Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Wanneer je denkt dat je je leven moet pauzeren, leef hem dan extra.


22 mei 2016


T

Ten eerste ben ik blij dat ik al een snelle reactie terug kreeg op mijn vraag of ik mij mocht inzetten voor Mamatothemax. Maar ook verrast dat mijn enthousiasme wederzijds was. Wat jullie van mij kunnen verwachten in een blog is dat het leven als alleenstaand moeder je (persoonlijkheid) sterker maakt, je kijk op het leven verandert en dat het niet erg is om jong moeder te worden. Het is niet nodig om je leven te pauzeren want het nieuw leventje zal het juist mooier maken.

Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Elzrah Sahetapy, 24 jaar en alleenstaand moeder van een lief, knappe en sociale zoontje van nu inmiddels 6 jaar. Wij wonen met ons tweetjes in Maastricht.

Wanneer ik erachter kwam dat ik in verwachting was, wist ik niet wat mij overkwam. Ik leefde als een rebelse tiener die zich nooit aan de regels wilde houden van mijn ouders. Buiten ‘chillen’ vond ik veel belangrijker. En negen van de tien keer wisten mijn ouders niet eens waar ik was. Opstap gaan, buiten chillen en andere dingen doen dan school stonden hoger op mijn lijstje. Ik kreeg vriendjes, de ene leuker dan de ander en mijn focus lag meer daarop. Op een gegeven moment merkte ik dat ik flinker werd, mijn navel raar begon uit te zien en ik moest na het eten wel eens overgeven. Om het nog erger te maken werd ik een ochtend wakker en mijn pyjama was op borsthoogte nat. Raar, maar geen enkel alarmbel ging in mijn hoofd af. Ik slikte de pil onregelmatig en mijn ex was vreemdgegaan waardoor ik een punt achter onze drie maanden relatie had gezet. Maar ik was een persoon die nergens om gaf. ‘Het zal wel’ was mijn attitude.

 

leven mama to the max

 

Maar van binnen begon ik me toch zorgen te maken. Ik ging toch nog even naar mijn nicht en samen hadden we het besproken. Het was toch handig even de dokter te bellen. Dezelfde middag had ik een afspraak bij de huisarts en na een onderzoekje stond ze erop om een test te doen. Die ik natuurlijk weigerde maar toch heb gedaan. Ik hoefde niet eens twee minuten te wachten en de streepjes waren duidelijk te zien. Ik wist niet of ik moest huilen of schreeuwen. Ik was gelijk in een soort ontkenningsfase. Ik had geen studie, geen enkele zin om die ook weer op te pakken. Ik zette mijn leven gelijk op pauze. En geen enkel idee wanneer ik weer op play kon drukken.

 

Het beeld ging aan en daar was ie. Een baby..

 

De volgende dag kon ik naar het ziekenhuis om een eerste echo te maken. De gynaecoloog deed een koud spul op mijn buik en vroeg me of ik wist hoe ver ik in de zwangerschap kon zijn. Ik had geen idee en alles leek even stil te staan. Het beeld ging aan en daar was ie. Een baby.. Helemaal volgroeid. Ik zou al iets verder dan 18 weken zijn. Een jongetje zei ze al gelijk. Ik vroeg of ze even kon stoppen en begon te huilen. Ik kreeg wat foto’s mee waar ik niet naar durfde te kijken. Ik wilde het niet geloven, laat staan om het te zien. En nu nog vertellen aan mijn ouders en familie. Wat heb ik zo graag gewild dat ik alles kon stil leggen. Gewoon even stoppen! En dat deed ik ook voor drie hele dagen. Niemand wist het, behalve mijn nicht. Ik kon er niet mee omgaan.

Achteraf vraag ik mezelf wel af waarom ik op pauze heb gedrukt. Waarom heb ik mijn leven gepauzeerd voor iets wat ik zelf heb veroorzaakt. Iets positiefs in het negatief gezet. Het was niet eerlijk. Voor ons beide niet.

 

leven mama to the max

 

Je kan je leven niet pauzeren als er een kindje onderweg is. Het is eng, vooral als je weet dat je er alleen voor staat. Want je moet er ook rekening mee houden dat de vader van de kleine er (misschien) niet is en zal zijn. De kans blijft er dat hij ook niet terug komt. Maar laat die kans die hij voor zichzelf heeft genomen, jouw kans als een goede aanstaande en alleenstaande moeder niet afnemen. Alleen zijn hoeft niet alleen te zijn. Je kan hier niet aan blijven denken want leven in je buik groeit gewoon door. Voor de kleine is er geen pauze. In de buik niet en ook niet als hij of zij is geboren. Misschien zal je op het begin je alleen voelen, maar je zal niet meer alleen zijn. Je kleine zal altijd bij je blijven. Een deel van jou uitmaken en jij van hem of haar.

 

Je zal veel moeten inleveren, maar wat je terug krijgt zal veel meer zijn.

 

Als alleenstaand jonge moeder voel ik dat ik mijn eigen bijdrage kan leveren aan andere jonge moeders dat het niet eng hoeft te zijn om op jonge leeftijd alleen een kind te krijgen. Je zal veel moeten inleveren, maar wat je terug krijgt zal veel meer zijn. Een leven samen die je nooit meer op pauze wil zetten. Misschien als je denkt op een mooi moment dat je liever niet voorbij wil zien gaan, maar zelfs dan zal je niet kunnen wachten op nog een mooi moment.

Maar als je toch op een moment even wil pauzeren of denkt dat je op stop wil drukken op een mooi of slecht moment; Every day is a new beginning. Take a deep breath and start again.

 

leven mama to the max

 

 

 

Baby- & kinderkleding

Elzrah

MIJN NAAM IS ELZRAH, 24 JAAR EN ALLEENSTAANDE MAMA VAN MIJN LIEVE ZESJARIG ZOONTJE DJAËL. OP HET MOMENT DAT IK OFFICIEEL TE HOREN EN TE ZIEN KREEG DAT IK ZWANGER WAS, WAS IK AL OP DE HELFT. MIJN REBELSE TIENERJAREN ZONDER STUDIE EN DIPLOMA RUILDE IK IN OM EEN MOEDER TE ZIJN MET EEN AFGERONDE VIJFJARIGE MBO STUDIE EN DRIE DIPLOMA’S. NIET ALLEEN ONZEKERHEID SPEELDE OP HET BEGIN EEN ROL MAAR OOK HET BANG ZIJN VOOR WAT KOMT. MAAR MET LIEVE OUDERS, FAMILIE EN VRIENDEN IS HET MOGELIJK. BUITEN DAT.. ALLES IS MOGELIJK, ALS JE ZELF MAAR WILT EN GELOOFT.

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!