Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Loslaten: waarom het moeilijk is


26 februari 2016


loslaten
<

Ooit bracht ik Thomas zelf naar een gastouder, en heb ik ervaren hoe moeilijk het kan zijn om los te laten. Nu vang ik kinderen op en zie ik hoe andere vaders en moeders hier ook mee kunnen zitten. Kinderen vinden loslaten gewoon heel lastig. 

Mijn eigen ervaring met loslaten

Thomas ging met 3 maanden naar een gastouder. Een hele lieve! De kinderen speelden er altijd heel gezellig en ze konden er ook heerlijk buiten spelen in een grote tuin. Er waren zelfs nog wat dieren rondom het huis. En in de lente lammetjes. Hoe heerlijk is dat!

Maar toch, die eerste dag, het is alsof het gisteren was. De gastouder kwam Thomas ophalen, omdat ze rond die tijd hier toch langs kwam. Dat scheelde mij een ritje.

Ik heb mijn grootste glimlach aangezet en lief gezwaaid. Toen ben ik op de wc gaan zitten en heb vreselijk gehuild! Ook op de fiets naar mijn werk kon ik niet stoppen met huilen. Gelukkig zaten er lieve collega’s op mij te wachten en ze vingen mij goed op.

loslaten

Het loslaten ging hierna steeds makkelijker. Waarschijnlijk ook omdat Thomas zelf geen moeite had met afscheid nemen.

Rond negen maanden hebben de meeste kleintjes een eenkennigheidfase. Die had Thomas ook. Gelukkig had ik toen geen moeite meer met loslaten, en had ik vol vertrouwen in onze gastouder. De eerste keer dat Thomas dan ook moeite kreeg met afscheid nemen, heb ik afgesproken met de gastouder dat ik gewoon weg zou gaan en dat als het echt niet goed ging, ze mij zou bellen. Dat telefoontje is nooit gekomen, en de keer daarna ging het alweer makkelijker. Thomas wist dat hij in goede handen was en dat hij door zijn papa of mama weer zou worden opgehaald.

loslaten

Nu had ik zelf ineens te maken met kinderen die moeite hebben met loslaten.

Toen Thomas 2 jaar was, ging ik zelf aan het werk als gastouder. Hij hoefde dus niet meer weg, maar had wel de zekerheid mee gekregen dat hij altijd weer werd opgehaald als we hem weg brachten. Maar nu brak er een nieuw hoofdstuk aan, nu moest ik zelf het vertrouwen geven dat ik kinderen van iemand anders in goede handen zou hebben.

Nu had ik ineens te maken met kinderen die moeite hadden met afscheid nemen. Of met ouders die hier moeite mee hadden. Zelden heb ik een kind opgevangen die niet meer stopte met huilen. Zelden heb ik te maken gehad met een ouder die moeite had met mij vertrouwen.

Alle ouders weten wat er hier in huis gebeurd. Alle ouders weten dat ik geen onderscheid maak tussen mijn eigen kinderen of mijn gastkinderen. Alle ouders weten ook dat ik soms streng (of noem het consequent) ben, maar wel rechtvaardig.

loslaten

Ik denk dat dit het loslaten iets makkelijker maakt.

Mocht het loslaten nu toch wat moeizaam verlopen, dan spreek ik met de ouders af dat ik bel als het verdriet niet te sussen is. Precies zoals ik heb geleerd van de gastouder waar Thomas heen ging.

Als het afscheid echt problemen geeft, dan sla ik het uitzwaaien even over. Meestal geeft dat vooral meer paniek, is mijn ervaring.

Een heel enkele keer vraag ik de ouders om gewoon weg te gaan. Als ze steeds weer naar binnen lopen voor nog een kus, of nog een knuffel, is dit verwarrend voor het kind. De paniek wordt steeds groter, en duurt steeds langer. Bijna altijd stopt het huilen zodra papa of mama uit het zicht is verdwenen en spelen ze nog geen 5 minuten later alsof er nooit iets gebeurd is… Terwijl papa of mama met een rot gevoel op het werk zit…

Lang leve WhattsApp! Een foto van een spelend of lachend kind is snel verstuurd! En papa en mama kunnen weer rustig werken.

Het ophalen van kinderen kan net zo lastig zijn als afscheid nemen

De andere kant van het verhaal is het ophalen. Waar het afscheid in de ochtend problemen gaf, kan het ophalen precies hetzelfde verhaal zijn. Kinderen willen spelen, en niet mee naar huis! Het omschakelen is voor kinderen soms net even te veel gevraagd.

Ik probeer hier meestal al naar toe te werken door een kwartier van te voren vast te beginnen met opruimen.De kinderen ruimen samen alles op. Ik vertel dat papa of mama zo komt om weer samen naar huis te gaan. Zo beginnen we de dag bij mij vast af te sluiten. Meestal werkt dit goed voor de kinderen.

 

Loslaten

Het belangrijkste is denk ik om een goede klik te hebben als ouders met een gastouder of oppas. Van te voren al even wat af spreken om wat te kletsen, om te zien hoe je kind reageert op de gastouder of op de andere kinderen die daar spelen.

Als de klik er niet bij beide ouders is, kan dit veel problemen geven. Dus het is verstandig om het als ouders samen eens te zijn en een goed gevoel bij de gastouder te hebben. Dat is voor iedereen wel zo fijn.

Tips over loslaten

Verder is het goed om een paar dingen te onthouden:

  • Dat kinderen moeite hebben met loslaten is een heel normale fase
  • Maak het afscheid daarom niet te lang. Dit maakt het alleen maar moeilijker
  • Voel je niet schuldig, kinderen spelen bijna altijd binnen 5 minuten alsof er nooit iets gebeurd is
  • Maak duidelijke afspraken met je gastouder/oppas als je het toch erg moeilijk vindt
  • Als je geen klik hebt met de gastouder/oppas, geef dit dan ook aan. Misschien kan een goed gesprek al wonderen doen. Niets zeggen, lost ook niets op
  • Een schriftje bijhouden kan ook fijn zijn. Ik schrijf altijd alles op. Dat is ook nog eens leuk voor later!

 

Roelfien

Ik ben Roelfien, 34 jaar. Ik ben 12 jaar samen met Ton, waarvan 7 jaar getrouwd. We hebben 2 zoons, Thomas van 8 en Roan van 4 jaar. Ik denk, lees en schrijf graag. En ik doe geregeld een poging om creatief en verantwoord bezig te zijn. Ik werk sinds 6 jaar als gastouder thuis en beleef heel wat met zo veel kinderen over de vloer. En ik ben er trots op dat ik hier iedere maand een stukje over mag schrijven voor Mamatothemax!

6 Reacties op “
Loslaten: waarom het moeilijk is

  1. Goede tips! Leuke blog! Mees had er nooit problemen mee, maar een paar maamden geleden had hij longontsteking en daarna was het afscheid nemen ineens een groot drama. Na een paar weken kwam het gelukkig weer goed.

    • Wat sneu Rome! Best logisch als een kindje na ziek zijn even moeite heeft met afscheid nemen. Hoe hebben jullie dat aangepakt? 🙂

  2. Wauw. Heel leuk de ervaringen over loslaten in 1 verhaal van 2 kanten bekeken te zien. En heel herkenbaar ook! Verder vind ik dat je hele goede tips geeft. Ik besef nog maar weer een keer wat een fantastische gastouder Ik zelf heb voor mijn kids. Petje af voor jullie beroep!

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!