Lees nu: “Disney On Ice” presenteert Magisch IJsfestival [WINACTIE]

Babynamen en doopfeest in Denemarken


1 december 2015


<

En we noemen je…

Het kiezen van een naam voor je kind, niet altijd de makkelijkste klus. Ik ben niet zo van de modenamen, dus alles wat in de top 10 staat, werd van het lijstje geschrapt. Dan voor ons nog een bijkomende moeilijkheidsgraad: een naam kiezen die in beide talen goed uit te spreken is.

Zelfs redelijk simpele Nederlandse namen, worden hier heel anders uitgesproken. Moeilijk is het meestal niet, maar alles wat afwijkt van de (te?) vaak gekozen, standaard Deense namen, is al gauw te veel gevraagd. Zo ook het exotische “Mariëlle”. Meestal noemen ze me Marianne. Andere keren krijgen ze het gewoon helemaal niet uit hun strot.

We hebben onze zoon Arn genoemd, met drie letters moet het toch goed kunnen gaan. We wisten al lang voor de geboorte hoe we onze kleine man zouden gaan noemen. Het eens worden over naam van je kind vóór de geboorte, lijkt mij de normaalste zaak van de wereld. Je moet immers aangifte doen bij de burgerlijke stand en er moeten geboortekaartjes worden verzonden. Zo niet in Denemarken.

Magnus.. of toch Johannes?

Hier mogen ouders tot wel zes maanden (!) na geboorte wachten met het naamgeven van hun kind. Aan geboortekaartjes doen ze niet, dus er zit ook geen druk achter. Nou is het een uitzondering dat ouders 6 maanden wachten hoor, de meesten zijn er sneller bij.

Veel ouders maken voor de geboorte een shortlist van namen die ze mooi vinden en kiezen vervolgens na de geboorte pas, welke naam het beste bij junior lijkt te passen. Want ja, je zou toch zo maar Magnus uitgekozen hebben en hij blijkt ineens een Johannes te zijn, of William, of Emil… Dan zijn de rapen toch gaar?

Ik moet zeggen dat ik het me niet zo goed kan voorstellen. Als je een naam voor je kindje hebt bedacht en hem in gedachten al met die titel aanspreekt, ook voor de geboorte, is dat de naam die ook bij je kindje past lijkt mij.

Kerk

Doop

Waar je in Nederland aangifte van geboorte bij de burgerlijke stand doet, is het in Denemarken heel gebruikelijk om de naam middels een doop in de Deense Volkskerk vast te leggen. Net zoals dat trouwerijen en begrafenissen vaak in de kerk worden geregeld, vervult de kerk in deze de rol van de burgerlijke stand; kerk en staat zijn niet gescheiden. Ongeveer 70% van alle pasgeborenen wordt gedoopt.

Zijn alle Denen dan zo kerkelijk gezind? Niet meer of minder dan Nederlanders wil ik menen. Ze komen, door de trouwerijen, begrafenissen en doopdiensten gemiddeld wel vaker in de kerk denk ik.

Ik moet zeggen dat ik niet echt stond te jubelen, om mijn kind  te dopen in een geloof wat ik zelf niet aanhang, maar voor vaders was het belangrijk, voornamelijk omdat het zo verankerd is in de Deense cultuur. Je zou bijna kunnen zeggen dat het een cultureel fenomeen is, in plaats van een religieuze beslissing. Bijna dan, want het is en blijft in een kerk. Met een priester. En een doopsjurk.

Doop

Feestje!

De doop is, naast het naamgeven, ook reden tot een feestje. Zo ook wij. Er werd een zaaltje gehuurd in de straat en een lunch voorbereid. Ik ben nogal van de crea bea, dus ook deze keer heb ik me heerlijk uitgeleefd met de versiersels en bedankjes. De Nederlandse familie was voor de gelegenheid ook overgekomen, dus oma kon meteen een middagje oppassen terwijl wij ons kwaad maakten op het zaaltje. Dat vond oma helemaal niet erg!

Deense feestjes vinden grotendeels plaats rondom de eettafel en zijn meestal van het kaliber “vreten en zuipen”. De Denen lusten wel een borreltje, of 20, om het beestje maar bij z’n naampje te noemen. Bij de doopfeestjes valt het gezuip echter doorgaans (gelukkig) erg mee. Zelfs degene die normaal wel een biertje of tien lust, hield zich keurig in.

Ik doe er nou wel gekscherend over hoor, maar eigenlijk was het ook voor ons een hele gezellige dag, waarbij onze nieuwe wereldburger uitgebreid werd gevierd, met liedjes en toespraken en een berg cadeautjes om u tegen te zeggen.

doopfeest

Even slikken

De avond voor het festijn vonden de gruwelijke aanslagen in Parijs plaats, waarvan de beelden door mijn hoofd bleven spoken. Wij vieren de geboorte en doop van onze zoon, een nieuw leven. Daartegenover staat in zo’n sterk contrast, de vele mensen die om het leven kwamen.

Ik moet zeggen dat het me de hele dag bezig heeft gehouden. Op wat voor een wereld zetten wij onze kleine man? Al die omgekomen mensen, zijn immers ook zoons en dochters, misschien wel ouders of grootouders. Je kan je toch niet voorstellen, dat je je kind op zo’n manier kwijt raakt?

Überhaupt lijkt het verliezen van je kind het vreselijkste wat je als ouder kunt meemaken, maar al helemaal aan zulk nutteloos geweld. Het zette mij in ieder geval met beide benen stevig op de grond.

Het enige wat wij kunnen doen, is onze kinderen leren dat liefde altijd sterker is dan haat. Het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar het is een plek om te beginnen.

Link Youtube


What the world needs now is love

geschreven door: Hal David / Burt Bacharach
gezongen door: Dionne Warwick

 

 

 

Marielle

In november 2010 nam ik een sprong in het diepe en verhuisde naar Denemarken, om samen te gaan wonen met mijn grote lief Michael. Inmiddels zijn we in 2014 getrouwd en is in juli dit jaar ons leven op zijn kop gezet door de komst van onze prachtige zoon Arn. Ik ben de gevreesde three-oh inmiddels gepasseerd en geniet momenteel van mijn lange zwangerschapsverlof. Ik zing graag, speel computer games en ben een vreselijke zoetekauw.

Deel je ideeën

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Insiders list

Sta jij al op onze mailinglijst? Meld je aan en blijf op de hoogte van alle MttM updates!