Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Diana vertelt: onder de weeën kwam ik erachter dat ik zwanger was


29 juni 2015


D

Diana is 25 jaar, woont inmiddels samen met haar vriend, werkt in Geleen en haar zoontje Lars is nu 7 jaar. Diana deelt vandaag haar verhaal. Een verhaal waarvan iedereen altijd zegt: ja maar dat kan toch niet, je weet toch wel dat je zwanger bent als je zo’n dikke buik hebt. Diana dacht dit natuurlijk ook altijd. Toch overkwam haar precies deze situatie: zwanger terwijl ze het niet wist, 9 maanden lang! Lees je mee?

 

Zeven jaar geleden…

Zeven jaar geleden was ik achttien jaar, woonde nog thuis bij mijn ouders en was ik halverwege de MBO-opleiding tot verzorgende. Ik had het al een aantal maanden uit met mijn ex-vriend toen ik op een dag ’s nachts om half 2 wakker werd van de buikpijn. Ik hoopte dat het wel weer over zou gaan en maakte daarom ook maar niemand wakker. Om half acht stond mijn vader op om te gaan werken en moest ik inmiddels echt huilen van de pijn. Mijn vader heeft toen mijn moeder en zus wakker gemaakt en besloten we om toch maar even naar de Eerste Hulp te gaan. Ze hebben we een aantal uren onderzocht, maar konden niet zo snel iets vinden. Ze dachten even aan een blindedarmontsteking en kreeg daarom ook gelijk een darmonderzoek. Al snel concludeerden ze dat het dat ook niet was. Ze tapten bloed af en kreeg nog wat kleine onderzoeken. Uiteindelijk kwamen ze er door de urine pas om 11.30 uur achter dat ik zwanger was. Toen ze gingen kijken had ik al 7 cm ontsluiting. Van de weeën ben ik dus wakker geworden die nacht. Dat was de pijn in mijn buik. Ik heb nog drie uur weeën gehad toen ik dus wel al wist dat ik zwanger was. Ik kreeg op het laatste nog een echo want ze dachten even dat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was. Ik vroeg toen of ze me konden vertellen of het een jongetje of meisje werd. Maar helaas; de beentje lagen zo over elkaar dat ze het niet konden zien. Hoe ironisch, zelfs dat wist ik dus niet totdat hij eruit kwam. Om 15.06 uur is mijn zoon Lars via een natuurlijke bevalling geboren. Iedereen denkt natuurlijk dat ik helemaal in shock was toen, maar dat is eigenlijk helemaal niet het geval! Ik liet het allemaal op me afkomen en was best rustig eronder. Dat kwam voor een groot deel door mijn ouders. Die gingen er ook heel rationeel mee om. Ze zeiden in die drie uur voordat Lars geboren werd en ik weeën had dat alles goed zou komen en we samen het kindje groot zouden brengen. Ik voelde heel veel steun en dat maakte ook dat ik rustig bleef. Mijn moeder vroeg me bijvoorbeeld meteen wat ik een mooie naam vond en zonder erbij na te denken zei ik : Lars! Dat was het eerste wat in me opkwam en dat werd het ook. De bevalling verliep naar omstandigheden helemaal normaal. Ik ben nog een nachtje in het ziekenhuis moeten blijven omdat ze niet wisten hoe het met Lars zou gaan. Hij bleek echter kerngezond en de dag daarna mochten we samen naar huis. Lars was hartstikke gezond en er was niks aan de hand. Een wonder? Jazeker! Ik was in één klap mama. Ik had gelukkig gelijk een klik met Lars en voelde me ook gelijk zijn mama.

 

IMG_8064


De biologische vader

Ik heb vier jaar lang een relatie gehad met Lars zijn biologische vader en dat is in augustus 2007 uitgegaan omdat we nog allebei ontzettend jong waren en we allebei graag meer van de wereld wilden zien. In januari 2008 is Lars geboren. Ik had in die maanden geen andere seksuele contacten gehad dus ik wist meteen honderd procent zeker dat mijn ex-vriend de vader was. Een half uur na de bevalling heb ik hem ervan op de hoogte gesteld dat hij papa was geworden. Hij liet me meteen weten zonder erover na te denken dat hij niets met Lars te maken wilde hebben. Dat hebben we ook meteen zwart op wit laten zetten. We hebben dat in drievoud gedaan want dan is het rechtsgeldig. Dan kan hij nooit meer terugkomen op deze beslissing en ineens toch weer rechten verkrijgen. Hij heeft geen rechten meer. Lars heeft op papier geen vader dus alle last kwam op mijn schouders terecht en natuurlijk ook op die van mijn lieve ouders.

