Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

De adoptie van zoontje Dax, deel V: Dax komt naar huis!


18 november 2015


<

Vandaag het langverwachte en laatste deel van de adoptie van Dax. In het voorjaar namen we jullie mee in het verhaal van Moon die haar zoontje Dax adopteerde in Ethiopië. De andere delen kun je hier lezen. Vandaag echter het laatste deel waarin Moon vertelt over het emotionele telefoontje waarin ze te horen kreeg dat ze Dax mochten gaan ophalen in Ethiopië en hoe zijn eerste tijd was in België. Lees je mee?

adoptie

Ik beloofde Dax nog een keertje dat we echt terug zouden komen. We namen afscheid en Dax hield zijn kettinkje stevig vast. We maakten een laatste groepsfoto. Een verdrietig moment, maar er kwam een dag dat we hem echt mee zouden gaan nemen. Daar hield ik me aan vast.

Iedereen vroeg ons ook: “waarom mochten jullie Dax niet gelijk meenemen?” Vroeger ging het adoptieproces er heel anders aan toe. Je ging één keer naar Ethiopië, moest samen met je kindje voor de rechtbank verschijnen en dan werd er toestemming gegeven: ‘The child is yours’ waren de woorden die toen uitgesproken werden. Vandaag de dag wordt het bij de rechtbank in Ethiopië goedgekeurd en wordt vervolgens het administratief werk in België in orde gemaakt. Deze extra stap is er gekomen om kinderhandel te voorkomen. Goede maatregelen natuurlijk, maar voor ons als toekomstige ouders loeizwaar.  Het pijnlijke moment om Dax achter te laten en niet te weten wanneer je hem mag ophalen was voor ons killing. Het enige wat ze ons konden vertellen is dat het ongeveer 12 weken ging duren…..

De dagen duurde lang. Het liefst nam ik een vliegtuig en boekte ik een hotel om hem elke dag te kunnen zien. Tussendoor stuurde ik iedere dag een postkaartje om hem een signaal te geven dat we aan hem dachten en zeker weer terugkwamen. De kamer was al ingericht, kleertjes hingen in de kast en drie à vier paar schoenen stonden klaar. Tussendoor waren we nog bezig met het televisieprogramma en kregen we een camera waar we ons zelf mee moesten filmen. Dit tv programma kun je overigens hier vinden.

Na zes weken kwam het verlossende telefoontje…we mochten Dax eindelijk gaan ophalen. Tranen van blijdschap en ontlading vloeide rijkelijk. Uiteindelijk zijn we na 8 á 9 weken samen met de andere adoptieouders naar Ethiopië gegaan. Het adoptiebureau zorgde weer voor de tickets en de plek waar we verbleven.

Nu was het heel speciaal want ook onze oudsten zoon Gevin mocht dit keer mee. Hij was natuurlijk heel erg benieuwd naar zijn kleine broertje. Ondertussen in Ethiopië hadden we nog een nachtje in het hotel geslapen, voordat de grote dag zou plaatsvinden. ’s Morgens zouden we naar het weeshuis gaan waar al het papierwerk in orde gemaakt moest worden. We hebben er in totaal wel een uur zitten wachten, maar dat interesseert je eigenlijk niks, want je hebt je kindje bij je en dat is het belangrijkste! Dax herkende ons, maar het koste wel wat moeite om hem bij ons te halen. Je bent alweer 8 à 9 weken verder en voor een kind van twee is dat heel erg moeilijk. En dan krijgt hij natuurlijk ook nog zo’n grote broer erbij die hij natuurlijk wel op de foto had gezien, maar nog niet in het echt. Dit ging gelukkig heel soepel. Samen een spelletjes spelen en elkaar een handje geven. Hij straalde van oor tot oor.

adoptie
Uiteindelijk kwamen ze met een stapel papieren en het verlossende zinnetje: ‘you can take him’. Op het moment dat we de papieren in handen kregen probeerde ik me groot en sterk te houden voor Dax. Ik probeerde mijn tranen in te houden, ook al is het van geluk, maar zo’n kind van 2 jaar snapt daar niks van. Op dat moment kwam er een hele serene rust over me. Ik dacht: wij zijn compleet, dit is mijn gezin, wij bij elkaar.

Vervolgens moesten we toen met het busje 3 à 4 uur reizen om bij ons hotel te komen: de Negash Lodge. Dax was heel hecht met zijn broer, samen knuffelen en bij elkaar op de schoot zitten. Gedurende de reis viel Dax al snel in slaap. Toen ik dat hoopje op mijn buik voelde was het net zoals het moment dat je het kindje na de bevalling op je buik krijgt. Elke beweging die hij maakte was ontzettend mooi… Eenmaal aangekomen in het hotel trok iedereen zich even terug op de kamer. Je bent heel moe, want het is natuurlijk een hele lange reis met veel emoties. We hadden afgesproken dat we samen met alle kindjes zouden eten. Voor de kindjes was dit natuurlijk een veilig en vertrouwd gevoel.

