Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

MIJN LEVEN ALS MAMA: Een avontuur vol uitdagingen


22 mei 2015


Q

Qua uiterlijk lijk ik heel veel op mijn moeder. Met dezelfde bolle wangetjes, dezelfde huid en dezelfde brede lach is er geen twijfel over mogelijk dat we familie zijn. Pas geleden echter realiseerde ik me, eigenlijk door Maxime, dat uiterlijk niet het enige is waardoor ik op mijn moeder lijk. Sinds Maxime een beetje kan praten is me iets heel erg opgevallen. Ze houdt me af en toe een spiegel voor waarin ik gewoon schrik van het feit dat ik mijn moeder hoor. Dan zegt ze me na en denk ik…heb ik dat echt zo gezegd? Ik lijk m’n moeder wel!

 

Schermafbeelding 2015-05-15 om 15.50.30

 

Begrijp me niet verkeerd.Mijn moeder is een hele lieve en zorgzame vrouw en de liefste mama. Ze heeft ons (ik heb nog een broertje) een hele goede opvoeding gegeven en heb gelukkig heel wat van haar positieve punten overgenomen. Maar juist omdat ze af en toe zo’n spiegel is kan ik me ook wel eens aan haar irriteren (sorry mama!) omdat ze dingen doet waartoe ik ook de neiging heb en die ik probeer te onderdrukken of te vermijden.

 

Ik betrapte me erop dat ik een aantal klassieke mama-zinnen zeg en vooral als ik tegen Maxime praat. Hier een aantal voorbeelden van mijn eigen versie van “Sometimes I Open My Mouth and My Mother Comes Out” momenten.

 

 

my mother comes out

 

 

Ik merk dat ik er altijd grapjes over maakte dat mijn moeder altijd alles schoon wilde hebben in het huis en veel aan het poetsen of opruimen was. Ik maakte haar dan extra boos als ik (in mijn tienerjaren) mijn kamer liet uitgroeien tot een grote bende van kleren, make-up en tijdschriften. Ze wilde dan altijd dat ik het ging opruimen maar ik zei dan lekker tegendraads dat ik me juist heel fijn voelde in mijn rotzooi. Gek werd ze ervan. Nu is het dus heel anders.

 

Ik ben zelf ook veel meer gaan poetsen en wil het altijd netjes en opgeruimd hebben. Ik merk dat ik er slecht tegen kan als maxime de hele woonkamer op tijd van vijf minuten veranderd in een kinderspeelplaats. Ik moest laatst echt aan mijn moeder denken en hoe ze zich gevoeld moet hebben toen mijn broertje en ik zo’n rotzooi maakten vroeger.

 

Ook herinner ik me dat mijn moeder altijd zei als we ergens waren. Ik ga nog even naar de Wc. Dan dacht ik…nee niet alweer?? Ook wat betreft uitdrukkingen of woordjes merk ik de laatste tijd op dat ik die heb overgenomen van mijn moeder. Maxime zegt dan een woordje na van mij waar ik me helemaal niet bewust van was en als ik het dan van haar hoor weet ik dat ik dat gezegd heb.

 

Het zijn vaak woordjes die mijn moeder ook bij mij gebruikte vroeger. Een paar voorbeeldjes; mijn moeder zei altijd 1,2,3…hoppekedrie…haha iets dat ik echt bij mijn moeder vond passen. En guess what…ik zeg het zelf dus ook nu… net zoals het woordje ‘Hopla’. Dat zei mijn moeder altijd. En ja hoor…Maxime zei het laatst en toen dacht ik: nee hè…zei ik dat nu net… exactly the same haha.

 

Ik heb me afgevraagd hoe het mogelijk is dat je zo sterk de dingetjes overneemt van je moeder die je vroeger misschien irriteerden. Ik denk dat het komt omdat je diep van binnen blij bent met de opvoeding die je hebt gekregen en respect hebt voor de manier waarop ze jou heeft opgevoed en haar prijst voor haar goede kanten. Je vindt toch ergens dat ze dingen goed heeft gedaan en wilt die graag overnemen om ze ook door te geven aan jouw eigen kinderen.

 

Nou mama, ik houd ontzettend veel van je en even voor de duidelijkheid: ik bedoel deze constatering helemaal niet negatief, maar met een knipoog. Ik ben trots op je en dankbaar dat jij mijn moeder bent. En verder geniet ik van de momenten dat Maxime me een spiegel voor houdt en ik denk: oh nee, daar heb je mama weer 😉

 

Liefs,

 

handtekening_blogs

 

 

 

 

 

 

Marjon

Volg MAMA to the max ook op Facebook, instagram, twitter en Youtube voor de laatste updates.

11 Reacties op “
MIJN LEVEN ALS MAMA: Een avontuur vol uitdagingen

  1. Pingback: MAMA to the max photo plog week 21 - Babystraatje.nl

  2. Mooi beschreven. Hoe maf dat we eerst helemaal niet op onze ouders willen lijken. En later ineens wel. Ik heb tijdens mijn late pubertijd een hekel gehad aan al die burgerlijkheid. En waren er talloze discussies. En nu wijzelf een p u b e r in ons fezin hebben buldert het huis regelmatig. Het vielt echt als een beproeving. Mijn-onze opvoeding nu is zeker ruimdenkender. Wij hebben haar zoveel mogelijk laten kennis maken met andere culturen en mensen. En ondanks dat ze enig kind is-is ze sociaal en maakt ze zeer snel contact. Met dank aan het kinderdagverblijf. En zo doen wij allemaal ons best-de perfecte opvoeding bestaat niet! Mooi weekend samen-♡ PS. Rommel mogen maken is echt heel belang-rijk. Dat is een belangrijke vorm van s p e l e n.

    • Hallo Sil, leuk om te horen dat je het mooi beschreven vindt! Daar heb je helemaal gelijk in. Iedereen doet het opvoeden op zijn eigen manier en dat moet ook kunnen. Xx

  3. Heel herkenbaar inderdaad. Ik merk al echt aan de maniertjes van mijn dochter dat ze me nadoet. Dat wordt nog wat. En wat lijk jij op je moeder zeg, inderdaad dezelfde lach!

Laat een antwoord achter aan Marjon Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!