 

Mijn kraamtijd

Ik heb nergens last van gehad maar dat komt ook omdat mijn ouders heel goed gereageerd hebben. Het eerste wat mijn moeder zei toen ik thuis kwam was: jij gaat gewoon je school afmaken en de rest komt wel goed. Ik had natuurlijk helemaal NIKS in huis toen ik aan het bevallen was, maar toen ik thuiskwam stonden er al allemaal spullen en de eerste weken hebben we ook nog eens heel veel gekregen. Ik heb toen pas gezien hoe mensen voor elkaar kunnen zijn. Toen ik aan het bevallen was heeft mijn moeder de buurvrouw gebeld omdat onze honden uitgelaten moesten worden. Ze heeft toen natuurlijk moeten uitleggen wat er aan de hand was. Onze buurvrouw heeft toen op de bassischool bij ons in de wijk iedereen dit verhaal gaan vertellen en gevraagd of mensen nog spulletjes over hadden. Toen mijn ouders ’s avonds thuiskwamen stond het hele huis vol met babyspullen. We hadden echt alles en zelfs een aantal dingen dubbel! Twee maxi cosi’s, twee buggy’s, we hadden echt alles. Dat was echt heel erg fijn. Een geboortekaartje hebben we niet gedaan want Lars was hot topic in de stad. Iedereen wist het toch al haha.

 

Qua herstel ging het ook erg voorspoedig. Lars is op een dinsdag geboren en op donderdag kwam de verloskundige en liep ik gewoon al rond zonder pijn. Ik deed zelf de deur open en zal nooit vergeten dat ze zelfs vroeg wie er precies bevallen was. Ik moest natuurlijk hard lachen en stomverbaasd vroeg ze: niet jij toch? Ik zei: jawel hoor, ik ben de kersverse mama. Ze complimenteerde me meteen met mijn toestand. Ze vond dat ik er goed uitzag.

 

Ik ben nog twee weken thuis gebleven en toen ben ik begonnen aan mijn stage. Ik wilde koste wat kost mijn diploma halen. Ik had voor ogen om Lars alles te kunnen geven wat hij nodig heeft en daar moest ik mijn diploma echt voor halen. Ik heb best wel wat gemist van hem omdat mijn moeder altijd oplette, maar ik heb mijn doel wel bereikt.

 

IMG_8081


Verhuisd

Ik heb nog zes jaar bij mijn ouders gewoond om te sparen. Toen ik er financieel en mentaal helemaal klaar voor was ben ik gaan zoeken naar een koophuis. Ik vond al snel een leuke tussenwoning niet ver van mijn ouders en zus vandaan. Ik deed een bod, dat werd geaccepteerd en Lars en ik woonden als snel met ons tweetjes in ons eigen huis. Natuurlijk was dat even wennen voor ons maar ook voor mijn ouders. Ze waren natuurlijk zo gewend dat Lars er altijd was en het opeens in huis een stuk stiller was. Gelukkig gingen we heel vaak bij elkaar langs. Lars en ik hebben uiteindelijk een jaar alleen gewoond toen ik mijn huidige vriend leerde kennen. Hij is vrij snel bij ons ingetrokken omdat het gewoon erg goed klikte met ons drietjes. Lars is gek op hem en hij ziet hem ook echt als zijn papa. Ze doen veel leuke dingen samen. Iets wat ik altijd gewenst heb voor Lars.

 

Negatieve reacties

Helaas zal je altijd negatieve reacties horen. Zo deed ik een keertje boodschappen en hoorde ik mensen in de rij van de kassa met elkaar vertellen: “Heb je het niet gehoord van dat meisje dat 9 maanden zwanger was zonder dat ze het wist? Dat is toch niet normaal, dan moet je wel heel dom zijn als je dat niet merkt”. Ik heb deze dames toen aangesproken. Ze kregen natuurlijk een rood hoofd en wisten niet hoe snel ze weg moesten gaan.
Ook hebben mensen wel eens recht in mijn gezicht gezegd dat ik het wel wist maar gewoon niet heb durven zeggen. Ik leg deze reacties gelukkig meteen naast me neer. Ik weet hoe het echt zit en mijn lieve ouders, zus en goede vrienden ook. Dat is het enige dat telt voor mij. Ik heb geen harde buiken gehad. Ben helemaal niet dikker geworden. Ik werd ook gewoon ongesteld omdat ik de pil doorslikte. Tuurlijk denk je wel eens; ben ik echt zo onwetend dan dat ik niet heb gemerkt dat ik zwanger was? Maar zelfs mijn ouders hebben niets gemerkt of gezien aan me. Het moest gewoon zo zijn.

 

IMG_8075

 

Onze toekomst

Ik heb mezelf echt zes jaar lang weggecijferd om alles voor Lars op orde te hebben. Voor mijn gevoel begint nu mijn leven weer en kan ik mezelf ook weer eens iets gunnen. Ik ben nooit meer gaan stappen en bleef altijd thuis zodat ik geen geld hoefde uit te geven. Ik liep stage, ging naar school en had een bijbaantje.  Als ik even niks had dan was ik blij dat ik thuis was, samen met Lars. Voordat ik Lars had ging ik wel iedere week stappen met vrienden, uiteten en kocht ik leuke kleding, maar dat heb ik zes jaar lang even opzij moeten zetten. Dat gaat nu veranderen. Niet dat ik weer wil gaan stappen, maar ik wil wel weer leuke dingen gaan doen en genieten van het leven.