De eerste weken sliep Dax met een of twee ogen open. Heel heftig om te zien. Hij heeft een relatief veilige jeugd gehad in het weeshuis, maar toch die alertheid bij het slapen was bijzonder. Bij adoptiekindjes blijkt dit veel voor te komen. In het weeshuis kregen ze ’s morgens pap, ’s middags een soort gegiste pannenkoek met groente of vlees en ’s avonds weer pap. Vanaf het begin lustte Dax eigenlijk alles. De eerste avond hebben we onze ogen uitgekeken. Twee volwassen porties at een klein propje van twee jaar oud, ongelofelijk! Het duurde nog geen minuut of hij had een halve liter mangosap opgedronken.

Vanaf het begin ging het heel goed met Dax. Ik had de neiging om hem meteen te wassen en nieuwe kleertjes aan te doen. Van het adoptiebureau kregen we de tip om de kleertjes niet te wassen, omdat dit het enige vertrouwde is vanuit het weeshuis. We wilde het badderen en douchen niet afdwingen, dus we hebben het heel voorzichtig aangepakt. Dax vond de Hema vingerbadverf heel interessant en zo hebben we hem spelenderwijs in bad gedaan. Hij moest wel erg wennen aan het douche gebeuren, want in het weeshuis werd hij gewassen in een teiltje.

adoptie

Het was een prachtige week in Ethiopië, geweldige plek, mooi weer en natuurlijk samen als een gezin. Op een begeven moment begin je natuurlijk te leven naar het moment dat je terug gaat. Familie en echt goede vrienden zouden op ons staan te wachten op de luchthaven. De Belgische cameraploeg zou ook aanwezig zijn. Voordat je het weet kom je het vliegtuig uit. Ik was vooral heel blij en trots. Alle heftige momenten waren achter de rug. We konden ons kind laten zien aan de opa’s, oma’s, mijn zussen, neefjes en nichtjes en onze beste vrienden. Ik dacht dat ik daar alleen maar stralend en trots naar toe zou lopen. In werkelijkheid heb ik staan janken. Op dat moment kun je zelf de steun ook gebruiken en komt papa je een extra dikke knuffel geven. Dax vond het allemaal heel interessant en kon het al snel met een paar mensen goed vinden, waaronder de jongste dochter van mijn jongste zusje, zij heeft een chromosoom afwijking en had een mooi groot rood hart gemaakt voor hem. Dax scheurde het al snel in stukken, maar dat vond de dochter van mijn jongste zusje een goed idee en begon al snel mee te scheuren. Op het vliegveld zijn we even een broodje gaan eten met iedereen. We hadden afgesproken dat we als gezin naar huis zouden gaan. Dat moment wilde we echt met z’n vieren doen.

adoptie

Eenmaal thuis gekomen vond Dax het heel indrukwekkend. Tegenover het weeshuis hebben wij een ruim en licht huis. Hij herkende het nog wel van de foto’s die we hem maanden geleden hadden laten zien. Het veilige en geborgen gevoel kan ik me nog goed herinneren. Met het adoptiebureau is afgesproken dat de eerste twee maanden geen visite mocht komen, omdat dit beter is voor Dax. Zo kon hij snappen dat dit het gezin is en dat de andere mensen familie en vrienden zijn. Het is belangrijk dat het kindje dit goed op zijn netvlies krijgt. We hebben een onvergetelijke eerste tijd met Dax gehad en langzaamaan is hij gaan wennen aan het leven en de mensen om ons heen.

Inmiddels is Dax alweer bijna vijf en dus alweer 2,5 jaar bij ons. Iedere dag opnieuw prijs ik mij gelukkig met de twee zoons die ik heb. Dankbaar ben ik ervoor dat ik op twee manieren een zoon heb mogen krijgen.
Lieve Moon, bedankt voor je openhartigheid en het delen van jouw mooie verhaal. Ik ken Dax inmiddels goed en het is een heerlijk manneke. Wat boffen jullie met elkaar! We hopen snel nog eens iets van jullie te horen.

Wat vinden jullie van Moon’s verhaal? Heb je zelf ook in een adoptietraject gezeten of heb je de wens te gaan adopteren? Heb je vragen voor Moon dan kun je ze in de reacties achterlaten.

 

Liefs,

 

handtekening_blogs

 

 

 

 

300 x 600 IMU Half Page Ad

Marjon

Volg MAMA to the max ook op Facebook, instagram, twitter en Youtube voor de laatste updates.

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!