

Ben jij moeder geworden terwijl je een ouder bent verloren? Ik hoor in de reacties graag jouw ervaring. Mochten jullie nog mooie ideeën of tips hebben over mooie manieren om hiermee om te gaan, dan hoor ik die natuurlijk ook graag in de reacties!

 

Kim Buckard

Kim, 27 jaar en de trotse en kersverse mama van onze prachtige en stoere zoon Justin. Inmiddels ruim 11 jaar samen met Joran en onze hond Kyra maakt ons compleet. Ik werk als zelfstandig fotografe en fotografeer voornamelijk via mijn ‘Pure & Beloved’ concept: zwangeren, newborns, moeders & kids en meer (www.purebeloved.nl) maar werk daarnaast ook voor mode en bedrijven. In mijn blogs zal ik het gaan hebben over alle ontdekkingen die ik doe als kersverse mama. De nieuwe dingen die ik tegenkom met mijn kind, de fijnste items die wij gebruiken, de ontwikkeling tussen baby en huisdier maar natuurlijk ook het feit dat mijn mama-zijn een prachtig raakvlak heeft met mijn werk: ik kan mij als werkende mama namelijk constant bezig houden met de heerlijke momenten voor moeders en kids met daarbij natuurlijk de meest tedere en fijne fotomomenten.

8 Reacties op “
Wat doet het met je wanneer je moeder wordt en zelf een ouder mist?

  1. Prachtig stukje Kim, ik ben ontroerd door je woorden, en omdat ik je vader ook zo goed heb gekend voel ik precies wat je bedoeld. Hij zou zeker de allerbeste en meest fantastische opa voor jullie prachtige Justin zijn. En die oogjes ja daar zag im ron al eerder in.

  2. Kim wat een mooi en herkenbaar stuk! Je hebt het zo goed omschreven dat bij m’n tranen nu ook wel even over m’n wangen gaan.
    M’n kleine man is bijna 2,5 maand en moet helaas ook alweer 8 jaar m’n moeder missen, het klinkt als zo lang geleden maar ook dat voelt nog zo kort.

    Ik had zo graag de reactie van mijn moeder willen meemaken, ze had dit zo gaaf gevonden dat weet ik zeker, maar ‘wat zou ze gezegd hebben?’ vraag ik me heel vaak af. Gelukkig heeft Tijn nu wel een bonusoma die hem ook alle liefde geeft, super fijn om te zien, alleen het gemis om je eigen moeder blijft toch nog wel.

    Ik wil nog heel graag op zijn kamertje een foto van m’n moeder neerzetten, lijkt me een mooi eerbetoon dat ze daar een mooi plekje krijgt en een beetje bij hem kan zijn. Daarnaast helpt het praten ook wel goed, ik heb veel vragen gesteld aan mijn vader over de zwangerschap, bevalling en de dingen erna, hij wist ook niet alles meer, maar het is altijd nog meer dan ik zelf heb kunnen vragen en horen van m’n eigen moeder.

    Sterkte met het gemis en geniet van het moederschap, het is zoiets moois.

    • Mooi idee van de foto! Ik kies ervoor dat nu niet te doen. We hebben foto van hem in de woonkamer. Mocht Justin later graag foto van opa willen dan kan dat natuurlijk.

      Ik heb nu een mooie handgeschilderde boom op de muur in zijn kamertje. Met allemaal losdwarrelende bladeren die door de wind boven zijn bedje zijn. Beetje synoniem voor opa die in zijn dromen over hem waakt.

  3. Lieve kim,

    Wat mooi geschreven en verwoord. Alleen geen succes dit op mijn werk te lezen, zit hier met tranen in mijn ogen.

    Je vader zit boven te genieten van alle mooie momenten die jullie hier beleven met jullie prachtige gezin.

    Liefs,
    Karin

  4. Bedankt voor de lieve reacties! Was toch beetje spannend vanmorgen dat deze blog online kwam.

    @Linda: veel sterkte. Moeilijk om je er zonder mama doorheen te zetten maar ze zou enorm trots op je zijn. Ik stel ons maar voor dat ze op afstand echt wel mee kijken 😉

  5. Mooi en herkenbaar verhaal om te lezen! Ik ben momenteel 29 weken zwanger van ons eerste kindje en mis mijn moeder nu tijdens de zwangerschap al verschrikkelijk. Op 48e jarige leeftijd is ze overleden, komende maart alweer 5 jaar.

    Prachtig gebaar van de tweede naam van Justin! Wij gaan zeker ook mooie verhalen over oma vertellen in de toekomst.

    Doet me toch goed zo te lezen dat ik niet de enige ben die dit soortgelijke moet meemaken!

  6. Wat mooi en puur geschreven Kim! En wat is Justin een heerlijk ventje om te zien! Het verlies van een ouder is er altijd, maar op bepaalde momenten toch ook weer net nog even wat heftiger. Ik snap heel goed dat je dit had willen delen!

  7. Lijkt me heel moeilijk! Zeker als je het zo fijn hadden samen. Wat een mooi mannetje, daar mag je trots op zijn. Ik snap dat je dat graag had willen delen!

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!