Daarnaast wil ik ooit nog trouwen! En Lars hoopt natuurlijk op een broertje of zusje. Ook ik wil graag nog een kindje alleen al om nu wel een normale zwangerschap mee te maken.

Bedankt lieve Diana voor je openhartige verhaal. Ik wens je héél veel geluk voor de toekomst en uiteraard hoor ik het graag als er weer een kleintje op komst is!

Liefs,

handtekening_blogs

 

Marjon

Volg MAMA to the max ook op Facebook, instagram, twitter en Youtube voor de laatste updates.

12 Reacties op “
Diana vertelt: onder de weeën kwam ik erachter dat ik zwanger was

  1. Wat mooi geschreven!
    Ik ben zelf ook ma geworden zonder dat ik wist dat ik zwanger was.
    Ik heb zelf psd dus heb een aantal maanden gedacht dat dat het probleem was.
    Een paar zwangerschapstesten gedaan, negatief.
    Op 22-12 begon ik verschrikkelijke krampen te krijgen.
    23-12 rond 21u naar ziekenhuis met angst voor blinde darm ontsteking.
    24-12 om 00.03 lag mijn zoon op mijn borstkas.

    Nu inmiddels al gewent maar deels ook Door de automatische piloot.

    Grs uit Sittard

  2. Wauw, hoe bijzonder is dit dan!!!! En die mooie naam daar ben ik het natuurlijk over eens. Vier jaar geleden werd ik ook mama van een jongen genaamd Lars! Heel veel geluk!!

  3. Hoi Diana,

    wat een mooi maar heftig verhaal tegenlijk.
    Ik heb RESPECT voor hoe je alles hebt aangepakt en ermee omgegaan bent.
    Je hebt natuurlijk in een ontzettend moeilijke situatie gezeten maar je bent er als een sterke vrouw uitgekomen! Top!

  4. Heel heftig. Ik vond het al een stormachtige periode, de kraamtijd, moet je nagaan als je er totaal onvoorbereid ingaat. Bewondering voor hoe je dit vertelt en je positiviteit, Diana!

  5. Wat een verhaal. Goed dat je dit deelt, er worden namelijk soms zulke domme dingen geroepen. Respect voor hoe je er allemaal mee bent omgegaan. Ikzelf kwam er bij mijn eerste zwangerschap pas met twintig weken achter en dat is ook allemaal goed gekomen.
    Ik wens jullie heel veel geluk.

    Liefs,

    Jeanine

  6. Hey Diana,
    Ik kende jou verhaal al, is dus best raar om het zwart op wit te zien staan.
    Wil je alleen even zeggen dat je trots mag zijn op datgene wat je door hard werken en zeker ook afzien hebt bereikt.
    Je bent een super mama voor Lars en een toffe en betrouwbare collega/vriendin voor mij.
    Nu gaat jullie toekomst beginnen voor jullie drietjes en wie weet viertjes…
    Geniet mét elkaar van elkaar!!!

  7. Hoi diana,

    Nu ik dit zie, weet ik zeker dat hetiemandanders ook kan overkomen. Dit jaar januari is mij precies het zelfde overkomen. Ikkwam er ook tijdens de weeën achter. Ik had al een zoontje van 2 en je zou denken dat je dan alles wel eerder zou zien. Ik heb ook de pil geslikt en bleef gewoon ongesteld. We hebben er een zoontje bij gekregen en zijndol gelukkig met dit wondertje! Als ik mensen hoor zeggen dat zeniet geloven, denk ik altijdbij mezelf, je gelooft het ook nooit tenzij het je zelf gebeurd ofbij iemanddie je liefhebt ofdicht bijje staat.

  8. Wauw, het zal je maar overkomen. En dan ook nog de reactie van zijn vader. (om maar te zwijgen over negatieve aanname’s die mensen om je heen maakte…..geen woorden voor hun, bah!) Wat dapper en goed van je dat je het zo positief hebt opgepakt en van niets ‘iets heel moois en waardevols’ heb weten te maken. Wat kan Lars trots op zijn moeder zijn. Ik duim voor jou op een hele lieve man die dit plaatje nog completer maakt. En voor Lars natuurlijk op een broertje/zusje 😉

  9. Hoi Diana.

    Hier een berichtje van een oud klas/ stage genootje.
    Als eerst geef jezelf maar eens een schouderklopje.
    Wat je beschrijft is echte moeder liefde. Je bent er toen voor gegaan soms begreep ik het niet waarom je het zo druk had, nu ik zelf mama ben denk ik vaker terug aan je verhaal en dan denk pffff wat ontzettend knap en moedig.
    Diana ik wens je al het goeds en nu komt ook jouw tijd

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!